W tym artykule szczegółowo przyjrzymy się [var1]. Od jego początków po dzisiejsze znaczenie, zagłębimy się we wszystkie istotne aspekty związane z [var1]. Na przestrzeni dziejów [var1] odgrywał kluczową rolę w społeczeństwie, wpływając na różne aspekty ludzkiego życia. Przeanalizujemy jego wpływ w różnych obszarach, od aspektu kulturowego po wpływ na technologię. Dodatkowo zbadamy poglądy ekspertów i badaczy na temat [var1], aby zrozumieć jego znaczenie i ewolucję na przestrzeni czasu. Ten artykuł będzie kompletnym przewodnikiem pozwalającym dokładnie zrozumieć [var1] i jego znaczenie w dzisiejszym świecie.
![]() | |
![]() Most wiszący w Ozimku | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Miejscowość | |
Podstawowe dane | |
Przeszkoda |
rzeka Mała Panew |
Długość |
31,5 m |
Szerokość: • całkowita |
|
Dopuszczalna masa pojazdu: |
3 t |
Liczba przęseł |
1 |
Data budowy |
1825-1827 |
Data remontu |
2009-2010 |
Projektant |
Karl Schottelius |
Położenie na mapie Ozimka ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa opolskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu opolskiego ![]() | |
Położenie na mapie gminy Ozimek ![]() | |
![]() |
Most wiszący w Ozimku – zabytkowy most (obecnie jedynie dla ruchu pieszego) na rzece Mała Panew w Ozimku w województwie opolskim. Wybudowany w 1827 roku jest najstarszym w Europie kontynentalnej żelaznym mostem wiszącym.
Jest to wiszący most łańcuchowy wykonany w całości z żelaza i, uwzględniając to kryterium, należy go uznać za najstarszy tego typu most na świecie, istniejący do dnia dzisiejszego[2]. Najstarszy istniejący żelazny most wiszący wybudowany został w latach 1819–1826 nad cieśniną Menai w Walii, lecz zawieszony jest na kamiennych pylonach.
Most w Ozimku zaprojektował królewski inspektor hutniczy Karl Schottelius[2], a wykonała go miejscowa Huta Małapanew. Do użytku został oddany w 12 września 1827 r.[2] Do budowy zużyto prawie 57[3] (60) ton odlewów z żeliwa i ponad 14 ton stali. Relacja z próby nośności mostu pochodzi z kroniki huty Małapanew i mówi o wpędzeniu w pierwszej kolejności stada bydła, później mostem przejechał szybko wóz obciążony ładunkiem. Konstruktor wyliczył, że nośność mostu wyniesie 60 cetnarów (ok. 3 tony), lecz w rzeczywistości znosił aż pięciokrotnie większe obciążenie. Został uszkodzony w czasie powodzi w 1830, następnie naprawiony i wzmocniony[2].
Most służył ogólnej komunikacji na trasie Ozimek – Zawadzkie do 1938 r. Ponownie ucierpiał w 1945 w wyniku próby pokonania go czołgiem[2]. Następnie do 2010 roku znajdował się na terenie huty Małapanew i użytkowany był jako wewnętrzny most przez pieszych[4].
W lipcu 2009 roku rozpoczęto gruntowną renowację mostu. Został on rozebrany, odnowiony i ponownie złożony. Konstrukcja mostu wzmocniona została stalowymi linami. Wykonano również nową kładkę dla pieszych oraz oświetlenie[5]. Po renowacji, we wrześniu 2010 roku most został ponowne udostępniony do użytku jako atrakcja turystyczna miasta[6].
W marcu 2017 r. most został wpisany na listę pomników historii[7].