Ten artykuł ma na celu omówienie różnych aspektów związanych z Zakłady Chemiczne „Nitro-Chem”, w celu zapewnienia czytelnikowi całościowego spojrzenia na ten temat. W tym kontekście zostanie przeanalizowane znaczenie Zakłady Chemiczne „Nitro-Chem” w różnych sferach, a także jego implikacje dla dzisiejszego społeczeństwa. Zostaną zbadane różne perspektywy i podejścia, aby w pełni zrozumieć znaczenie Zakłady Chemiczne „Nitro-Chem”, a także jego wpływ na współczesny świat. Celem tego artykułu jest zapewnienie pełnego przeglądu, który umożliwi czytelnikowi refleksję i sformułowanie świadomej opinii na temat Zakłady Chemiczne „Nitro-Chem”.
![]() Biurowiec | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Siedziba | |
Adres |
85-862 Bydgoszcz |
Data założenia |
1992 (1948) |
Forma prawna | |
Prezes |
Rafał Mendlik (p.o.)[1] |
Udziałowcy | |
Nr KRS | |
Zatrudnienie |
344[potrzebny przypis] |
Dane finansowe | |
Kapitał zakładowy |
15 293 980,00 PLN |
Położenie na mapie Bydgoszczy ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego ![]() | |
![]() | |
Strona internetowa |
Zakłady Chemiczne Nitro-Chem SA – przedsiębiorstwo przemysłu chemicznego i zbrojeniowego z siedzibą w Bydgoszczy. Należy do Polskiej Grupy Zbrojeniowej.
Przedsiębiorstwo znajduje się na terenie dawnej fabryki DAG Fabrik Bromberg (1939–1945), wzniesionej przez władze III Rzeszy, przeznaczonej do produkcji materiałów wybuchowych i elaboracji amunicji na potrzeby Wehrmachtu. W 1945 na polecenie Komisji Trofeów Wojennych Armii Czerwonej, żołnierze radzieccy wywieźli wszystkie urządzenia techniczne do ZSRR. Pozostały jedynie puste budynki produkcyjne i socjalne, linie technologiczne (nitrocelulozy, nitrogliceryny, prochu, trotylu i nitrozwiązków) oraz setki kilometrów dróg wewnętrznych, bocznic kolejowych i sieci podziemnych i napowietrznych. Latem 1945 po wycofaniu Armii Czerwonej, na terenie fabryki stacjonowały oddziały Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego, a zakład przejął Centralny Zarząd Przemysłu Zbrojeniowego w Warszawie.
W części obiektów pofabrycznych, położonych na wschód od magistrali węglowej utworzono Państwową Wytwórnię Prochu w Łęgnowie, przemianowaną w 1951 na Wytwórnię Chemiczną nr 9, którą w 1959 przekształcono w Zakłady Chemiczne Zachem w Bydgoszczy. Wykorzystywały one część istniejącej po DAG Fabrik Bromberg infrastruktury, a oprócz produkcji cywilnej prowadziły ściśle tajną produkcję materiałów wybuchowych dla sił zbrojnych państw Układu Warszawskiego. Od 1948 produkowano trotyl, od 1950 także heksogen. W 1952 doszło do potężnej eksplozji na linii produkcyjnej trotylu, w wyniku której zginęło 15 pracowników, 84 zostało rannych, a skutki wybuchu (potłuczone szyby w oknach) były odczuwalne w promieniu 10 km[2]. W 1968 nastąpił kolejny wybuch, mniejszy i nie tak tragiczny w skutkach[3]. W kolejnych latach dokonywano rozbudowy przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji oraz wymiany wyposażenia linii technologicznych na nowoczesne, bezpieczne i niezawodne instalacje. W 1990 roku przychody Zachemu z produkcji materiałów wybuchowych wynosiły ok. 5% sprzedaży całego zakładu.
1 stycznia 1992 r. zakład podzielono na dwa niezależne przedsiębiorstwa: „Nitro-Chem” w części wschodniej, który prowadził produkcję materiałów wybuchowych i „Zachem” w części zachodniej, prowadzący produkcję cywilną. 24 października 1994 zakład przekształcono w spółkę Skarbu Państwa[4]. W latach 90. XX w. produkowano m.in. chloronitrobenzen, chlorodinitrobenzen, trotyl, pentryt, nitrobenzen[5]. Oprócz materiałów wybuchowych wytwarzano półprodukty do produkcji barwników oraz przemysłu farmaceutycznego. Jako produkty uboczne otrzymywano m.in.: kwas siarkowy, kwas azotowy, naftalen, pentryt flegmatyzowany, pentaerytryt[5]. W tym okresie możliwości produkcyjne zakładu wykraczały znacznie ponad potrzeby gospodarki kraju. Wykorzystanie mocy produkcyjnych w 1992 wynosiło ok. 20%[5]. Zakład był krajowym monopolistą w zakresie produkcji trotylu, pentrytu, chloronitrobenzenu i pochodnych nitrobenzenu oraz elaboracji określonych typów pocisków dla sił zbrojnych[5]. Sieci technologiczne, energetyczne, wodociągowe i kanalizacyjne, bazę transportową współużytkowano razem z Zakładami Chemicznymi Zachem[5].
W 2003 wdrożono systemy zarządzania jakością wg norm ISO 9001 i AQAP 2110, a w 2006 przedsiębiorstwo przystąpiło do grupy kapitałowej Bumar (od 2013 Polski Holding Obronny) zrzeszającej wiodące firmy reprezentujące polski przemysł obronny[4]. W 2008 dokonano modernizacji linii technologicznej do produkcji wysokoenergetycznych materiałów wybuchowych (RDX, HMX), zaś w 2011 po wykorzystaniu środków z Unii Europejskiej uruchomiono instalację do produkcji folii z tworzyw sztucznych według własnej technologii.
Po wejściu Polski do NATO spółka nastawiła działalność na eksport wyrobów za granicę, głównie do państw Organizacji, a później także do Azji. Budowie międzynarodowej marki zakładu pomogła umowa offsetowa z Lockheed Martin w 2013, związana z kontraktem na samoloty F-16[6]. Po wygaśnięciu zobowiązań offsetowych przedłużono umowy z zakładem, który uzyskał certyfikaty dostawcy dla Armii USA[6]. Wyroby Nitrochemu ceni się za wysoką jakość, co umożliwia bezproblemowe elaborowanie amunicji. W 2015 ukończono budowę w Wietnamie licencyjnej linii technologicznej do produkcji TNT[6]. Nitro-Chem inwestuje również w badania i rozwój, dzięki czemu zbudowano nową linię technologiczną mało wrażliwych materiałów wybuchowych nowej generacji[6]. Wśród inwestycji proekologicznych, największe znaczenie miało zamknięcie obiegu wody technologicznej oraz rozpoczęcie budowy własnej oczyszczalni ścieków[6]. W 2015 przedsiębiorstwo otrzymało 30 mln zł na uporządkowanie gospodarki wodno-ściekowej[7] oraz modernizację linii technologicznych produkcji trotylu, heksogenu i oktogenu[8]. Inwestycję sfinansowano z Funduszu Restrukturyzacji Przedsiębiorców, w ramach którego Ministerstwo Skarbu Państwa udzieliło spółce wsparcia nie będącego pomocą publiczną.
W 2015 obroty spółki przekroczyły 150 mln zł, a 85% przychodów uzyskano z eksportu[6]. Przez wiele lat bydgoska fabryka była jedynym certyfikowanym dostawcą TNT dla Sił Zbrojnych Stanów Zjednoczonych[9]. Aktualnie jest największym w państwach członkowskich NATO producentem trotylu (10 tys. ton rocznie[10]) i eksportowym prymusem w polskiej branży zbrojeniowej[6]. W 2018 obroty spółki wynosiły 200 mln zł[11], a w 2019 przedsiębiorstwo we współpracy z firmą RWM Italia z grupy Rheinmetall Defence podjęło produkcję 250-kilogramowych bomb lotniczych Mk 82 przeznaczonych do przenoszenia przez samoloty F-16[12].
Z końcem 2023 roku Nitro-Chem rozpoczął sprzątanie nielegalnych składowisk z odpadami pochodzącymi najprawdopodobniej ze swojej produkcji. Ujawniono je w miejscowościach Szczerców i Chabielice w województwie łódzkim oraz Czarna i Rojków w województwie mazowieckim[13].
Przedsiębiorstwo specjalizuje się w produkcji eksportowej materiałów wybuchowych (75% produkcji). Specyfika transportu materiałów niebezpiecznych wymaga specjalnej obsługi logistycznej, które zapewnia Wewnętrzna Służba Ochrony. Spółka sprzedaje swoje wyroby m.in. do USA, Kanady, Francji, Wielkiej Brytanii, Hiszpanii, Izraela, Arabii Saudyjskiej, a także dla Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i pozostałych służb mundurowych oraz innych spółek związanych dawniej z PHO. Wśród odbiorców wyrobów Nitro-Chemu znajdują się m.in. Dyno Nobel (górnictwo), amerykański koncern zbrojeniowy General Dynamics, izraelski Rafael Advanced Defense Systems, państwowy przemysł surowców skalnych Algierii, koncerny kanadyjskie, górnicze i drogowe koncerny z Południowej Afryki, przedsiębiorcy ze Zjednoczonych Emiratów Arabskich, Korei Płd., Turcji[6], Portugalii i Wysp Owczych. Od 2009 jest głównym dostawcą trotylu dla amerykańskiego potentata amunicyjnego ATK[20].
Przedsiębiorstwo należy do branży zbrojeniowej i podlega specjalnym procedurom NATO, Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Ministerstwa Gospodarki. Jest chronione przez bramy, ogrodzenia i wały ochronne, a do hal produkcyjnych prowadzą kręte tunele (z uwagi na bezpieczeństwo w razie eksplozji). Firma zajmuje łącznie 150 hektarów powierzchni.
Od 2013 firma była sponsorem strategicznym występującej w PlusLidze drużyny siatkarskiej Łuczniczka Bydgoszcz. Wspiera także sport młodzieżowy, imprezy sportowe i kulturalne oraz jednostki medyczne[21].