W tym artykule zbadamy znaczenie Lucjan Lis we współczesnym społeczeństwie. Od jego znaczenia w środowisku akademickim po wpływ na życie codzienne, Lucjan Lis odgrywa fundamentalną rolę w naszym rozumieniu otaczającego nas świata. Poprzez szczegółową analizę zbadamy różne aspekty i wymiary Lucjan Lis, od jego historycznych początków po obecne zastosowania. Podobnie rozważymy różne perspektywy i podejścia, które pojawiły się wokół Lucjan Lis, wzbogacając w ten sposób nasze ogólne zrozumienie tego tematu. Ten artykuł ma na celu zagłębienie się w istotność i znaczenie Lucjan Lis w naszym obecnym społeczeństwie, oferując panoramiczny widok, który pozwala czytelnikowi zrozumieć jego znaczenie i zakres w różnych kontekstach.
![]() Lucjan Lis z synem Lucasem Lissem w 2010 roku | |||||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia |
8 sierpnia 1950 | ||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
26 stycznia 2015 | ||||||||||||||||||
Wzrost |
184 cm | ||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Odznaczenia | |||||||||||||||||||
![]() |
Lucjan Roman Lis (ur. 8 sierpnia 1950 w Bytomiu, zm. 26 stycznia 2015 Unna, Niemcy[1]) – polski kolarz szosowy, wicemistrz olimpijski oraz dwukrotny medalista mistrzostw świata, ojciec niemieckiego kolarza Lucasa Lissa.
Pierwszy sukces w karierze Lucjan Lis osiągnął w 1971 roku, kiedy wspólnie z Edwardem Barcikiem, Stanisławem Szozdą i Janem Smyrakiem zdobył brązowy medal w drużynowej jeździe na czas na mistrzostwach świata w Mendrisio. W tej samej konkurencji Polacy w składzie: Tadeusz Mytnik, Lucjan Lis, Stanisław Szozda i Ryszard Szurkowski zdobyli złoty medal podczas mistrzostw świata w Barcelonie dwa lata później. W międzyczasie Lis wystartował na igrzyskach olimpijskich w Monachium w 1972 roku, gdzie w wyścigu drużynowym, razem z Barcikiem, Szozdą i Szurkowskim zdobył srebrny medal. Na tych samych igrzyskach wziął też udział w wyścigu ze startu wspólnego, kończąc rywalizację na 36. pozycji. Ponadto w 1972 roku był drugi w klasyfikacji generalnej wyścigu Dookoła Bułgarii, rok później był najlepszy w Tour de Pologne oraz zajął siódme miejsce indywidualnie i pierwsze drużynowo w Wyścigu Pokoju. W 1970 roku zdobył brązowy medal mistrzostw Polski w wyścigu ze startu wspólnego. W 1972 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi[2].
Karierę zakończył w 1975, ponieważ lekarze stwierdzili u niego daleko posuniętą niewydolność obu nerek. W 1977 wyjechał do RFN, gdzie zamieszkał na stałe[3].