TKb-1479
W tym artykule zbadamy TKb-1479 z zupełnie nowej perspektywy, analizując jego najważniejsze aspekty i implikacje w różnych kontekstach. TKb-1479 jest przedmiotem zainteresowania i debaty w różnych dyscyplinach, a jego znaczenie w dzisiejszym świecie jest niezaprzeczalne. Od wpływu na społeczeństwo po wpływ na kulturę popularną, TKb-1479 to temat, który zasługuje na dokładne zbadanie, aby zrozumieć jego prawdziwe znaczenie i zakres. Na tych stronach będziemy rozwikłać tajemnice otaczające TKb-1479 i spróbować rzucić światło na jego liczne aspekty, umożliwiając czytelnikowi wyruszenie w fascynującą podróż pełną odkryć i introspekcji.
.JPG) TKb 1479 w skansenie w Chabówce | |
| Producent | |
|---|---|
| Lata budowy |
1877 |
| Układ osi |
B n2t |
| Wymiary | |
| Masa służbowa |
18 000 kG |
| Długość |
8100 mm |
| Średnica kół napędnych |
1100 mm |
| Napęd | |
| Trakcja |
parowa |
| Ciśnienie w kotle |
10 at |
| Parametry eksploatacyjne | |
| Prędkość konstrukcyjna |
45 km/h |
TKb 1479 – parowóz przemysłowy – tendrzak o układzie osi B wyprodukowany w niemieckich zakładach BMAG (Schwartzkopff) w 1877 roku (numer fabryczny 915)[1]. Obecnie jest eksponatem w skansenie w Chabówce, jako najstarsza lokomotywa w Polsce.
Parowóz ten służył w prywatnych i państwowych kolejach na terenie Prus: na kolei Magdeburg-Halberstadt pod nazwą "Königstein", następnie od 1883 roku na Pruskich Kolejach Państwowych z numerami, kolejno: Magdeburg 1455, Altona 1663 i Berlin 1479 (od 1895 r.)[2]. W 1901 znalazł zatrudnienie w Cukrowni w Wierzchosławicach, a od 1952 w Suszarni Cykorii w Wierzchosławicach, gdzie pozostawał do 1971 roku[1]. Od 1974 był w zbiorach Muzeum Kolejnictwa w Warszawie[1]. Następnie ulegał powolnej degradacji. W 1992 roku został odbudowany przez pracowników lokomotywowni w Suchej Beskidzkiej.
Zachowana lokomotywa TKb-1479 znajduje się w skansenie w Chabówce. Jest to najstarsza lokomotywa zachowana w Polsce[3], a także najstarsza zachowana lokomotywa produkcji BMAG[2]. Obecnie parowóz ma kocioł wyprodukowany w 1939 roku w Stoczni Gdańskiej (Danziger Werft)[1]. Obecne oznaczenie lokomotywy pochodzi od oznaczenia tendrzaków o układzie osi B według zasad nazewnictwa PKP (TKb) oraz ostatniego numeru, jaki parowóz nosił w dyrekcji kolei pruskich Berlin (1479).