W dzisiejszym świecie UNESCO stał się tematem zainteresowania wielu osób z różnych dziedzin. Niezależnie od tego, czy chodzi o jego znaczenie w historii, wpływ na współczesne społeczeństwo, czy też przyszłe konsekwencje, UNESCO przykuł uwagę osób w każdym wieku i o każdym zawodzie. W tym artykule podjęto próbę zbadania i przeanalizowania różnych aspektów związanych z UNESCO w celu przedstawienia kompletnej i wzbogacającej wizji tego tematu. Od jego powstania do obecnej ewolucji, łącznie z możliwymi konsekwencjami, naszym celem jest zaoferowanie globalnej i kompletnej perspektywy, która pozwoli naszym czytelnikom w pełni zrozumieć znaczenie UNESCO w świecie, w którym żyjemy.
![]() | |
Siedziba |
Paryż |
---|---|
Członkowie |
193 |
Dyrektor generalny | |
Utworzenie |
16 listopada 1945 |
Strona internetowa |
Organizacja Narodów Zjednoczonych do spraw Edukacji, Nauki i Kultury, UNESCO[a] (ang. United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization) – organizacja wyspecjalizowana Organizacji Narodów Zjednoczonych, której podstawowym celem jest wspieranie współpracy międzynarodowej w dziedzinie kultury, sztuki i nauki, a także wzbudzanie szacunku dla praw człowieka, bez względu na kolor skóry, status społeczny i religię.
Dziełem UNESCO są m.in. Konwencja w sprawie zwalczania dyskryminacji w dziedzinie oświaty[2]. Konwencja o ochronie dóbr kultury w razie konfliktu zbrojnego[3]. Konwencja w sprawie ochrony niematerialnego dziedzictwa kulturowego oraz Konwencja ramsarska o ochronie obszarów wodno-błotnych mających znaczenie międzynarodowe, zwłaszcza jako środowisko życiowe ptactwa wodnego.
Siedziba UNESCO mieści się przy place de Fontenoy 7/9 w 7. dzielnicy Paryża.
Program działalności UNESCO obejmuje dwa zasadnicze działy:
Konstytucja UNESCO, która powołała do życia organizację, została podpisana 16 listopada 1945 w Londynie. Depozytariuszem jest rząd brytyjski, który posiada autentyczne teksty po angielsku i francusku.
Weszła w życie 4 listopada 1946[4]. Polska została członkiem organizacji 6 listopada 1946 roku z chwilą złożenia w Londynie dokumentu akceptacyjnego[5]. Pierwszym dyrektorem generalnym został Julian Huxley, biolog i pisarz. W wyniku starań Francji, w szczególności Léona Bluma, siedzibę UNESCO umiejscowiono w Paryżu[6]. Organizacja miała wdrażać „solidarność intelektualną i moralną ludzkości”, aby zapobiec trzeciej wojnie światowej. Trudna sytuacja międzynarodowa (zimna wojna, dekolonizacja) oraz bardzo szeroki mandat wpłynęły negatywnie na efektywność organizacji. Niektóre państwa prowadziły też w łonie UNESCO kampanie „antyimperialistyczne”. Z tego względu w grudniu 1984 wycofały się z organizacji Stany Zjednoczone, a w rok później także Wielka Brytania, w wyniku czego utraciła ona trzecią część swego budżetu[7].
W wyniku przeprowadzonych reform, UNESCO powróciła do jednego ze swych podstawowych zadań, tj. promocji wolności słowa na świecie. W 1997 UNESCO przyznała po raz pierwszy światową nagrodę wolności prasy (World Press Freedom Prize); otrzymała ją chińska dziennikarka, Gao Yu. Także w 1997 Wielka Brytania powróciła na łono organizacji. W 2003 Stany Zjednoczone, doceniając przeprowadzone reformy w funkcjonowaniu struktur organizacji, porzuciły status obserwatora i ponownie zostały członkiem UNESCO[8].
W latach 2011–2018 UNESCO zrzeszało 196 państw. Od 1 stycznia 2019, po wystąpieniu Izraela i Stanów Zjednoczonych, zrzesza 193[b]. Funkcję sekretarza generalnego Polskiego Komitetu ds. UNESCO sprawuje dr Alicja Jagielska-Burduk, a przewodniczącym jest prof. Michał Kleiber[10].