Piotr Kostka
W tym artykule Piotr Kostka zostanie szczegółowo przeanalizowany w celu zagłębienia się w jego znaczenie, wpływ i znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. Piotr Kostka to temat, który w ostatnich latach cieszy się dużym zainteresowaniem, a jego wpływ obejmuje różne obszary, od technologii po kulturę. Dzięki podejściu multidyscyplinarnemu uwzględnione zostaną różne aspekty związane ze Piotr Kostka, takie jak jego historia, ewolucja, implikacje i możliwe scenariusze na przyszłość. Gromadząc dane, opinie ekspertów i krytyczne analizy, ten artykuł ma na celu przedstawienie kompleksowej i aktualnej wizji Piotr Kostka, aby przyczynić się do debaty i refleksji na ten temat.
| ||
| Data i miejsce śmierci | ||
|---|---|---|
| Biskup chełmiński | ||
| Okres sprawowania |
1574–1595 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Nominacja biskupia |
4 czerwca 1574 | |
| Sakra biskupia |
4 września 1575 | |
| Data konsekracji |
4 września 1575 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||
| |||||||
| |||||||
Piotr Kostka (zm. 25 stycznia 1595 w Chełmży) – biskup chełmiński kanonik krakowski i warmiński. Nominowany przez papieża Grzegorza XIII na biskupa 4 czerwca 1574, pozostając nadal kanonikiem warmińskim, sekretarz Zygmunta II Augusta[1].
Życiorys
Rodzina
Syn Macieja (zm. po 1523) i Barbary Komorowskiej. Brat Anny, Katarzyny, Jakuba (zm. 1590), miecznika ziem polskich, Wojciecha, Stanisława (zm. 1587), podkomorzego chełmskiego, Pawła i Jana.
Nauka i praca
Studiował w Paryżu, oraz Leuven. Zanim został biskupem chełmińskim związany był z Krakowem zostając tam kanonikiem. Później został kanonikiem warmińskim. Na synodzie w Piotrkowie w 1577 uchwalono, że diecezja pomezańska przechodzi pod stałą administrację biskupa chełmińskiego. W 1580 do opustoszałego klasztoru franciszkańskiego w Lubawie sprowadził zakon bernardynów. W 1583 zwołał synod diecezjalny. Utrzymywał korespondencję ze św. Karolem Boromeuszem. W 1589 roku był sygnatariuszem ratyfikacji traktatu bytomsko-będzińskiego na sejmie pacyfikacyjnym[2]. W 1593 udzielił przywileju jezuitom przybyłym do Torunia.
Przypisy
- ↑ Franciszek Siarczyński, Obraz wieku panowania Zygmunta III. króla polskiego i szwedzkiego zawieraiący opis osób żyiących pod jego panowaniem, znamienitych przez swe czyny pokoju i woyny porządkiem abecadła ułożony. Cz. 1, Lwów 1828, s. 241.
- ↑ Codex diplomaticus Regni Poloniae et Magni Ducatus Lituaniae, wydał Maciej Dogiel, t. I, Wilno 1758, s. 237.
Bibliografia
- Jerzy Antoni Kostka, "Kostkowie herbu Dąbrowa" Wyd. ZP POLIMER, Koszalin 2010, ISBN 978-83-89976-40-6, s. 55, 62- 67
- Diecezja Chełmińska, zarys historyczno-statystyczny, Pelplin 1928.
- Tadeusz Glemma, Historjografia diecezji chełmińskiej aż po rok 1821: dysertacja doktorska, Nova Polonia Sacra, t.1: 1926, s.1-133.
- Polski Słownik Biograficzny, PAN/PAU, Kraków 1935-2007
- Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce. w latach 965-1999. Słownik biograficzny, Warszawa, Instytut Wydawniczy PAX, 2000, ISBN 83-211-1311-7
- Piotr Kostka , catholic-hierarchy.org (ang.).