W tym artykule temat Brooks Robinson zostanie omówiony z różnych perspektyw i podejść. Brooks Robinson jest dziś zagadnieniem niezwykle aktualnym, budzi debatę i kontrowersje w różnych obszarach, a jego badanie jest kluczowe dla zrozumienia złożoności współczesnego społeczeństwa. Na tych stronach zostaną przeanalizowane liczne krawędzie tworzące Brooks Robinson, zbadane zostaną ich praktyczne i teoretyczne implikacje oraz przedstawione zostaną różne refleksje, które zachęcą do krytycznej refleksji. Z różnych dyscyplin i dziedzin wiedzy Brooks Robinson zostanie zbadany w sposób rygorystyczny i szczegółowy, w celu zapewnienia nowych perspektyw i wzbogacenia debaty na temat tego zjawiska.
![]() | |||||
trzeciobazowy | |||||
Pełne imię i nazwisko |
Brooks Calbert Robinson, Jr. | ||||
---|---|---|---|---|---|
Pseudonim |
Human Vacuum Cleaner | ||||
Data i miejsce urodzenia |
18 maja 1937 | ||||
Data śmierci |
26 września 2023 | ||||
Odbijał |
prawą | ||||
Rzucał |
prawą | ||||
Debiut |
17 września 1955 | ||||
Ostatni występ |
13 sierpnia 1977 | ||||
Statystyki | |||||
Średnia uderzeń |
0,267 | ||||
Home runy |
268 | ||||
Uderzenia |
2848 | ||||
RBI |
1357 | ||||
Kariera klubowa | |||||
| |||||
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() | |||||
Rok wprowadzenia |
1983 | ||||
Głosów |
92,0% (1. głosowanie) | ||||
Metoda elekcji |
Brooks Calbert Robinson, Jr. (ur. 18 maja 1937, zm. 26 września 2023[1]) – amerykański baseballista, który występował na pozycji trzeciobazowego przez 23 sezony w Major League Baseball w zespole Baltimore Orioles.
W 1955 roku przed rozpoczęciem sezonu w wieku 18 lat podpisał kontrakt z Orioles[2]. W MLB zadebiutował 17 września 1955 w meczu przeciwko Washington Senators[3][4]. W 1960 wystąpił po raz pierwszy (z osiemnastu) w Meczu Gwiazd MLB[5]. W sezonie 1964 był najlepszy w American League w klasyfikacji zaliczonych RBI (118), został także wybrany MVP American League[3][6].
W sezonie 1966 Orioles pokonali w World Series Los Angeles Dodgers w czterech meczach, a Robinson wystąpił we wszystkich spotkaniach[7]. W tym samym roku został wybrany MVP Meczu Gwiazd[8]. W finałach 1970 roku Orioles zwyciężyli w pięciu meczach z Cincinnati Reds; Robinson mając między innymi średnią uderzeń 0,429 oraz slugging percentage (0,810), został wybrany MVP World Series[9]. Karierę zakończył w 1977 roku w wieku 40 lat[3].
W 1983 roku został wybrany do Galerii Sław Baseballu[10].
Nagroda/wyróżnienie | Lata | Źródło |
MVP American League | 1964 | [6] |
18× All-Star | 1960¹, 1960², 1961¹, 1961², 1962¹, 1962², 1963, 1964, 1965, 1966, 1967, 1968, 1969, 1970, 1971, 1972, 1973, 1974 |
[5] |
All-Star Game MVP | 1966 | [11] |
16× Gold Glove Award | 1960–1975 | [12] |
2× zwycięzca w World Series | 1966, 1970 | [13] |
World Series MVP | 1970 | [9] |
Babe Ruth Award | 1970 | [14] |
Major League Baseball All-Century Team | [15] | |
Lou Gehrig Memorial Award | 1966 | [16] |
Baseball Hall of Fame | od 1983 | [17] |
# 5 zastrzeżony przez Orioles | 1972 | [18] |