Rezerwat przyrody Buki Sudeckie
Dzisiejszy świat ciągle się zmienia i ewoluuje, dlatego warto mieć świadomość tego, co dzieje się wokół nas. Przy tej okazji chcemy porozmawiać o Rezerwat przyrody Buki Sudeckie, temacie, który w ostatnim czasie zyskał na znaczeniu. Rezerwat przyrody Buki Sudeckie to kwestia, która dotyczy nas wszystkich, czy to ze względu na jej wpływ na społeczeństwo, gospodarkę, politykę, naukę czy jakąkolwiek inną dziedzinę. W tym artykule postaramy się przeanalizować Rezerwat przyrody Buki Sudeckie z różnych perspektyw, aby zrozumieć jego znaczenie i konsekwencje, jakie ma na nasze codzienne życie.
| rezerwat leśny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Mezoregion | |
| Data utworzenia |
31 grudnia 1993[1] |
| Akt prawny | |
| Powierzchnia |
174,42 ha |
Położenie na mapie gminy Bolków  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu jaworskiego  | |
 50°56′42″N 16°01′18″E/50,945000 16,021667
| |
Rezerwat przyrody Buki Sudeckie – leśny rezerwat przyrody położony w Sudetach Zachodnich w paśmie Gór Kaczawskich, między Mysłowem a Lipą, na terenie gminy Bolków.
Położenie
Rezerwat położony jest w północnej części Grzbietu Wschodniego Gór Kaczawskich, pomiędzy miejscowościami Mysłów, Lipa i Nowe Rochowice, na zachód od Bolkowa. Wokół rezerwatu przeważają pola uprawne i łąki, tylko na południowym zachodzie lasy ciągną się w stronę Mysłowa i góry Lubrzy[2].
Według podziału geobotanicznego Polski Szafera (1972) rezerwat leży w Podokręgu Izersko-Karkonoskim, Okręgu Sudety Zachodnie, Dziale Sudety, Podprowincji Hercyńsko-Sudeckej, Prowincji Górskiej, Obszarze Euro-Syberyjskim oraz Państwie Holarktyda[3].
Opis
Zajmuje powierzchnię 174,42 ha[4]. Obejmuje północne zbocza Rakarni oraz wschodnie i północne Głogowca. Najwyżej położony punkt (w części południowej) ma 548,1 m n.p.m., a najniżej (w części północnej) – 430 m n.p.m. Przepływają przez niego Świękatka oraz bezimienny potok z niewielkimi dopływami. Wyższe części potoków tworzą głębokie jary, niższe meandrują w szerokich dolinkach. W pobliżu potoków tworzą się rozlewiska. Miejsca podmokłe są również poniżej źródlisk oraz wysięków. Ze wschodu na zachód przecina go szosa z Wrocławia do Jeleniej Góry[2].
Obszar rezerwatu podlega ochronie czynnej[4].
Budowa geologiczna
Obszar rezerwatu zbudowany jest ze skał metamorficznych należących do metamorfiku kaczawskiego: zieleńców, wapieni krystalicznych (wapieni wojcieszowskich), łupków radzimowickich, porfiroidów, łupków serycytowych, łupków serycytowo-chlorytowych. W południowej części sterczą niewielkie skałki, a pod nimi znajdują się rumowiska skalne. Starsze skały są częściowo przykryte glinami deluwialnymi oraz osadami rzecznymi, takimi jak żwiry, piaski i mułki (mady)[5].
Roślinność
Rezerwat porasta sudecki las bukowy oraz łęg jesionowy w dolinie Świękatki[2].
Drzewostan żyznej buczyny sudeckiej ma około 110–130 lat, miejscami podzespół z czosnkiem niedźwiedzim Dentario enneaphyllidis-Fagetum allietosum. Występują w nim: dominujący buk, jawor, ponadto: lipa szerokolistna, brzoza brodawkowata, jesion, lipa, pojedynczo dąb szypułkowy i świerk. W warstwie krzewów rosną: leszczyna, porost buka, lipy, jaworu i jarzębina. W runie leśnym występują: przytulia wonna (marzanka wonna), żywiec dziewięciolistny, żywiec cebulkowy (żywiec bulwkowaty), szczyr trwały, lilia złotogłów, kopytnik pospolity, zawilec gajowy, ponadto szczawik zajęczy i starzec Fuchsa. W miejscach bardziej wilgotnych wczesną wiosną dominuje czosnek niedźwiedzi[2].
Drzewostan lasu łęgowego ma około 80–100 lat. Dominują: jesion i jawor, a ponadto występują lipa, klon, buk, dąb, olcha, pojedynczo brzoza i świerk. W warstwie krzewów pospolicie występuje leszczyna, a gdzieniegdzie głóg. W warstwie runa dominują starzec Fuchsa, czyściec leśny, niekiedy pokrzywa i niecierpek pospolity oraz kopytnik i zawilec. Ponadto występują: jaskier kosmaty (jaskier wielkokwiatowy), kostrzewa olbrzymia, szczyr, podagrycznik i kuklik pospolity[2][6].
Niewielkie powierzchnie zajmuje zespół łąk rajgrasowych z zimowitem jesiennym[2].
Na terenie rezerwatu stwierdzono występowanie 284 gatunków roślin naczyniowych, w tym 18 gatunków chronionych, a 11 z nich objętych ochroną ścisłą oraz szereg roślin rzadkich. Do roślin podlegających ochronie ścisłej należą: bluszcz pospolity, buławnik mieczolistny, goryczuszka orzęsiona, kruszczyk szerokolistny, lilia złotogłów, listera jajowata, pokrzyk wilcza jagoda, sromotnik bezwstydny, storczyk plamisty, wawrzynek wilczełyko oraz zimowit jesienny. Ochronie częściowej podlegają: kalina koralowa, konwalia majowa, kopytnik pospolity, kruszyna pospolita, marzanka wonna, paprotka zwyczajnai pierwiosnek wyniosły[2].
Ponadto występują tu takie rośliny chronione jak: śnieżyczka przebiśnieg.
Ptaki
Wśród ptaków dominują: zięba, rudzik, kapturka i sikora bogatka. W buczynie dochodzi do nich grubodziób, a w lesie łęgowym szpak[6].
Przypisy
- ↑ Zarządzenie Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 31 grudnia 1993 r. w sprawie uznania za rezerwat przyrody (M.P. z 1994 r. nr 4, poz. 22)
- ↑ a b c d e f g Witold Berdowski: Rezerwat przyrody "Buki Sudeckie" w Górach Kaczawskich oraz jego walory botaniczne, Przyroda Sudetów Zachodnich, t. 3, Jelenia Góra 2000, s. 3-10, ISSN 1508-6135
- ↑ W. Szafer: Szata roślinna Polski, PWN, Warszawa 1972
- ↑ a b Rezerwat przyrody Buki Sudeckie. Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody . Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. .
- ↑ H. Teisseyre: Szczegółowa mapa geologiczna Sudetów, skala 1:25 000, ark. Bolków, Wydawnictwa Geologiczne, Warszawa 1976
- ↑ a b Zbigniew Jakubiec: Badania ilościowe ptaków w rezerwacie "Buki Sudeckie" w Górach Kaczawskich, Przyroda Sudetów Zachodnich, t. 2, Jelenia Góra 1999, s. 75-80, ISSN 1508-6135
