W dzisiejszym artykule odkrywamy fascynujący świat Michael Phelps. Od początków aż do dzisiejszego wpływu temat ten przykuwał uwagę milionów ludzi na całym świecie. Mając zakres rozciągający się od aspektów historycznych po znaczenie w życiu codziennym, Michael Phelps stał się obiektem zainteresowania, który budzi ciekawość i podziw tych, którzy zanurzają się w jego badaniu. W tym artykule zagłębimy się w jego wiele aspektów i odkryjemy zaskakujące szczegóły, które pomogą nam lepiej zrozumieć jego znaczenie i ewolucję w czasie. Przygotuj się więc na ekscytującą podróż po Michael Phelps i poznaj wszystko, co ten motyw ma do zaoferowania.
Michael Fred Phelps (ur. 30 czerwca 1985[2] w Baltimore) – amerykański pływak, 23-krotny mistrz olimpijski, 26-krotny mistrz świata, mistrz świata na krótkim basenie, wielokrotny rekordzista świata.
Zdobywca ośmiu medali (6 złotych i 2 brązowych) na igrzyskach olimpijskich w Atenach w 2004 roku, 8 złotych medali podczas występów na igrzyskach olimpijskich w Pekinie (w tym 7 rekordów świata), 6 medali (4 złotych i 2 srebrnych) na igrzyskach olimpijskich w Londynie w 2012 roku oraz 6 medali (pięciu złotych i jednego srebrnego) na igrzyskach olimpijskich w Rio de Janeiro. Zdobywca 7 złotych medali na mistrzostwach świata w 2007 roku.
Najbardziej utytułowany olimpijczyk w historii nowożytnych igrzysk z dorobkiem 23 złotych medali. Łącznie medali igrzysk olimpijskich ma 28 (23 złotych, 3 srebrne, 2 brązowe). Dzięki swoim osiągnięciom i dominacji jest uważany za najlepszego pływaka w historii tej dyscypliny[3][4].
Na igrzyskach olimpijskich w Rio de Janeiro był chorążym reprezentacji Stanów Zjednoczonych i kapitanem drużyny pływackiej[5].
Michael Phelps zaczął pływać w wieku 7 lat, kiedy wykryto u niego ADHD – nadpobudliwość psychoruchową. Trenował w North Baltimore Aquatic Club pod okiem Boba Bowmana.
Na igrzyskach olimpijskich zadebiutował w 2000 roku w Sydney, mając zaledwie 15 lat. Stał się wówczas najmłodszym reprezentantem olimpijskiej ekipy USA.
W 2001 roku w Fukuoce na mistrzostwach świata zdobył pierwszy złoty medal w karierze, na dystansie 200 m stylem motylkowym, pobijając przy tym własny rekord świata wynikiem 1:54.58 (kilka miesięcy wcześniej, podczas kwalifikacji do mistrzostw świata, został najmłodszym w historii pływakiem, który pobił rekord świata: miał 15 lat i 9 miesięcy).
W 2003 roku podczas mistrzostw świata w Barcelonie Michael zdobył 4 złote medale i 2 srebrne, pobił także 3 rekordy świata (2 indywidualnie i 1 w sztafecie).
Podczas mistrzostw świata na krótkim basenie w 2004 roku, rozgrywanych w Indianapolis zdobył złoty medal na dystansie 200 m stylem dowolnym.
Po raz drugi na igrzyskach olimpijskich wystąpił w 2004 roku w Atenach. Miał wtedy 19 lat. W stolicy Grecji zdobył 8 medali: 6 złotych i 2 brązowe, ustanowił także rekord świata i 3 rekordy olimpijskie.
Po Igrzyskach w Atenach przeniósł się do Ann Arbor, gdzie rozpoczął treningi na Uniwersytecie Michigan w sekcji Club Wolverine.
Phelps wystąpił także na Mistrzostwa Świata na długim basenie w 2005, rozgrywanych w Montrealu. W Kanadzie zdobył 5 medali: 4 złote i 1 srebrny.
Sześciokrotnie został wybrany najlepszym pływakiem na świecie w: 2003, 2004, 2006, 2007, 2008 i 2009 roku.
Po raz czwarty wystąpił na Mistrzostwach Świata na długim basenie w 2007 roku w Melbourne. Wówczas 22-letni Michael zdobył 7 złotych medali, pobił także 5 rekordów świata (4 indywidualnie i 1 w sztafecie).
Phelps przystąpił do programu Project Believe, opracowanego przez USADA – Amerykańską Agencję Antydopingową, także do programu My Victory, który jest kampanią medialną, informująca młodzież o skutkach brania dopingu.
Podczas igrzysk olimpijskich w 2008 roku w Pekinie Michael Phelps przeszedł do historii, zdobywając 8 złotych medali. Phelps pobił rekord swojego rodaka – Marka Spitza, który zdobył 7 złotych medali podczas igrzysk olimpijskich w 1972 roku w Monachium. Tym samym dołączył do grona multimedalistów igrzysk olimpijskich, którzy zdobywali po 9 złotych medali: radzieckiej gimnastyczki Łarysy Łatyninej, amerykańskiego pływaka Marka Spitza, amerykańskiego lekkoatlety Carla Lewisa i fińskiego lekkoatlety Paavo Nurmiego. Został także olimpijczykiem wszech czasów. Za zdobycie 8 złotych medali producent strojów pływackich Speedo zapłacił mu premię w wysokości 1 000 000$.
Phelps jako pierwszy zawodnik zdobył złoty medal na trzecich kolejnych igrzyskach olimpijskich w tej samej konkurencji pływackiej (200 m stylem zmiennym).
4 sierpnia 2012 roku zakończył karierę[6], jednakże w kwietniu 2014 wrócił do startów[7].
Na igrzyskach olimpijskich w Rio de Janeiro zdobył sześć medali. Na dystansie 200 m stylem motylkowym wywalczył swoje trzecie złoto olimpijskie, wyprzedzając Masato Sakaiego o 0,04 s[8]. W konkurencji 200 m stylem zmiennym został mistrzem olimpijskim czwarty raz z rzędu[9] i jest trzecim sportowcem w historii[a], któremu udało się na czterech kolejnych igrzyskach stanąć na najwyższym stopniu podium w jednej konkurencji. W swoim ostatnim starcie indywidualnym na 100 m stylem motylkowym zdobył srebrny medal ex aequo z Chadem le Clos i László Csehem, kiedy wszyscy trzej pływacy uzyskali czas 51,14 s[11]. Płynął także w sztafetach 4 x 100 m stylem dowolnym[12], 4 x 200 m stylem dowolnym[13] i 4 x 100 m stylem zmiennym. Reprezentanci Stanów Zjednoczonych we wszystkich zdobyli złote medale, a amerykańska sztafeta zmienna, w której oprócz Phelpsa płynęli Ryan Murphy, Cody Miller i Nathan Adrian z czasem 3:27,95 min ustanowiła nowy rekord olimpijski[14].
14 sierpnia 2016 roku zakończył karierę pływacką[15].
Jest synem byłego policjanta – Freda Phelpsa i nauczycielki, dyrektorki szkoły Debbie Phelps. Ma dwie starsze siostry Whitney i Hilary.
W lutym 2015 r. ogłosił zaręczyny z byłą Miss Kalifornii, Nicole Johnson[16]. Ich syn Boomer Robert Phelps urodził się 5 maja 2016 r.[17]. W październiku 2016 roku poinformował, że jego ślub z Nicole Johnson odbył się 13 czerwca 2016 r.[18].
W listopadzie 2004 roku został złapany przez policję w Salibury, gdy prowadził samochód po pijanemu. Został skazany na 18 miesięcy dozoru policyjnego, a także został zobowiązany do zapłacenia kary w wysokości 250 $[19].
2 lutego 2009 roku został zawieszony na trzy miesiące przez Amerykańską Federację za palenie marihuany[20].
30 września 2014 roku został aresztowany za jazdę pod wpływem alkoholu. Sąd w Baltimore skazał pływaka na rok więzienia w zawieszeniu na 18 miesięcy. Dodatkowo Amerykanin musiał poddać się terapii i uczestniczyć w spotkaniach AA[21].
Data | Miejsce | Konkurencja | Rezultat | Status |
---|---|---|---|---|
15 sierpnia 2002 | ![]() |
400 m stylem zmiennym | 4:11.09 min | do 7 kwietnia 2003 |
7 kwietnia 2003 | ![]() |
400 m stylem zmiennym | 4:10.73 min | do 27 lipca 2003 |
27 lipca 2003 | ![]() |
400 m stylem zmiennym | 4:09.09 min | do 7 lipca 2004 |
7 lipca 2004 | ![]() |
400 m stylem zmiennym | 4:08.41 min | do 14 sierpnia 2004 |
14 sierpnia 2004 | ![]() |
400 m stylem zmiennym | 4:08.26 min | do 1 kwietnia 2007 |
1 kwietnia 2007 | ![]() |
400 m stylem zmiennym | 4:06.22 min | do 29 czerwca 2008 |
29 czerwca 2008 | ![]() |
400 m stylem zmiennym | 4:05.25 min | do 10 sierpnia 2008 |
10 sierpnia 2008 | ![]() |
400 m stylem zmiennym | 4:03.84 min | do 23 lipca 2023 |
27 marca 2007 | ![]() |
200 m stylem dowolnym | 1:43.86 min | do 12 sierpnia 2008 |
12 sierpnia 2008 | ![]() |
200 m stylem dowolnym | 1:42.96 min | do 28 lipca 2009 Paul Biedermann |
29 czerwca 2003 | ![]() |
200 m stylem zmiennym | 1:57.94 min | do 24 lipca 2003 |
24 lipca 2003 | ![]() |
200 m stylem zmiennym | 1:57.52 min | do 25 lipca 2003 |
25 lipca 2003 | ![]() |
200 m stylem zmiennym | 1:56.04 min | do 9 sierpnia 2003 |
9 sierpnia 2003 | ![]() |
200 m stylem zmiennym | 1:55.94 min | do 20 sierpnia 2006 |
20 sierpnia 2006 | ![]() |
200 m stylem zmiennym | 1:55.84 min | do 29 marca 2007 |
29 marca 2007 | ![]() |
200 m stylem zmiennym | 1:54.98 min | do 4 lipca 2008 |
4 lipca 2008 | ![]() |
200 m stylem zmiennym | 1:54.80 min | do 15 sierpnia 2008 |
15 sierpnia 2008 | ![]() |
200 m stylem zmiennym | 1:54.23 min | do 30 lipca 2009 Ryan Lochte |
30 marca 2001 | ![]() |
200 m stylem motylkowym | 1:54.92 min | do 24 lipca 2001 |
24 lipca 2001 | ![]() |
200 m stylem motylkowym | 1:54.58 min | do 22 lipca 2003 |
22 lipca 2003 | ![]() |
200 m stylem motylkowym | 1:53.93 min | do 17 sierpnia 2006 |
17 sierpnia 2006 | ![]() |
200 m stylem motylkowym | 1:53.80 min | do 17 lutego 2007 |
17 lutego 2007 | ![]() |
200 m stylem motylkowym | 1:53.71 min | do 28 marca 2007 |
28 marca 2007 | ![]() |
200 m stylem motylkowym | 1:52.09 min | do 13 sierpnia 2008 |
13 sierpnia 2008 | ![]() |
200 m stylem motylkowym | 1:52.03 min | do 29 lipca 2009 |
29 lipca 2009 | ![]() |
200 m stylem motylkowym | 1:51.51 min | do 24 lipca 2019 Kristóf Milák |
25 lipca 2003 | ![]() |
100 m stylem motylkowym | 51.47 s | do 26 lipca 2003 Ian Crocker |
9 lipca 2009 | ![]() |
100 m stylem motylkowym | 50.22 s | do 31 lipca 2009 Milorad Čavić |
1 sierpnia 2009 | ![]() |
100 m stylem motylkowym | 49.82 s | do 26 lipca 2019 Caeleb Dressel |