W niniejszym artykule podejście Thurman Munson zostanie omówione z innowacyjnej i aktualnej perspektywy, aby zapewnić czytelnikowi pełną i zaktualizowaną wizję tematu. Zostaną przeanalizowane różne aspekty Thurman Munson, badając jego pochodzenie, ewolucję w czasie, a także jego dzisiejsze znaczenie. Ponadto zaprezentowane zostaną różne punkty widzenia i opinie ekspertów w tej dziedzinie, w celu zaoferowania kompleksowego i wzbogacającego spojrzenia na Thurman Munson. Podobnie zbadane zostaną możliwe przyszłe trendy w odniesieniu do Thurman Munson, aby zapewnić perspektywiczną wizję, która pozwoli czytelnikowi zrozumieć znaczenie i wpływ, jaki ten temat ma na obecne społeczeństwo.
![]() | |||||
łapacz | |||||
Pełne imię i nazwisko |
Thurman Lee Munson | ||||
---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
7 czerwca 1947 | ||||
Data i miejsce śmierci |
2 sierpnia 1979 | ||||
Odbijał |
prawą | ||||
Rzucał |
prawą | ||||
Debiut |
8 sierpnia 1969 | ||||
Ostatni występ |
1 sierpnia 1979 | ||||
Statystyki | |||||
Średnia uderzeń |
0,292 | ||||
Home runy |
113 | ||||
Uderzenia |
1558 | ||||
RBI |
701 | ||||
Kariera klubowa | |||||
|
Thurman Lee Munson (ur. 7 czerwca 1947, zm. 2 sierpnia 1979) – amerykański baseballista, który występował na pozycji łapacza przez 11 sezonów w New York Yankees.
Munson studiował na Kent State University, gdzie w latach 1967–1968 grał w drużynie uniwersyteckiej Kent State Golden Flashes[1]. W 1968 został wybrany w pierwszej rundzie draftu przez New York Yankees i początkowo występował w klubach farmerskich tego zespołu, między innymi w Syracuse Chiefs, reprezentującym poziom Triple-A[2][3]. W Major League Baseball zadebiutował 8 sierpnia 1969 w meczu przeciwko Oakland Athletics, w którym zaliczył dwa uderzenia i zdobył runa[2][4]. W sezonie 1970 został wybrany najlepszym debiutantem, zaś rok później po raz pierwszy wystąpił w Meczu Gwiazd[2][5].
W 1975 ze średnią uderzeń 0,315 (3. wynik w lidze), zaliczając między innymi 190 uderzeń (3. wynik w lidze), 102 RBI (5. wynik w lidze) i 151 single'ów (1. wynik w lidze), został wybrany najbardziej wartościowym zawodnikiem[6][7]. W sezonach 1977 i 1978 zwyciężał w World Series, w których Yankees dwukrotnie pokonali Los Angeles Dodgers[8][9].
Zginął tragicznie 2 sierpnia 1979 wskutek upadku samolotu podczas ćwiczeń[10].
Nagroda/wyróżnienie | Lata | Źródło |
MVP American League | 1976 | [7] |
7× All-Star | 1971, 1973, 1974, 1975, 1976, 1977, 1978 | [2] |
3× Gold Glove Award | 1973, 1974, 1975 | [11] |
2× zwycięzca w World Series | 1978, 1979 | [8][9] |
AL Rookie of the Year Award | 1970 | [5] |
# 15 zastrzeżony przez Yankees | 1979 | [12] |