Dziś Kienozierski Park Narodowy to temat, który budzi duże zainteresowanie i debatę w społeczeństwie. Od momentu pojawienia się przyciąga uwagę ekspertów i ogółu społeczeństwa, którzy starają się go zrozumieć i przeanalizować z różnych perspektyw. Jego wpływ obejmuje różne aspekty, od gospodarki po kulturę, a jego wpływ rozciąga się na cały świat. Z biegiem czasu Kienozierski Park Narodowy stał się zjawiskiem niezwykle aktualnym, budzącym sprzeczne opinie i głębokie refleksje. W tym artykule szczegółowo zbadamy ten istotny temat, badając jego implikacje i konsekwencje w różnych obszarach.
![]() Zabytkowa kaplica na terenie parku narodowego | |
park narodowy | |
Państwo | |
---|---|
Obwód | |
Położenie | |
Siedziba | |
Data utworzenia | |
Powierzchnia |
1396 km² |
Ochrona |
kategoria IUCN – II (park narodowy) |
Odwiedzający |
9918 (dane za 2010 rok)[2] |
Położenie na mapie obwodu archangielskiego ![]() | |
Położenie na mapie Rosji ![]() | |
![]() | |
Strona internetowa |
Kienozierski Park Narodowy (ros. Кенозерский национальный парк) – rosyjski park narodowy położony na terenach regionu kargopolskiego i plesieckiego w obwodzie archangielskim, w Rosji[1]. Jest jednym z 41 parków narodowych zlokalizowanych w Rosji oraz jednym z 5, które noszą miano Rezerwatu biosfery UNESCO. Status ten uzyskał w 2004 roku[1].
Park narodowy utworzono na mocy dekretu państwowego wprowadzonego w życie w dniu 28 grudnia 1991 roku[1]. Wszystkie historyczne zabytki z terenów bliskich terenom parku zostały przeniesione do obszaru administracyjnego parku, a niektóre z nich zostały poddane renowacji. W chwili utworzenia obszaru chronionego administracja zajmująca się parkiem liczyła 7 osób, a w 1993 roku wzrosła już do 153 osób[3]. Siedziba władz parku znajduje się w miejscowości Wierszynino, znajdującej się na terenie parku.
Kienozierski Park Narodowy zajmuje południowo-zachodnią część rejonu plesieckiego i północno-zachodnią części rejonu kargopolskiego w obwodzie archangielskim, na granicy z Republiką Karelii. Na terenie parku znajduje się jezioro Kienoziero, jedno z największych w tym rejonie, które daje także początek rzece Kienie, będącej jednym z lewych dopływów rzeki Onega.
Na terenie parku istnieje kilka zabytków architektury drewnianej. Jednym z nich jest położony w zachodniej części parku Pochoziorski Pogost, który jest zespołem składającym się drewnianej cerkwi oraz dzwonnicy pochodzącej z XVIII wieku, otoczonych drewnianym murem z bramami i basztami z 1789 roku. Na terenie parku można spotkać ponad 250 gatunków ptaków, 28 gatunków ryb i kilka gatunków gadów i płazów, opisano również występowanie ponad 700 gatunków roślin naczyniowych[1]. Park narodowy z roku na rok przyciąga coraz większą liczbę turystów, także z zagranicy. W 2008 roku park odwiedziło 8896 osób[4], natomiast w 2010 liczba ta zwiększyła się do 9918[2].