Język starosaksoński

Appearance przypnij ukryj Altsächsische Sprache
Obszar

Westfalia i Dolna Saksonia

Liczba mówiących

język wymarły

Pismo/alfabet

łacińskie

Klasyfikacja genetyczna
Kody języka
ISO 639-3 osx
IETF osx
Glottolog olds1250
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język starosaksoński, język starosaski – język, którym posługiwali się Sasi i Anglowie we wczesnym średniowieczu. Bardzo wcześnie rozpadł się na dwie formy, które rozwinęły się w Anglii w język staroangielski, a w północnych Niemczech w język dolnoniemiecki.

Był bardzo blisko spokrewniony z językiem staroniderlandzkim. Część językoznawców uważa nawet, iż mógł być to ten sam język. Do dziś ich współczesne formy wykazują między sobą największą liczbę podobieństw wśród języków zachodniogermańskich.

Najstarsza poświadczona forma dolnoniemieckiego. Pierwszy raz poświadczony z IX wieku, po XII wieku przeszedł w język średnio-dolno-niemiecki.

Przypisy

  1. Saskia Pronk-Tiethoff: The Germanic loanwords in Proto-Slavic. Rodopi, 2013-10-25, s. 12. ISBN 94-012-0984-7.
Języki germańskie
wschodniogermańskie †
zachodniogermańskie
północnogermańskie
Język niemiecki
Rozwój
W krajach niemieckojęzycznych
W innych krajach
Język dolnoniemiecki
Dialekty zachodniodolnoniemieckie
Dialekty wschodniodolnoniemieckie
Język wysokoniemiecki
D. środkowoniemieckie
D. zachodniośrodkowoniemieckie
Dialekt środkowofrankoński
Dialekt reńsko-frankoński
D. wschodniośrodkowoniemieckie
D. górnoniemieckie
Dialekt wysokofrankoński
Dialekt bawarski
Dialekt alemański
  1. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s Kod ISO 639-3.
  2. a b Uznawany za osobny język z kodem ISO 639-1.
  3. Nie mylić z językiem lotaryńskim (oïl).
  4. Kod ISO 639-2.
Kontrola autorytatywna (język):Encyklopedia internetowa: