Park Narodowy „Ładoskie Szkiery”

W dzisiejszym świecie Park Narodowy „Ładoskie Szkiery” stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego grona osób. Niezależnie od tego, czy chodzi o wpływ na społeczeństwo, znaczenie w historii, znaczenie w kulturze, czy z jakiegokolwiek innego powodu, Park Narodowy „Ładoskie Szkiery” przykuł uwagę i zainteresowanie tych, którzy chcą lepiej zrozumieć otaczający ich świat. Od swoich początków do dzisiejszego wpływu Park Narodowy „Ładoskie Szkiery” pozostaje fascynującym tematem, który nadal wywołuje debatę i refleksję w różnych obszarach. W tym artykule będziemy dalej badać wpływ i znaczenie Park Narodowy „Ładoskie Szkiery”, dając czytelnikom jaśniejszy i głębszy wgląd w ten bardzo istotny temat.

Park Narodowy „Ładoskie Szkiery”
Национальный парк «Ладожские шхеры»
Ilustracja
park narodowy
Państwo

 Rosja

Republika

 Karelia

Położenie

wybrzeże jeziora Ładoga

Data utworzenia

28 grudnia 2017 roku

Powierzchnia

1220,08 km²

Ochrona

kategoria IUCNII (park narodowy)

Położenie na mapie Karelii
Mapa konturowa Karelii, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Park Narodowy „Ładoskie Szkiery””
Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Park Narodowy „Ładoskie Szkiery””
Ziemia61°35′24″N 30°43′48″E/61,590000 30,730000

Park Narodowy „Ładoskie Szkiery”[1] (ros. Национальный парк «Ладожские шхеры») – park narodowy położony w Republice Karelii w europejskiej części Rosji. Znajduje się na północnym i północno-zachodnim wybrzeżu jeziora Ładoga, w rejonach: łachdienpochskim, sortawalskim i pitkiaranckim, a jego obszar wynosi 1220,08 km² (w tym 528,54,km² to powierzchnia wodna). Park został utworzony dekretem rządu Federacji Rosyjskiej z dnia 28 grudnia 2017 roku[2][3][4].

Opis

Park został utworzony w celu zachowania naturalnych szkierów jeziora Ładoga. Obejmuje pas przybrzeżny jeziora z licznymi zatokami, cieśninami i wyspami, szkierową część wybrzeża i przylegający akwen. Długość linii brzegowej jeziora w granicach parku wynosi ponad 1000 km. Obszar szkierowy rozciąga się od wyspy Kilpoła, w pobliżu wsi Bieriozowo na zachodzie, do miasta Pitkiaranta na wschodzie. Największe wyspy w parku to: Kilpoła, Kuchka, Sorołansari, Łauwatsari, Putsari i Riekkałansari[5][3].

Flora i fauna

Na terenie parku przeważają lasy iglaste, które zajmują około 85% terytorium. Na 90% powierzchni drzewostanów panuje sosna zwyczajna, a na ok. 10% – świerk pospolity. Resztę terytorium zajmują łąki i bagna[2].

Wśród chronionych gatunków zwierząt, roślin i grzybów występujących na terenie parku jest 19 gatunków ssaków, 31 gatunków ptaków, 1 gatunek gadów, 1 gatunek płazów, 12 gatunków ryb, 31 gatunków owadów, 101 gatunków roślin naczyniowych, 49 gatunków mchów, 60 gatunków porostów i 3 gatunki grzybów[2].

W jeziorach i rzekach parku występują 33 gatunki ryb. Są to m.in. sielawy europejskie, sieje pospolite, leszcze, szczupaki pospolite i sandacze pospolite[2].

Żyje tu 246 gatunków ptaków leśnych takich jak: głuszec zwyczajny, dzięcioł trójpalczasty, pełzacz leśny, wójcik, sikora czubatka, pierwiosnek, mysikrólik zwyczajny, krzyżodziób świerkowy, krzyżodziób sosnowy, puszczyk uralski. Na jeziorze i jego zatokach żyją ptaki wodne takie jak: krzyżówki, cyraneczki zwyczajne, gągoły, czernice, rybitwy popielate i kormorany zwyczajne[2].

Teren parku zamieszkuje 49 gatunków ssaków, m.in.: wilki szare, lisy rude, łasice pospolite, wydry europejskie, borsuki europejskie, rysie euroazjatyckie, niedźwiedzie brunatne, łosie euroazjatyckie, kuny leśne i dziki euroazjatyckie[2].

Przypisy