W artykule o Alan Trammell dokładnie przeanalizujemy wszystkie aspekty tego tematu. Alan Trammell to temat niezwykle ważny i interesujący, który obejmuje istotne aspekty w różnych obszarach życia. W tym artykule szczegółowo przeanalizujemy jego wpływ na społeczeństwo, jego ewolucję w czasie, a także różne punkty widzenia na tę kwestię. Zagłębimy się w jego znaczenie, implikacje i znaczenie dzisiaj, zapewniając w ten sposób wszechstronną wizję, która pozwala czytelnikom dogłębnie poznać wszystko, co jest związane z Alan Trammell.
![]() | |||||||
łącznik | |||||||
Pełne imię i nazwisko |
Alan Stuart Trammell | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
21 lutego 1958 | ||||||
Odbijał |
prawą | ||||||
Rzucał |
prawą | ||||||
Debiut |
9 września 1977 | ||||||
Ostatni występ |
29 września 1996 | ||||||
Statystyki | |||||||
Średnia uderzeń |
0,285 | ||||||
Home runy |
185 | ||||||
Uderzenia |
2365 | ||||||
RBI |
1003 | ||||||
Kariera klubowa | |||||||
| |||||||
Kariera menedżerska | |||||||
|
Alan Stuart Trammell (ur. 21 lutego 1958) – amerykański baseballista polskiego pochodzenia[1], który występował na pozycji łącznika.
Po ukończeniu szkoły średniej, w czerwcu 1976 został wybrany w drugiej rundzie draftu przez Detroit Tigers i początkowo grał w klubach farmerskich tego zespołu, między innymi w Montgomery Rebels, reprezentującym poziom Double-A[2][3]. W Major League Baseball zadebiutował 17 września 1953 w drugim meczu doubleheader przeciwko Boston Red Sox na Fenway Park, w którym zaliczył dwa uderzenia i zdobył runa[2][4]. W 1980 po raz pierwszy zagrał w Meczu Gwiazd i po raz pierwszy zdobył Złotą Rękawicę[2].
W sezonie 1984 wystąpił w World Series, w których Tigers pokonali San Diego Padres. W meczu numer 4 zdobył dwa dwupunktowe home runy, a w całej serii uzyskał średnią 0,450 i został wybrany World Series MVP[5]. W 1987 uzyskał trzecią w lidze średnią (0,343), osiągnął pułap przynajmniej 200 uderzeń i 100 RBI jako pierwszy zawodnik Detroit Tigers od 1955 roku i otrzymał po raz pierwszy nagrodę Silver Slugger Award, a w głosowaniu do nagrody MVP American League zajął 2. miejsce za George'em Bellem z Toronto Blue Jays[6][7]. Po raz ostatni zagrał w meczu z Milwaukee Brewers 29 września 1996[2].
W późniejszym okresie był między innymi menadżerem Detroit Tigers i Arizona Diamondbacks[6]. 18 lipca 1998 został uhonorowany członkostwem w Polsko-Amerykańskiej Narodowej Galerii Sław Sportu, znajdującej się w Orchard Lake w stanie Michigan[1].
Nagroda/wyróżnienie | Lata | Źródło |
6× All-Star | 1980, 1984, 1985, 1987, 1988, 1990 | [2] |
4× Gold Glove Award | 1980, 1981, 1983, 1984 | [2] |
3× Silver Slugger Award | 1987, 1988, 1990 | [2] |
Zwycięzca w World Series | 1984 | [5] |
World Series MVP | 1984 | [5] |