Woody Harrelson

W tym artykule zagłębimy się w Woody Harrelson, temat niezwykle aktualny dzisiaj. Woody Harrelson jest od dawna przedmiotem zainteresowania i dyskusji, a jego znaczenie w różnych obszarach stale rośnie. Od wpływu na życie codzienne po wpływ na pola zawodowe i akademickie, Woody Harrelson odgrywa fundamentalną rolę w naszym społeczeństwie. W tym artykule będziemy badać różne aspekty i perspektywy Woody Harrelson, analizując jego ewolucję w czasie, jego implikacje w różnych kontekstach i różne opinie, jakie istnieją na jego temat.

Woody Harrelson
Ilustracja
Woody Harrelson (2019)
Imię i nazwisko

Woodrow Tracy Harrelson

Data i miejsce urodzenia

23 lipca 1961
Midland

Zawód

aktor, producent filmowy

Współmałżonek

Nancy Simon (1985–1986; rozwód)
Laura Louie (od 2008)

Lata aktywności

od 1985

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Woodrow Tracy Harrelson[1][2][3] (ur. 23 lipca 1961 w Midland) – amerykański aktor i producent filmowy, laureat nagrody Emmy.

Życiorys

Wczesne lata

Urodził się w Midland w Teksasie jako syn Diane Lou (z domu Oswald), sekretarza prawnego, i Charlesa Voyde’a Harrelsona(inne języki), zawodowego zabójcy[a][4][5][6]. W 1964 jego rodzice rozwiedli się. W 1973, wraz z matką i z dwoma braćmi – Jordanem i Brettem – przeniósł się do Lebanon w stanie Ohio[5].

Ukończył Lebanon High School, następnie studiował literaturę angielską oraz sztukę teatralną w Hanover College[7] w stanie Indiana.

Kariera

Był statystą w komedii Harper Valley P.T.A. (1978)[8] z Barbarą Eden. Po uzyskaniu dyplomu w 1983 udał się do Nowego Jorku, aby rozpocząć karierę aktorską. Otrzymał pracę w nowojorskim teatrze jako dubler w sztuce Neila Simona Biloxi Blues. Później wystąpił w roli dobrodusznego, ale tępego barmana Woody’ego Boyda w sitcomie NBC Zdrówko (Cheers, 1985–1993), za którą w 1989 odebrał nagrody Emmy. W kinie debiutował jako zawodnik drużyny futbolu amerykańskiego w komedii sportowej Michaela Ritchiego Dzikie koty (Wildcats, 1986) z Goldie Hawn i Wesleyem Snipesem, z którym potem wystąpił w komediodramacie sportowym Biali nie potrafią skakać (White Men Can't Jump, 1992) i komedii sensacyjnej Pociąg z forsą (Money Train, 1996)[9].

Grał na scenie w Brooklyn Laundry (1991) w reżyserii Jamesa L. Brooksa z Glenn Close i Laurą Dern, dramacie Najdalej od Słońca (Furthest From the Sun, 1993), który sam napisał i wyreżyserował w Los Angeles, a także w The Zoo Story Edwarda Albee, produkcji off-broadwayowskiej Chłopaki z sąsiedztwa (The Boys Next Door), Biloxi Blues w San Francisco oraz 2 na 2 (2 on 2), który również napisał[10].

Za rolę młodego męża w melodramacie Adriana Lyne’a Niemoralna propozycja (Indecent Proposal, 1993) u boku Roberta Redforda i Demi Moore otrzymał Złotą Malinę dla najgorszego aktora drugoplanowego. Uznanie przyniosła mu kreacja Mickeya Knoxa, psychopatycznego mordercy przemierzającego wraz z ukochaną (Juliette Lewis) amerykańskie Południe i stającego się bohaterem telewizyjnych newsów w dramacie kryminalnym Olivera Stone’a Urodzeni mordercy (Natural Born Killers, 1994) według scenariusza Quentina Tarantino. Film wzbudził burzę medialną, a reżysera oskarżano o gloryfikację morderstwa[11][12]. Harrelson odrzucał te zarzuty, twierdząc, że „nie wydaje mu się, by jakakolwiek zdrowa przy zmysłach osoba po obejrzeniu dwugodzinnego filmu mogła postanowić zostać seryjnym zabójcą”. Głosy sprzeciwu i bojkoty przyczyniły się wyłącznie do wzrostu popularności filmu i odtwórcy głównej roli[13].

Na ekranie często grywał postacie niedocenianych i lekceważonych bohaterów. Za rolę wydawcy pornograficznych czasopism Larry’ego Flynta w biograficznym filmie Miloša Formana Skandalista Larry Flynt (The People vs. Larry Flynt, 1996) zdobył nominację do Złotego Globu i Oscara 1997 dla najlepszego aktora pierwszoplanowego. W kolejnych latach pojawiał się przede wszystkim na drugim planie, m.in. w dramacie wojennym Terrence’a Malicka Cienka czerwona linia (The Thin Red Line, 1998) czy komedii o specyficznym reality show Ed TV (1999) Rona Howarda z Matthew McConaugheyem.

W 2003, po czteroletniej przerwie, powrócił do aktorstwa epizodem transwestyty w komedii Petera Segala Dwóch gniewnych ludzi (Anger Management) u boku Adama Sandlera i Jacka Nicholsona. Kolejny film, w którym wziął udział – To nie jest kraj dla starych ludzi (No Country for Old Men, 2007) braci Coen zdobył cztery Oscary, w tym dla najlepszego filmu, a Harrelson zaczął otrzymywać coraz więcej ciekawych ról, w komedii Zombieland (2009) czy filmie katastroficznym Rolanda Emmericha 2012 (2009). W roku 2010 został nominowany do Oscara za najlepszą rolę drugoplanową jako kapitan Anthony „Tony” Stone w melodramacie wojennym W imieniu armii (The Messenger, 2009). W policyjnym dramacie Brudny glina (Rampart, 2011) stworzył postać skorumpowanego policjanta.

W latach 2012–2016 w serii Igrzyska śmierci (The Hunger Games) wcielał się w postać mentora głównej bohaterki (Jennifer Lawrence) – Haymitcha Abernathy’ego. Za rolę detektywa Martina Harta w pierwszym sezonie serialu HBO Detektyw (True Detective, 2014) u boku Matthew McConaugheya był nominowany do Złotego Globu i nagrody Emmy[14]. W 2017 wystąpił w filmie Trzy billboardy za Ebbing, Missouri za co otrzymał nominację do Oscara w kategorii „najlepszy aktor drugoplanowy”. W 2018 pojawił się w spin-offie serii Gwiezdne wojny w reżyserii Rona Howarda Han Solo: Gwiezdne wojny – historie gdzie zagrał rolę gangstera, Becketta – mentora głównego bohatera.

Życie prywatne

W 1985 poślubił Nancy Simon, córkę dramaturga Neila Simona. Po roku małżeństwa wzięli rozwód. W 2008 ożenił się z Laurą Louie, z którą ma trzy córki, Deni, Zoe i Makani[15].

Swoje poglądy określa jako anarchistyczne[16]. Jest weganinem.

Filmografia

Filmy fabularne

Seriale telewizyjne

  • 1985–1993: Zdrówko (Cheers) jako Woodrow 'Woody' Tiberius Boyd
  • 1989: Dear John jako Richard
  • 1990: Disneyland jako Woody Boyd
  • 1994: Simpsonowie (The Simpsons) jako Woody Boyd (głos)
  • 1996: Spin City jako Tommy Dugan
  • 1998: Ellen jako Henry
  • 1999: Frasier jako Woody Boyd
  • 2001: Will i Grace (Will & Grace) jako Nathan
  • 2013: Detektyw (True Detective) jako Martin Hart

Nagrody

Uwagi

  1. ↑ Jego ojciec został skazany za zabójstwa i przebywał w więzieniu w latach 1973–1978 i od 1979 do śmierci – kara dożywocia za zabójstwo sędziego federalnego Johna Howlanda Wooda Jr.(inne języki)[4][5].

Przypisy

  1. ↑ Woody Harrelson Actor, Musician. TVGuide.com. . (ang.).
  2. ↑ Woody Harrelson. Listal. . (ang.).
  3. ↑ Personalidade: Woody Harrelson (EUA). InterFilmes.com. . (port.).
  4. ↑ a b Woody Harrelson: my father, the contract killer , The Guardian, 17 lutego 2012 (ang.).
  5. ↑ a b c Woody Harrelson Biography , Starpulse.com (ang.).
  6. ↑ Woody Harrelson Biography (1961-). FilmReference.com. . (ang.).
  7. ↑ Woody Harrelson. TV.com. . . (ang.).
  8. ↑ Hal Erickson: Woody Harrelson Biography. AllMovie. . (ang.).
  9. ↑ Woody Harrelson. Rotten Tomatoes. . (ang.).
  10. ↑ Woody Harrelson (23 de Julho de 1961). Filmow. . (port.).
  11. ↑ 13 Fascinating Facts About 'Natural Born Killers'. Mental Floss. . (ang.).
  12. ↑ Mayhem, murder, and movies: the saga of Natural Born Killers. „Telegraph”. . (ang.).
  13. ↑ Natural Born Killers (1994) , Rotten Tomatoes (ang.).
  14. ↑ Woody Harrelson Awards. AllMovie. . (ang.).
  15. ↑ Woody Harrelson – rodzina. theguardian.com. . (ang.).
  16. ↑ Caitlin Mcdevitt, Woody Harrelson: I'm an anarchist , POLITICO (ang.).

Bibliografia

Laureaci MTV Movie Awards w kategorii najlepszy filmowy pocałunek
1990–1999
2000–2009
2010–2019
od 2020
Nagroda National Board of Review dla najlepszego aktora drugoplanowego
Złota Malina dla najgorszego aktora drugoplanowego
1980–1999
2000–2019
2020–2039