Warnice (powiat pyrzycki)
Warnice (powiat pyrzycki) to temat, który w ostatnich latach przyciągnął uwagę wielu osób. Ze względu na swój wpływ na społeczeństwo i kulturę wywołał liczne debaty i sprzeczne opinie. Od początków do chwili obecnej Warnice (powiat pyrzycki) był przedmiotem studiów i badań i nadal pozostaje przedmiotem zainteresowania naukowców, ekspertów i ogółu społeczeństwa. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Warnice (powiat pyrzycki), analizując jego wpływ, wyzwania i możliwości.
| wieś | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Strefa numeracyjna |
91 |
| Kod pocztowy |
74-201[2] |
| Tablice rejestracyjne |
ZPY |
| SIMC |
0784935 |
Położenie na mapie gminy Warnice  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu pyrzyckiego  | |
 53°15′10″N 14°59′35″E/53,252778 14,993056[1]
| |
| Strona internetowa | |
Warnice (niem. Warnitz) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie pyrzyckim, w gminie Warnice, przy drodze wojewódzkiej nr 106 Rzewnowo - Stargard - Pyrzyce.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa szczecińskiego.
Miejscowość jest siedzibą gminy Warnice. Na terenie wsi znajduje się Gimnazjum im. Noblistów Polskich oraz Szkoła Podstawowa im. Kawalerów Orderu Uśmiechu.
Warnice to dawna posiadłość biskupów kamieńskich, wzmiankowana w 1305 r. W 1846 zbuntowani chłopi protestując przeciwko wyzyskowi właściciela majątku podpalili pałac.
Około roku 1947 wieś została włączona realizowanego pod egidą Głównego Urzędu Planowania Przestrzennego w Warszawie programu budowy wsi doświadczalnych w ramach powojennej odbudowy obszarów wiejskich. W ramach programu zrealizowano prace studialne, projektowe i - częściowo - wdrożeniowe[3].
Zabytki
- późnogotycki kościół par. pw. św. Józefa[4], kamienno-ceglany, salowy z początku XVI w., zniszczony w 1945, odbudowany w 1976. Północna ściana szczytowa ozdobiona sterczynami i ostrołukowymi blendami, ściani szczyt regotyzowany w XIX w. z ostrołukowym portalem wejściowym podzielony lizenami i gzymsami na kilkanaście kolistych i ostrołukowych blend. Niska, masywna wieża o nietypowym układzie dekoracji, partie przyziemia znaczą trójpolowe blendy, powyżej elewacje są gładkie[5]. Wnętrze pokryte płaskim modrzewiowym stropem. W oknach prezbiterium współczesne witraże według projektu Joanny Spychalskiej. W kościele znajduje się romańska chrzcielnica z XIII w., z kościoła pw. Miłosierdzia Bożego w Parlinie.
- dawne tereny dworsko-folwarczne (w pobliżu kościoła) ze skromnym dworem, bezstylowym z połowy XIX w. wybudowanym na fundamentach starszego, spalonego w 1848 podczas Wiosny Ludów i oficyną z ok. 1920, a obok pozostałość parku o pow. 4 ha. W parku cenny starodrzew, a także okazy fiołka wonnego, przebiśniegów, sasanki i bluszczu[6].
- topola o obwodzie 555 cm – pomnik przyrody, który został zlikwidowany ze względu na niebezpieczeństwo, które stwarzał stojącemu obok budynkowi mieszkalnemu, znajdowała się w pobliżu cmentarza[7].
Przypisy
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 144274
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1336 .
- ↑ Stefan Tworkowski, Piaseczno, wieś doświadczalna, Warszawa 1967, s. 32
- ↑ Rejestr zabytków - Narodowy Instytut Dziedzictwa, woj. zachodniopomorskie
- ↑ Piotr Skurzyński, Pomorze, Warszawa: Wyd. Muza S.A., 2007, s. 139, ISBN 978-83-7495-133-3.
- ↑ tablica informacyjna w Wierzbnie
- ↑ Powiat Pyrzycki, Turystyka
| Sołectwa | |
|---|---|
| Miejscowość niesołecka |
