Manfred Gorywoda
W dzisiejszym artykule zajmiemy się tematem Manfred Gorywoda, tematem, który w ostatnim czasie wzbudził duże zainteresowanie i dyskusję. Od lat Manfred Gorywoda jest przedmiotem badań i analiz w różnych obszarach, budząc zainteresowanie ekspertów, profesjonalistów i ogółu społeczeństwa. Jego znaczenie w obecnym kontekście jest niezaprzeczalne, a jego wpływ był odczuwalny w różnych aspektach społeczeństwa. Dlatego w tym artykule proponujemy dokładne zbadanie i szczegółową analizę wszystkich aspektów Manfred Gorywoda, w celu zapewnienia pełnej i aktualnej wizji tego bardzo istotnego tematu.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
31 sierpnia 1942 |
|---|---|
| Wiceprezes Rady Ministrów, przewodniczący Komisji Planowania przy Radzie Ministrów | |
| Okres |
od 22 listopada 1983 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
    
| |
Manfred Leon Gorywoda (ur. 31 sierpnia 1942 w Łanach) – działacz państwowy w okresie PRL, ekonomista.
W latach 1983–1987 wiceprezes Rady Ministrów, w latach 1985–1989 poseł na Sejm PRL IX kadencji, sekretarz Komitetu Centralnego PZPR (1982–1984), zastępca członka (1987–1989) i członek Biura Politycznego KC PZPR (1989–1990).
Życiorys
Urodził się w rodzinie chłopskiej jako syn Antoniego i Adeli. Od 1957 do 1962 działał w Związku Młodzieży Socjalistycznej. W 1965 ukończył Szkołę Główną Planowania i Statystyki w Warszawie; w 1975 obronił doktorat nauk ekonomicznych.
Od 1962 do 1990 był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, zajmował wiele stanowisk w jej kierownictwie. Od lutego 1980 do lipca 1981 był zastępcą członka Komitetu Centralnego PZPR, od lipca 1982 członkiem KC, od grudnia 1987 do lipca 1989 zastępcą członka Biura Politycznego KC, od lipca 1989 członkiem Biura Politycznego, od lipca 1982 do lutego 1984 sekretarzem KC.
Współpracownik Agenturalnego Wywiadu Operacyjnego na SGPiS ps. Werk od 1967, prowadził działalność typowniczą i systematyczną penetrację środowiska studenckiego[1].
Po studiach pracował do 1971 w SGPiS, następnie w aparacie partyjnym. Był m.in. starszym instruktorem w KC PZPR (1971–1974), inspektorem w Kancelarii Sekretariatu KC PZPR (1974–1975), zastępcą kierownika Wydziału Ekonomicznego KC (1975–1977), następnie kierownikiem Wydziału Planowania i Analiz Gospodarczych KC (1977–1980). Od listopada 1987 był ponadto I sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Katowicach.
W lutym 1980 został mianowany kierownikiem Zespołu Doradców Ekonomicznych Prezesa Rady Ministrów, w listopadzie 1983 powołany na stanowisko wicepremiera i przewodniczącego Komisji Planowania przy Radzie Ministrów w rządzie Wojciecha Jaruzelskiego. Pełnił obie funkcje do października 1987, także w gabinecie Zbigniewa Messnera.
Poseł na Sejm PRL IX kadencji (1985–1989), w latach 1969–1971 wiceprzewodniczący Rady Naczelnej Zrzeszenia Studentów Polskich. We wrześniu 1985 klub sportowy Ruch Chorzów nadał mu tytuł honorowego prezesa.
Odznaczenia
- Order Sztandaru Pracy[2]
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski[2]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[2]
- Złoty Order „Gwiazda Przyjaźni między Narodami” (Niemcy Wschodnie, 1986)[3]
- Medal jubileuszowy „Czterdziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (ZSRR, 1985)[4]
- Jubileuszowy Medal 100. Rocznicy Urodzin Georgi Dymitrowa (Bułgaria, 1983)[5]
Przypisy
- ↑ Sławomir Cenckiewicz, Długie ramię Moskwy. Wywiad wojskowy Polski Ludowej 1943–1991 (wprowadzenie do syntezy), Poznań 2011, s. 167–168
- ↑ a b c Profil na stronie Biblioteki Sejmowej
- ↑ PRL-NRD: konsekwentna realizacja umów dwustronnych, „Trybuna Robotnicza”, nr 125, 30 maja 1986, s. 1
- ↑ „Życie Partii”, nr 11, 22 maja 1985, s. 21
- ↑ „Wojskowy Przegląd Historyczny”, nr 1 (107), styczeń–marzec 1984, s. 116
Bibliografia
- Dr Manfred Gorywoda, baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) .
- Tadeusz Mołdawa, Ludzie władzy 1944–1991, Warszawa 1991
- Informacje w BIP IPN
