Dziś Park Narodowy Cilento, Vallo di Diano i Alburni jest tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego grona odbiorców. Wraz z postępem technologii i globalizacją Park Narodowy Cilento, Vallo di Diano i Alburni przejął wiodącą rolę w dzisiejszym społeczeństwie, generując wiele debat, dyskusji i zmian w różnych obszarach. Od środowiska akademickiego i nauki po biznes i politykę, Park Narodowy Cilento, Vallo di Diano i Alburni przykuł uwagę zarówno ekspertów, jak i fanów. W tym artykule zbadamy różne aspekty i wymiary Park Narodowy Cilento, Vallo di Diano i Alburni, analizując jego wpływ i znaczenie w bieżącym kontekście. Bez wątpienia Park Narodowy Cilento, Vallo di Diano i Alburni to temat, który zasługuje na dogłębne zgłębienie i omówienie.
![]() Park Narodowy Cilento, Vallo di Diano i Alburni | |
park narodowy | |
Państwo | |
---|---|
Data utworzenia |
6 grudnia 1991 |
Położenie na mapie Włoch ![]() | |
![]() | |
Strona internetowa |
Park Narodowy Cilento, Vallo di Diano i Alburni (wł. Parco Nazionale del Cilento, Vallo di Diano e Alburni) – park narodowy utworzony 6 grudnia 1991, znajdujący się na południu Włoch w regionie Kampania na terenie prowincji Salerno. Zajmuje powierzchnię około 1810,5 km² i jest tym samym drugim co do wielkości parkiem narodowym Włoch po Parku Narodowym Pollino[1][2]. Symbolem parku jest roślina z gatunku Primula palinuri[3]. Na jego terenie znajdują się pozostałości po starożytnych greckich miastach Paestu i Velia oraz klasztor Kartuzów w Padula, obiekty te wraz z terenami parku zostały w 1998 wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO[4][5].
Park leży na obszarach 80 gmin, rozciąga się od wybrzeży Morza Tyrreńskiego aż do podnóży Apeninów ze szczytami takimi jak Mt. Centaurino (1433 m n.p.m.) oraz wieloma jaskiniami w tym Grotte di Castelcivita. Na terenie parku leżą między innymi takie miejscowości jak Piaggine, Felitto, Palinuro czy Pisciotta.
W Parku znajduje się około 1800 różnych gatunków roślin, wśród których jedną z najbardziej znanych i charakterystycznych jest Primula palinuri będąca jego symbolem. Kwiat ten występuje na podłożu wapiennym do wysokości około 200 m n.p.m.[3][6]
W lasach na terenie parku można natrafić na dęby, sosny alepskie, klony, lipy, wiązy, jesiony czy kasztany. Z pozostałych roślin można znaleźć takie jak szarańczyn strąkowy, jałowiec fenicki pankracjum nadmorskie, Limonium remotispiculum z rodzaju zatrwian czy Centaurea cineraria z rodzaju chaber[2][6].
W parku występuje wiele gatunków zwierząt, z ptaków warto wyróżnić takie jak: orzeł przedni, góropatwa skalna, jastrząb zwyczajny, sokół wędrowny, gadożer zwyczajny, raróg górski, wrończyk, dzięcioł czarny, kowalik zwyczajny, pluszcz zwyczajny czy gil.
Wśród lasów, traw i terenów podmokłych swoje schronienie ma wiele gatunków ssaków, gadów i płazów w tym m.in. żbik europejski, lis rudy, wydra, żołędnica europejska, nornica ruda, myszy (w tym mysz zaroślowa czy mysz leśna), jaszczurka murowa, jaszczurka zielona, ostajnica trójpalczasta, salamandra plamista czy salamandra okularowa[2][7].
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO | |
![]() | |
Państwo | |
---|---|
Typ |
kulturowy |
Spełniane kryterium |
III, IV |
Numer ref. | |
Region[b] |
Europa i Ameryka Północna |
Historia wpisania na listę | |
Wpisanie na listę |
1998 |