W tym artykule zbadamy wpływ Józef Mikułowski-Pomorski na współczesne społeczeństwo. Józef Mikułowski-Pomorski był przedmiotem licznych badań i dyskusji, generując sprzeczne opinie i pełne pasji debaty. Od samego początku Józef Mikułowski-Pomorski przyciąga uwagę badaczy, naukowców i profesjonalistów z różnych dziedzin, stając się tematem powszechnego zainteresowania. Aby w pełni zrozumieć jego wpływ, zbadamy jego pochodzenie, ewolucję i konsekwencje dla różnych aspektów codziennego życia. Podobnie przeanalizujemy postrzeganie i postawy społeczeństwa wobec Józef Mikułowski-Pomorski, a także jego wpływ w sferze kulturalnej, gospodarczej i politycznej. Poprzez tę wyczerpującą analizę chcemy rzucić światło na temat, który nadal jest przedmiotem analiz i refleksji.
![]() Józef Mikułowski-Pomorski, ok. 1894 r. | |
Data i miejsce urodzenia |
1 lipca 1868 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Minister wyznań religijnych i oświecenia publicznego | |
Okres |
od 16 grudnia 1922 |
Poprzednik | |
Następca | |
Minister wyznań religijnych i oświecenia publicznego | |
Okres |
od 15 maja 1926 |
Poprzednik | |
Następca |
Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
1 lipca 1868 |
Data i miejsce śmierci |
4 maja 1935 |
profesor | |
Profesura |
1900 |
Doktor honoris causa Uniwersytet Poznański – 24 kwietnia 1929 | |
Odznaczenia | |
![]() |
Józef Mikułowski-Pomorski (ur. 1 lipca 1868 w Malicach Kościelnych, zm. 4 maja 1935 w Warszawie) – polski profesor chemii rolnej, polityk, wolnomularz[1], pierwszy rektor SGGW.
Był synem Władysława i Julii z Horochów. Ukończył Szkołę Realną w Warszawie. Studia na Wydziale Agronomicznym Politechniki w Rydze, w latach 1885–1889 zakończył uzyskaniem dyplomu z wyróżnieniem. Podczas studiów został przyjęty do korporacji akademickiej Arkonia. Od 1893 roku zajmował stanowisko asystenta w Akademii Rolniczej w Dublanach i wykładał chemię rolną. Zorganizował tam chemiczno-rolniczą stację badawczą i doświadczalną i od 1900 roku pracował jako profesor. W latach 1906–1911 był jej dyrektorem. Członek i działacz Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego, członek jego Komitetu (18 czerwca 1903 - 24 czerwca 1910)[2].
W 1911 r. przeszedł do pracy w Warszawie. W 1916 roku był członkiem zarządu Towarzystwa Polskiej Macierzy Szkolnej[3]. W latach 1918–1920 oraz 1928–1929 był rektorem SGGW. 24 kwietnia 1929 Uniwersytet Poznański przyznał mu tytuł doktora honoris causa.
Zaangażował się w życie polityczne Królestwa Polskiego, powstałego w 1916 roku na mocy Aktu 5 listopada. Był wicemarszałkiem w Tymczasowej Radzie Stanu (1916–1917) oraz członkiem jej Komisji Przejściowej. W rządzie Jana Kucharzewskiego (1917–1918) pełnił funkcję wicepremiera i ministra rolnictwa. Rada Regencyjna powołała go do Rady Stanu, w której został wybrany na wicemarszałka. W latach 1922–1923 i 1926 był ministrem wyznań religijnych i oświecenia publicznego. Założyciel Unii Narodowo-Państwowej w 1922[4].
Zmarł 4 maja 1935 i 7 maja[5] został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw. 187-VI-4)[6].
W 2022 roku z inicjatywy Premiera RP Mateusza Morawieckiego grób ministra w został poddany konserwacji. Cały projekt był realizowany przez Fundację Stare Powązki[7] we współpracy z Kancelarią Prezesa Rady Ministrów.