Wiktor Putiatin

Dziś Wiktor Putiatin pozostaje tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego grona odbiorców. Wraz z rosnącym zainteresowaniem Wiktor Putiatin, istotne jest podejście do tego tematu z różnych perspektyw i oferowanie aktualnych i wysokiej jakości informacji. W tym artykule zbadamy niektóre z najważniejszych aspektów związanych z Wiktor Putiatin, analizując jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo i jego znaczenie dla różnych obszarów. Od ewolucji na przestrzeni czasu po implikacje dla współczesnego świata, Wiktor Putiatin jest tematem zasługującym na szczególną uwagę i szczegółową analizę, aby w pełni zrozumieć jego wpływ na różne aspekty codziennego życia.

Wiktor Putiatin
ВікторПутятін
Data i miejsce urodzenia

12 września 1941
Charków

Data i miejsce śmierci

2 listopada 2021
Kijów

Wzrost

187 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  ZSRR
Igrzyska olimpijskie
srebro Meksyk 1968 szermierka
(floret druż.)
srebro Monachium 1972 szermierka
(floret druż.)
Mistrzostwa świata
złoto Paryż 1965 floret druż.
złoto Moskwa 1966 floret druż.
złoto Montreal 1967 floret ind.
złoto Hawana 1969 floret druż.
złoto Ankara 1970 floret druż.
srebro Montreal 1967 floret druż.
brąz Moskwa 1966 floret ind.
brąz Wiedeń 1971 floret druż.
Uniwersjada
srebro Budapeszt 1965 floret indywidualnie
brąz Budapeszt 1965 floret drużynowo
Odznaczenia
Order Czerwonego Sztandaru Pracy Zasłużony Mistrz Sportu ZSRR

Wiktor Pawłowycz Putiatin (ukr. Віктор Павлович Путятін, ros. Виктор Павлович Путятин, Wiktor Pawłowicz Putiatin; ur. 12 września 1941 w Charkowie, zm. 2 listopada 2021 w Kijowie[1]) – ukraiński florecista reprezentujący ZSRR, dwukrotny medalista olimpijski i wielokrotny medalista mistrzostw świata.

Na igrzyskach olimpijskich w Meksyku w 1968 roku reprezentacja ZSRR w składzie: Jurij Sisikin, Wiktor Putiatin, Wasyl Stankowycz, Jurij Szarow i Gierman Swiesznikow zdobyła drużynowo srebrny medal. W zawodach indywidualnych zajął dziewiąte miejsce. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach olimpijskich w Monachium wspólnie z Władimirem Dienisowem, Anatolijem Kotieszewem, Leonidem Romanowem i Wasylem Stankowyczem zdobył kolejny srebrny medal. Indywidualnie nie startował[2][3].

Podczas mistrzostw świata w Paryżu w 1965 roku razem z Markiem Midlerem, Giermanem Swiesznikowem, Jurijem Rudowem i Jurijem Sisikinem zdobył złoty medal w zawodach drużynowych. W konkurencji tej zdobywał też złote medale na mistrzostwach świata w Moskwie (1966), mistrzostwach świata w Hawanie (1969) i mistrzostwach świata w Ankarze (1970), srebrny na mistrzostwach świata w Montrealu (1967) oraz brązowy na mistrzostwach świata w Wiedniu (1971). Ponadto w 1967 roku zdobył złoty medal w turnieju indywidualnym, a rok wcześniej był trzeci, plasując się za Giermanem Swiesznikowem i Francuzem Jean-Claude’em Magnanem[4].

Był dwukrotnym medalistą letniej uniwersjady w Budapeszcie (1965). W 1967 roku otrzymał order Zasłużonego Mistrza Sportu Związku Radzieckiego. Został również odznaczony Orderem Czerwonego Sztandaru Pracy.

Po zakończeniu kariery pracował jako trener szermierki we Włoszech. W latach 1980–1984 był członkiem Komitetu Wykonawczego Międzynarodowej Federacji Szermierczej[5].

Przypisy

  1. ↑ ''Не стало легенды украинского спорта'' , sport.segodnya.ua (ros.).
  2. ↑ Viktor Putiatin. sports-reference.com. . (strona zarchiwizowana), sports-reference.com, .
  3. ↑ Viktor Putyatin. databaseolympics.com. . (strona zarchiwizowana), databaseolympics.com, .
  4. ↑ Fechten – Weltmeisterschaften (Herren – Florett) , sport-komplett.de (niem.).
  5. ↑ ПУТЯТИН Виктор Павлович. infosport.ru. . (ros.).

Linki zewnętrzne

Mistrzowie świata w szermierce (floret)