Tomasz Bogoria Skotnicki
W tym artykule szczegółowo zbadamy temat Tomasz Bogoria Skotnicki, temat o dużym znaczeniu dzisiaj, który wpływa na różne sektory społeczeństwa. Zbadamy jego pochodzenie, historię i ewolucję w czasie, a także wpływ na codzienne życie ludzi. Ponadto przeanalizujemy różne perspektywy i opinie na temat Tomasz Bogoria Skotnicki, aby zapewnić szeroki i pełny przegląd tego tematu. Poprzez te badania chcemy zaoferować naszym czytelnikom głębsze zrozumienie Tomasz Bogoria Skotnicki, aby mogli wyrobić sobie świadomą opinię i przyczynić się do debaty na ten temat.
| Biskup tytularny Lycopolis | ||
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data urodzenia | ||
| Data i miejsce śmierci |
10 grudnia 1700 | |
| Miejsce pochówku | ||
| Biskup pomocniczy chełmiński | ||
| Okres sprawowania |
1686-1700 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Nominacja biskupia |
1 października 1685 | |
| Sakra biskupia |
13 stycznia 1686 | |
| Data konsekracji | |
|---|---|
| Konsekrator | |
| Współkonsekratorzy |
Tomasz Bogoria Skotnicki (ur. 15 lutego 1654 roku w województwie sandomierskim – zm. 10 grudnia 1700 roku w Chełmży[1]) – sufragan chełmiński, w latach 1694–1696 administrator sede vacante tej diecezji, biskup tytularny Lycopolis, archidiakon, kanonik i oficjał chełmiński, proboszcz w Zwierznie i Jasnej, kanclerz i sekretarz biskupa Kazimierza Opalińskiego[2].
Życiorys
Urodził się w Krakowie w rodzinie Skotnickich herbu Bogoria. Siedzibą rodową tej rodziny były Skotniki na Ziemi Sandomierskiej. W 1681 roku został studentem seminarium internum księży misjonarzy w Warszawie[3]. W 1685 mianowany biskupem pomocniczym diecezji chełmińskiej oraz oficjałem generalnym. Był też dziekanem lubawskim. Pięciokrotnie był deputatem na Trybunał Główny Koronny[4]. Po śmierci biskupa Kazimierza Szczuki, przez dwa lata administrował diecezją chełmińską. Zmarł w 1700 w Chełmży, pochowany w chełmżyńskiej katedrze, gdzie znajduje się jego epitafium, ze starannie rzeźbioną głową zmarłego[5].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Sufragani chełmińscy. Gazeta toruńska z 7 listopada 1905. Kujawsko-Pomorska Biblioteka Cyfrowa. .
- ↑ Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965-1999. Słownik biograficzny, Warszawa 2000, s. 405.
- ↑ Krzysztof R. Prokop, Z dziejów seminariów warszawskich w dawnej diecezji poznańskiej. Biskupi oraz inni przedstawiciele znamienitych rodów doby staropolskiej w gronie wychowanków seminarium externum i seminarium internum Misjonarzy św. Wincentego à Paulo przy kościele Świętego Krzyża w Warszawie (1675/1676-1864/1865), w: Ecclesia. Studia z Dziejów Wielkopolski, 2016, Tom 11, s. 167.
- ↑ Kacper Niesiecki: Herbarz Polski. wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, (t. 8 s. 388-389). e-biblioteka Uniwersytetu Warszawskiego. .
- ↑ Bolesław Makowski: Sztuka na Pomorzu. Jej dzieje i zabytki.. Wydawnictwo Instytutu Bałtyckiego, Toruń 1932, s. 162-163. Kujawsko-Pomorska Biblioteka Cyfrowa. .