Władysław Komar

Ten artykuł dotyczy polskiego kulomiota. Zobacz też: Inne osoby o tym imieniu i nazwisku.

Władysław Komar

Władysław Komar (1978)
Pełne imię i nazwisko	Władysław Stefan Komar
Data i miejsce urodzenia	11 kwietnia 1940 Kowno
Data i miejsce śmierci	17 sierpnia 1998 Przybiernów
Wzrost	196 cm
Informacje klubowe
Klub	RKS Skra Warszawa
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska Igrzyska olimpijskie złoto Monachium 1972 lekkoatletyka (pchnięcie kulą) Mistrzostwa Europy brąz Budapeszt 1966 pchnięcie kulą brąz Helsinki 1971 pchnięcie kulą Halowe mistrzostwa Europy srebro Madryt 1968 pchnięcie kulą srebro Grenoble 1972 pchnięcie kulą srebro Mediolan 1978 pchnięcie kulą brąz Praga 1967 pchnięcie kulą brąz San Sebastián 1977 pchnięcie kulą
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Władysław Stefan Komar (ur. 11 kwietnia 1940 w Kownie, zm. 17 sierpnia 1998 pod Przybiernowem) – polski sportowiec, jeden z najlepszych polskich miotaczy kulą w historii tej konkurencji, mistrz olimpijski z Monachium w 1972, rugbysta, aktor, artysta estradowy. Absolwent liceum ogólnokształcącego w Pruszczu Gdańskim i AWF w Poznaniu.

Karierę sportową rozpoczął od boksu. Trafił nawet do młodzieżowej reprezentacji Polski.

W 1959 zmienił dyscyplinę i pod okiem trenera Sławomira Zieleniewskiego rozpoczął treningi lekkoatletyczne. Reprezentował klub sportowy Polonia Warszawa. W 1963 został rekordzistą Polski w dziesięcioboju. Na swoich pierwszych igrzyskach olimpijskich (Tokio 1964) startował już w konkurencji pchnięcia kulą i zajął dziewiąte miejsce z wynikiem 18,20 m. 8 września (eliminacje) i 9 września (finał) 1972 na igrzyskach w Monachium odbył się konkurs, w którym Komar już pierwszym pchnięciem (21,18 m) pokonał miotaczy amerykańskich i niemieckich^[1].

Był trzykrotnym olimpijczykiem: Tokio 1964, Meksyk 1968, Monachium 1972. Zdobył dwa brązowe medale na mistrzostwach Europy w Budapeszcie 1966 i Helsinkach 1971 oraz pięć na halowych mistrzostwach Europy. Był 14-krotnym mistrzem i 16-krotnym rekordzistą Polski. Obok boksu i lekkiej atletyki uprawiał wyczynowo także rugby (mistrzostwo Polski)^[1].

Na stadionie

• pchnięcie kulą – 21,19 m (17 sierpnia 1974, Warszawa) – 6. wynik w historii polskiej lekkoatletyki^[2]
• dziesięciobój lekkoatletyczny – 6597 pkt.

W hali

• pchnięcie kulą – 20,32 m

Po zakończeniu kariery sportowej występował w filmie, teatrze oraz jako licencjonowany aktor na estradzie kabaretowej (namówiony do tego przez Tadeusza Drozdę).

Razem z Janem Otałęgą i Ireneuszem Pawlikiem współtworzył książkę „Alfabet Władysława Komara. Sportowcy, artyści, prominenci”, która ukazała się w 1991 nakładem Wydawnictwa Venus.

• 1975: Kazimierz Wielki jako Władzio, sługa Maćka Borkowica
• 1978: W biegu jako sportowiec Władzio
• 1979: Skradziona kolekcja jako kierowca malucha
• 1980: Sherlock Holmes i Doktor Watson (Sherlock Holmes and Doctor Watson) jako zapaśnik Hercules Higgins w odc. 15 „The case of the body in the case"
• 1984: Bez pieniędzy czyli 24 godziny z życia Jana Himilsbacha jako on sam
• 1985: Przyłbice i kaptury jako „Dzieweczka” w odc. 2 „Na tropie zdrady”, 3 „Pożoga”, 4 „Przerwane ogniwo”, 8 „A wężowi biada”, 9 „Jutro bitwa"
• 1986: Biała wizytówka jako właściciel kasyna w odc. 6 „Zarząd przymusowy"
• 1986: Borys Godunow jako Sobański
• 1986: Magnat jako przewodnik po pszczyńskim pałacu
• 1986: Piraci jako Jesus
• 1986: Poczekaj błyśnie
• 1987: Opowieść Harleya jako pracownik Witka
• 1986: Sonata marymoncka jako Zieliński, chrzestny Ryśka
• 1987: W klatce jako mąż gospodyni
• 1988: I skrzypce przestały grać (And the Violins Stopped Playing) jako Dombrowski, starszy szczepu Kelderari
• 1990: Mów mi Rockefeller jako on sam
• 1993: Wow w odc. 10 „Skorpion"
• 1993: Żywot człowieka rozbrojonego w odc. 2 „Sabina"
• 1993: Tajemnica trzynastego wagonu (The Secret of Coach 13) jako Aleksander Galinimow
• 1994: Anioł śmierci (Beyond Forgiveness)
• 1997: Kiler jako „Uszaty”, współwięzień Kilera
• 1997: Prostytutki jako „Szogun”, goryl w „Gejszy"
• 1998: Ekstradycja 3 jako mężczyzna w kawiarni na Starówce w odc. 7

• 1989: Żegnaj laleczko jako Myszka Malloy
• 1987: Kabotyni

W wyborach parlamentarnych w 1993, jako członek Polskiej Partii Przyjaciół Piwa^[3], bez powodzenia kandydował do Sejmu z listy Samoobrony – Leppera w województwie szczecińskim (otrzymał 9676 głosów).

Zginął 17 sierpnia 1998 w wypadku samochodowym na drodze krajowej nr 3 (E65), pomiędzy Przybiernowem a Brzozowem, w powiecie goleniowskim, razem z innym znanym sportowcem, mistrzem olimpijskim z Montrealu 1976 w skoku o tyczce Tadeuszem Ślusarskim. Trzecią ofiarą wypadku był prowadzący drugi samochód Jarosław Marzec, reprezentant Polski w biegu na 400 m. W miejscu, gdzie rozbił się samochód Komara i Ślusarskiego ustawiono pomnik pamięci wybitnych sportowców^[4]. Został pochowany na Cmentarzu Komunalnym na Powązkach (kwatera A3 tuje-3-27)^[5].

W 1998, za wybitne zasługi w działalności na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, został pośmiertnie odznaczony przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski^[6]. Odznaczono go także m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1972)^[7] oraz Złotym i Srebrnym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe.

Pochodził z rodziny pieczętującej się kiedyś herbem Komar. Jego rodzice byli sportowcami – ojciec Władysław i matka Wanda mieli osiągnięcia szczebla krajowego. Ukończył Liceum Ogólnokształcące w Pruszczu Gdańskim i w 1974 roku AWF w Poznaniu^[1].

Dwukrotnie żonaty. Pierwszą żoną była Małgorzata Spychalska (ur. 1942), scenografka i kostiumolożka, córka Mariana Spychalskiego. Małżeństwo przetrwało do 1973. Następnie ożenił się z Marią Szot (1950–2008), z którą miał syna Mikołaja (ur. 1977), fotografa i redaktora naczelnego magazynu „K Mag”.

• 1996: Władysław Komar (seria Gwiazdozbiór polskiego sportu), reż. Janusz Horodniczy, Krzysztof Wojciechowski^[8]

• Władysław Komar w bazie filmpolski.pl
• Władysław Komar w bazie Filmweb
• Władysław Komar na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
• Polski Komitet Olimpijski: Władysław Komar – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl. www.olimpijski.pl. . (pol.).