W tym artykule zbadamy wpływ Rudolph Minkowski na różne obszary życia codziennego. Od wpływu na technologię po rolę w społeczeństwie, Rudolph Minkowski stał się tematem o coraz większym znaczeniu we współczesnym świecie. Poprzez dogłębną analizę sprawdzimy, jak Rudolph Minkowski ukształtował sposób, w jaki współdziałamy z otaczającym nas światem, a także jakie ma to konsekwencje dla przyszłości. Od jego początków po obecną obecność, ten artykuł ma na celu rzucić światło na kluczową rolę, jaką odgrywa Rudolph Minkowski w naszym codziennym życiu oraz w jaki sposób jego wpływ będzie nadal kształtował naszą teraźniejszość i przyszłość.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód, zajęcie | |
Narodowość | |
Alma Mater | |
Uczelnia |
Uniwersytet w Getyndze, Uniwersytet Hamburski, Uniwersytet Kalifornijski w Berkeley |
Odkryte planetoidy: 1 | |
---|---|
(1620) Geographos[i] | 14 września 1951 |
|
Rudolph Leo Bernhard Minkowski (ur. 28 maja 1895 w Strasburgu[1], zm. 4 stycznia 1976 w Berkeley[1]) – amerykański astronom pochodzenia niemieckiego-żydowskiego[1].
Był synem Oskara Minkowskiego i bratankiem Hermanna Minkowskiego. Uczył się w gimnazjach w Kolonii, Greifswaldzie i Wrocławiu[1]. Od dzieciństwa interesował się astronomią[1]. W 1913 roku rozpoczął studia na Wydziale Fizyki Uniwersytetu Wrocławskiego, ale przerwał je z powodu wybuchu I wojny światowej, w czasie której służył w armii niemieckiej[1]. Po wojnie kontynuował studia, uzyskując tytułu doktora w 1921 u Rudolfa Ladenburga[2].
Po doktoracie pracował na uczelniach w Getyndze (z Maksem Bornem i Jamesem Franckiem) i Hamburgu (privatdozent od 1926)[1]. W 1926 ożenił się z Luise David, córką sędziego[1][3]. W Getyndze i początkowo w Hamburgu pracował nad fizyką atomową i widmami spektralnymi, by potem zająć się astronomią[1].
W obserwatorium hamburskim poznał swego długoletniego przyjaciela Waltera Baadego oraz Bernharda Schmidta, którego konstrukcje teleskopów potem wykorzystywał[1]. W 1930 został profesorem Uniwersytetu Hamburskiego[2]. Po dojściu Hitlera do władzy, stracił ze względu na żydowskie pochodzenie stanowisko profesora i w 1935 roku wyemigrował do Stanów Zjednoczonych razem z żoną i dziećmi, Evą i Hermannem[1]. Tam od lipca 1935[2] pracował razem z Baadem[1] w Mount Wilson Observatory[4]. W 1940 otrzymał obywatelstwo USA[2]. Uczestniczył w przygotowywaniu obserwatorium Palomar[1]. Kierował projektem Palomar Observatory Sky Survey, który tworzył atlas fotograficzny północnego nieba z wykorzystaniem teleskopów Schmidta[1].
Krótko przed przejściem na emeryturę odkrył w 1960 największe znane wówczas (do 1975) przesunięcie ku czerwieni w galaktyce 3C 295[4][5]. Po przejściu na emeryturę w latach 1961–1965 pracował na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley[4]. Gościnnie wykładał także na University of Wisconsin-Madison[1].
Prowadził badania pozostałości supernowych, zwłaszcza ich widm spektralnych. Razem z Baadem podzielił je dwa nowe typy: typ 1 i 2. Zidentyfikowali optycznie źródła szeregu sygnałów radiowych, m.in. galaktyki Cygnus A, Perseus A oraz pozostałości supernowych Cassiopeia A, Puppis A[4].
Odkrył mgławicę planetarną Minkowski 2-9. W 1942 odnalazł gwiazdę centralną mgławicy Kraba[4][5]. W 1950 odkrył kometę nieokresową C/1950 K1 (Minkowski)[6], a w 1951 współodkrył (wraz z Albertem Wilsonem) planetoidę (1620) Geographos[7].
W 1957 został wybrany do National Academy of Sciences[1][5]. W 1961 został uhonorowany Złotym Medalem Catherine Wolfe Bruce[1][4]. W 1968 z okazji stulecia uniwersytetu Berkeley przyznano mu doktorat honoris causa uczelni[1].
Krater Minkowski na Księżycu upamiętnia Rudolfa i Hermanna Minkowskich[8]. Na cześć Rudolfa – poza mgławicą Minkowski 2-9 – nazwana została także planetoida (11770) Rudominkowski[4] oraz tak zwany obiekt Minkowskiego w sąsiedztwie galaktyki NGC 541[9]. Jego nazwiskiem bywa także określana mgławica Minkowski 92, znana także jako IRAS 19343+2926 lub ślad buta (ang. Footprint Nebula).