29 Dywizja Strzelców (RFSRR)
W dzisiejszym świecie 29 Dywizja Strzelców (RFSRR) staje się coraz bardziej istotne. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, znaczenie historyczne czy wpływ na sferę kulturową, 29 Dywizja Strzelców (RFSRR) stał się tematem ciągłego zainteresowania i debaty. Od swoich początków do dzisiejszej ewolucji, 29 Dywizja Strzelców (RFSRR) pozostawił niezatarty ślad w różnych aspektach codziennego życia. W tym artykule dokładnie zbadamy znaczenie 29 Dywizja Strzelców (RFSRR) i przeanalizujemy jego wpływ w różnych kontekstach. Od powstania do transformacji w czasie, 29 Dywizja Strzelców (RFSRR) pozostaje tematem zainteresowania i znaczenia, wzbudzając ciekawość zarówno badaczy, naukowców, jak i entuzjastów.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1919 |
| Działania zbrojne | |
| wojna domowa w Rosji wojna polsko-bolszewicka | |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
29 Dywizja Strzelców – związek taktyczny piechoty Armii Czerwonej okresu wojny domowej w Rosji i wojny polsko-bolszewickiej.
Formowanie i walki
Sformowana latem 1918 jako Wschodnia Dywizja Strzelców. 25 sierpnia przemianowana na 1 Uralską Dywizję Strzelców. 11 listopada powtórnie przemianowana na 29 Dywizję Strzelców. Walczyła na Syberii między innymi z oddziałami czeskimi. W marcu 1920 została przerzucona na front polski i weszła w skład 16 Armii, a w maju weszła w podporządkowanie 15 Armii. Jedna z jej brygad została oddana do dyspozycji Frontu Południowo-Zachodniego. Walczyła pod Leplem i nad Berezyną. W czerwcu 1920 została rozformowana, a na bazie jej dowództwa i oddziałów tworzono 3 Armię. Jedna z jej brygad weszła w skład 5 Dywizji Strzelców i wzięła udział w drugiej ofensywie Tuchaczewskiego[1].
Dowódcy dywizji
- Grabow[1]
Przypisy
- ↑ a b Odziemkowski 2004 ↓, s. 110.
Bibliografia
- Janusz Odziemkowski: Leksykon wojny polsko – rosyjskiej 1919 – 1920. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2004. ISBN 83-7399-096-8.
- Marek Tarczyński (red.): Bitwa Lwowska. Dokumenty operacyjne (25 VII–5 VIII). T. 1. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2002. ISBN 83-7399-012-7.