Błękit brylantowy FCF

Błękit brylantowy FCF

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) 2-amino}fenylo)-(4-{etylo-azanioylideno}cykloheksa-2,5-dien-1-ylideno)metylo]benzenosulfonian disodu Inne nazwy i oznaczenia E133, C.I. 42090, niebieski FD&C 1
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C37H34N2Na2O9S3
Masa molowa	792,84 g/mol
Wygląd	zielonkawoniebieski proszek
Identyfikacja
Numer CAS	3844-45-9
PubChem	19700
SMILES CCN(CC1=CC(=CC=C1)S(=O)(=O))C2=CC=C(C=C2)C(=C3C=CC(=(CC)CC4=CC(=CC=C4)S(=O)(=O))C=C3)C5=CC=CC=C5S(=O)(=O)..
Właściwości Rozpuszczalność w wodzie bardzo dobra
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Substancja nie jest klasyfikowana jako niebezpieczna według kryteriów GHS (na podstawie podanej karty charakterystyki). Europejskie oznakowanie substancji oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne Substancja nie jest klasyfikowana jako niebezpieczna według europejskich kryteriów (na podstawie podanej karty charakterystyki). Numer RTECS BQ4725000
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Multimedia w Wikimedia Commons

Błękit brylantowy FCF (E133) – organiczny związek chemiczny, syntetyczny, niebieski barwnik^[1]. Błękit brylantowy FCF to barwnik żywności powszechnie stosowany w produkcji artykułów spożywczych. Zalicza się go do grupy dodatków do żywności o numerze E133^[2]. Jego zadaniem jest zmiana oraz wzmocnienie barwy produktu. Występuje w większości produktów (napojach, słodyczach etc.) o niebieskim zabarwieniu.

Barwnik jest dopuszczony do obrotu w wielu krajach, z nielicznymi wyjątkami.

Dopuszczalne dzienne spożycie wynosi 12,5 mg/kg ciała^[1].

Przemysł spożywczy

Żelatyna i produkty pochodne, groszek konserwowy, nabiał, płatki zbożowe, kasze, desery, kremy do wyrobów ciastkarskich, napoje^[3] (głównie bezalkoholowe^[3], ale także niektóre piwa^[4]) oraz pastylki pudrowe (owocowe i miętowe).

Inne zastosowania

Pasty do zębów, kosmetyki, farby do włosów, dezodoranty^[3].

Bardzo słabo wchłaniany i w większości wydalany z kałem w postaci niezmienionej^[5].

Wygląd: ciemnoniebieski proszek^[6]

Zapach: bez zapachu

Próg zapachu: nie dotyczy

pH: 6–7 (zawiesina 2%)

Gęstość nasypowa: 800 kg/m³

Rozpuszczalność w wodzie: rozpuszczalny

Masa cząsteczkowa: 792,84

Stan skupienia: ciało stałe

Może wywoływać astmę, pokrzywkę, katar sienny oraz reakcje alergiczne. Może spowodować nasilenie objawów nietolerancji salicylanów (np. aspiryny)^[3].

Powinny unikać go osoby z zespołem jelita nadwrażliwego i innymi schorzeniami przewodu pokarmowego, osoby uczulone na salicylany^[5].

Substancja nie jest klasyfikowana jako substancja kancerogenna u ludzi, a u zwierząt dowody te są ograniczone^[7]. Według RTECS błękit brylantowy FCF wykazuje „niejednoznaczne działanie rakotwórcze”, jednak Międzynarodowa Agencja Badań nad Rakiem (agenda WHO) nie zaklasyfikowała tego barwnika jako czynnika rakotwórczego dla ludzi^[7].