W tym artykule zbadamy wpływ, jaki Christopher Atkins wywarł na różne obszary społeczeństwa. Od momentu pojawienia się Christopher Atkins przykuł uwagę milionów ludzi i wywołał dyskusje na temat jego wpływu w różnych sferach. Przez lata Christopher Atkins okazał się istotnym tematem, który spowodował znaczące zmiany w sposobie, w jaki nawiązujemy relacje, pracujemy i rozrywkę. W tym sensie niezbędna jest analiza, w jaki sposób Christopher Atkins zmienił naszą rzeczywistość i jakie ma to konsekwencje dla przyszłości. Od momentu powstania do chwili obecnej Christopher Atkins pozostawił niezatarty ślad w społeczeństwie, co skłania nas do refleksji nad jego wpływem i możliwymi długoterminowymi konsekwencjami.
![]() | |
Imię i nazwisko |
Christopher Atkins Bomann |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Zawód |
aktor, scenarzysta, piosenkarz |
Współmałżonek |
Lyn Barron (1985–2007; rozwód) |
Lata aktywności |
od 1977 |
Christopher Atkins Bowman[1][2] (ur. 21 lutego 1961 w Rye) – amerykański aktor, scenarzysta i producent filmowy, model[3].
Urodził się w Rye[4] jako syn Donalda Bomanna i Bitsy Nebauer[5]. Dorastał w Van Nuys w stanie Kalifornia. Pracował jako ratownik i instruktor żeglarstwa[6].
Mając 19 lat, prosto z Uniwersytetu Denison[7] w Granville, w stanie Ohio, pokonał ponad cztery tysiące kandydatów do roli kinowej Richarda i trafił na duży ekran w filmie romantyczno-przygodowym Błękitna laguna (The Blue Lagoon, 1980)[8], gdzie razem z Brooke Shields stworzył parę młodych rozbitków, mieszkających na bezludnej wyspie[9][10]. Film ten przyniósł mu nominację do dwóch nagród – Złotego Globu i Young Artist Award[11].
Kontynuował swoją karierę aktorską, występując w komedii muzycznej Film o piratach (The Pirate Movie, 1982) jako były pirat zakochany w bogatej dziewczynie, a nagrana przez niego piosenka z filmu pt. „How Can I Live Without Her”[5] trafiła na miejsce 71. listy najlepiej sprzedających się singli Billboard Hot 100.
W 1982 w nowojorskim Radio City Music Hall wystąpił w Night of 100 Stars[5].
W dramacie Noc w niebie (A Night in Heaven, 1983) zagrał popularnego ucznia w college’u – Ricka Monroe, który dorabia jako striptizer w nocnym klubie, a postać ta przyniosła mu nagrodę Złotej Maliny w kategorii dla najgorszego aktora[11].
We wrześniu 1982[12] i grudniu 1983 pojawił się w magazynie „Playgirl ”[13][14].
Wcielił się w postać Petera Richardsa, instruktora pływania, kochanka mężatki Sue Ellen Ewing (Linda Gray) w popularnej operze mydlanej CBS Dallas (1983-84). Za rolę Bruce’a Arlingtona w dramacie Wysłuchaj mnie (Listen to Me, 1989) otrzymał po raz drugi nagrodę Złotej Maliny jako najgorszy aktor drugoplanowy.
Pojawiał się na okładkach wielu pism dla nastolatek, reklamował Coca-Colę i wyroby firmy Adidas.
Spotykał się z Diane Lane (1980), Lori Loughlin (1981-82) i Heather Locklear (od czerwca 1983 do listopada 1984). 25 maja 1985 ożenił się z Lynne Barron, z którą po latach się rozwiódł. Mają dwoje dzieci: syna Granta (ur. 10 grudnia 1985) i córkę Brittney (ur. 1 maja 1987 roku w Orange, w stanie Kalifornia)[15].