Szoriański Park Narodowy
W dzisiejszym świecie Szoriański Park Narodowy stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego grona osób. Niezależnie od tego, czy chodzi o wpływ na społeczeństwo, znaczenie w historii, wpływ na kulturę czy wpływ na rozwój nauki i technologii, Szoriański Park Narodowy przyciągnął uwagę i debatę naukowców, profesjonalistów, entuzjastów i ogółu społeczeństwa. W swojej karierze trwającej od kilkudziesięciu lat do chwili obecnej Szoriański Park Narodowy wykazał zdolność do wywoływania pełnych pasji dyskusji i głębokich refleksji, budząc zarówno podziw, jak i krytykę w różnych obszarach. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Szoriański Park Narodowy i jego wpływem na współczesne społeczeństwo.
 Rzeka Mras-su | |
| park narodowy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Położenie | |
| Data utworzenia |
27 grudnia 1989 |
| Powierzchnia |
4143,06 km² |
| Ochrona |
kategoria IUCN – II (park narodowy) |
Położenie na mapie obwodu kemerowskiego  | |
Położenie na mapie Rosji  | |
 52°35′00″N 88°20′00″E/52,583333 88,333333
| |
| Strona internetowa | |
Szoriański Park Narodowy[1] (ros. Шорский национальный парк) – park narodowy położony w południowej części obwodu kemerowskiego w Rosji. Znajduje się na terenie rejonu tasztagołskiego, a jego obszar wynosi 4143,06 km². Park został utworzony dekretem rządu Rosyjskiej Federacyjnej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej z dnia 27 grudnia 1989 roku. Zarząd parku znajduje się w miejscowości Tasztagoł[2][3].
Opis
Park obejmuje Górską Szorię, region obejmujący odnogi Wyżyny Sałairskiej, Gór Abakańskich i Ałatau Kuźnieckiego. Góry Abakańskie i Bijskaja Griwa (pasmo w północno-wschodnim Ałtaju) oddzielają go od Chakasji i Republiki Ałtaju. Obiektem ochrony jest ciemna tajga porastająca zbocza gór oraz zachowania kultury i tradycji Szorów[4][2][3].
Najwyższe szczyty w parku to Kubez (1555 m) i Łysucha (1648 m). Główną rzeką jest Mras-su, lewy dopływ Tomu, która na terenie parku ma 181 km długości[2].
Głównym typem roślinności w parku jest ciemna tajga – lasy sosny syberyjskiej i jodły syberyjskiej z domieszką brzóz brodawkowatych, osik i świerków syberyjskich. Żyje tu m.in. 56 gatunków ssaków, 262 gatunki ptaków i 14 gatunków ryb[5][6].
Fauna parku jest typowa dla strefy tajgi. Spośród dużych ssaków żyją tu m.in. jelenie szlachetne, niedźwiedzie brunatne, łasice syberyjskie, sobole tajgowe, rosomaki tundrowe, norki amerykańskie, wydry europejskie i piżmowce syberyjskie. Symbolem parku jest bocian czarny. Spośród innych rzadkich ptaków można tu spotkać m.in. rybołowy, żurawie i orły przednie[5][6].
W rzekach parku żyją m.in. lipienie syberyjskie, lenoki i tajmienie[5][6].
Na terenie parku znajduje się 75 jaskiń, z których największą jest Jaskinia Riabinowaja[7].
Przypisy
- ↑ Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2013, s. 252, ISBN 978-83-254-1988-2 .
- ↑ a b c Шорский Национальный Парк – Нац. парк Шорский , ФГБУ "Шорский национальный парк (ros.).
- ↑ a b Шорский национальный парк. Описание места , RuTraveller (ros.).
- ↑ Шорский национальный парк , Сибирь-Алтай (ros.).
- ↑ a b c Шорский национальный парк , Экотуризм в России (ros.).
- ↑ a b c Шорский национальный парк , Государственное автономное учреждение культуры «Государственная научная библиотека Кузбасса имени В.Д.Федорова» (ros.).
- ↑ Исследуйте – Шорский Национальный Парк , ФГБУ "Шорский национальный парк (ros.).