W następnym artykule szczegółowo zbadamy Enzo Lefort i jego implikacje w różnych obszarach. Enzo Lefort jest dziś tematem niezwykle aktualnym, który wzbudził duże zainteresowanie wśród ekspertów i opinii publicznej. W tym celu przeanalizujemy jego ewolucję w czasie, możliwy wpływ na społeczeństwo, a także różne opinie i podejścia istniejące w tym zakresie. Od swoich początków po przyszłe prognozy, Enzo Lefort jest tematem, który nie pozostawia nikogo obojętnym i który wymaga szczegółowego i przemyślanego zbadania.
![]() | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost |
190 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Enzo Boris Lefort (ur. 29 września 1991 w Kajennie[1]) – francuski florecista, dwukrotny medalista olimpijski i wielokrotny medalista mistrzostw świata.
Walczy prawą ręką. W 2010 roku zdobył brąz drużynowo na mistrzostwach świata juniorów w Baku[2]. Wynik ten powtórzył na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata juniorów w Jordanii[3].
Wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Londynie w 2012 roku, gdzie zajął 17. miejsce indywidualnie[4] i 8. w drużynie[5]. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach w Rio de Janeiro zdobył srebrny medal w drużynie, francuską drużynę tworzyli poza nim Jérémy Cadot, Erwann Le Péchoux i Jean-Paul Tony Helissey[6]. Indywidualnie zajął tam 24. miejsce[7]. Brał też udział w igrzysk olimpijskich w Tokio w 2020 roku, gdzie Francuzi w składzie: Julien Mertine, Enzo Lefort, Maxime Pauty i Erwann Le Péchoux zdobyli złoty medal[8]. W turnieju indywidualnym był piąty[9].
Podczas mistrzostw świata w Budapeszcie w 2013 roku Cadot, Le Péchoux, Lefort i Marcel Marcilloux zdobyli brązowy medal w turnieju drużynowym[10]. W tej samej konkurencji zdobywał następnie złoto na mistrzostwach świata w Kazaniu (2014)[11], srebro na mistrzostwach świata w Budapeszcie (2019)[12] oraz brąz na mistrzostwach świata w Lipsku (2017)[13] i mistrzostwach świata w Kairze (2022)[14]. W turniejach indywidualnych zwyciężał podczas MŚ 2019[15] i MŚ 2022[16], a na MŚ 2014[17] i MŚ 2023 zajmował trzecie miejsce[18].
Zdobył drużynowo srebrny medal na mistrzostwach Europy w Legnano w 2012 roku[19]. W zawodach drużynowych zdobył również złote medale na mistrzostwach Europy w Strasburgu (2014)[20], mistrzostwach Europy w Montreux (2015)[21], mistrzostwach Europy w Tbilisi (2017)[22] i mistrzostwach Europy w Düsseldorfie (2019)[23]. Ponadto był indywidualnie trzeci na ME 2019[24] i drugi na ME 2023[25].
Wywalczył też drużynowo srebrny medal na igrzyskach europejskich w Krakowie w 2023 roku[26].