W dzisiejszym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Barnim (województwo zachodniopomorskie). Od swoich początków po wpływ na obecne społeczeństwo, Barnim (województwo zachodniopomorskie) był przedmiotem badań i zainteresowań w różnych obszarach wiedzy. Na przestrzeni dziejów Barnim (województwo zachodniopomorskie) odegrał kluczową rolę w ewolucji i rozwoju ludzkości, wpływając na aspekty kulturowe, ekonomiczne i społeczne. W tym artykule zbadamy różne aspekty Barnim (województwo zachodniopomorskie), analizując jego znaczenie i znaczenie w bieżącym kontekście. Ponadto zbadamy, jak Barnim (województwo zachodniopomorskie) zaznaczył się przed i po w różnych obszarach, a także jego wpływ na codzienne życie ludzi. Dołącz do nas w tej podróży polegającej na odkrywaniu i poznawaniu Barnim (województwo zachodniopomorskie).
wieś | |
Zabytkowy kościół pw. Narodzenia NMP | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2022) |
544[2] |
Strefa numeracyjna |
91 |
Kod pocztowy |
74-201[3] |
Tablice rejestracyjne |
ZPY |
SIMC |
0784846 |
Położenie na mapie gminy Warnice ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu pyrzyckiego ![]() | |
![]() |
Barnim (niem. Barnimskunow, nazwa przejściowa – Kunowo, Bartniki, Liptów[4]) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie pyrzyckim, w gminie Warnice, przy drodze wojewódzkiej nr 106 Rzewnowo – Stargard – Pyrzyce.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
Barnim to duża wieś, po raz pierwszy wzmiankowana w 1240 r., gdy należała do dóbr biskupów kamieńskich. Pośrodku wsi późnogotycki kościół kamienno-ceglany z 1531 r. z masywną wieżą zwieńczoną obronnymi blankami i ośmiobocznym hełmem[5]. W 1903 r. całkowitemu spaleniu uległa nawa, odbudowano ją w 1904 r.[6]
W południowo-zachodniej części wsi, w sąsiedztwie kościoła zespół pofolwarczny z końca XIX w. z ciekawym gołębnikiem i parkiem podworskim (2 ha) o charakterze krajobrazowym. W północno-wschodniej części wsi drugi zespół pofolwarczny z końca XIX w., z parkiem podworskim (2 ha) obecnie gęsto zarośnięty. Poza wsią ok. 1 km na południowy wschód dawny zespół dworsko-folwarczny z przełomu XIX i XX w., z parterowym dworem – willą z około 1870, o cechach eklektycznych, z czworokątną wieżą umieszczoną centralnie i małym parkiem (1 ha)[7].