Dziś Spółgłoska szczelinowa dwuwargowa dźwięczna odgrywa fundamentalną rolę w naszym społeczeństwie. Jego wpływ jest tak wielki, że przekroczył granice i kultury, wpływając na nasze życie w niewyobrażalny sposób. Od początków do chwili obecnej Spółgłoska szczelinowa dwuwargowa dźwięczna był przedmiotem badań, debat i podziwu. W tym artykule zbadamy znaczenie Spółgłoska szczelinowa dwuwargowa dźwięczna w różnych obszarach, analizując jego znaczenie w obecnym świecie i jego projekcję na przyszłość. Od swoich początków do dzisiejszego wpływu, Spółgłoska szczelinowa dwuwargowa dźwięczna wywarł wpływ na sposób, w jaki żyjemy, myślimy i odnosimy się do środowiska, przed i po.
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.
Spółgłoska szczelinowa dwuwargowa dźwięczna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA oznaczana symbolem .
dolna warga zbliża się do górnej wargi, tworząc płaską szczelinę; szczelina ta jest na tyle wąska, że przepływ powietrza wydychanego z płuc tworzy charakterystyczny szum
wiązadła głosowe periodycznie drgają - spółgłoska ta jest dźwięczna
pozycja języka i ust może zależeć od kontekstu, w jakim występuje głoska
Warianty
Opisanej powyżej artykulacji może towarzyszyć dodatkowo:
wzniesienie środkowej części grzbietu języka w stronę podniebienia twardego, mówimy wtedy o spółgłosce zmiękczonej (spalatalizowanej):
wzniesienie tylnej części grzbietu języka w kierunku podniebienia tylnego, mówimy spółgłosce welaryzowanej:
zaokrąglenie warg, mówimy wtedy o labializowanej spółgłosce
Artykulacja spółgłoski szczelinowej różni się od artykulacji spółgłoski wargowo-zębowej tylko miejscem powstania szczeliny.
Spółgłoska szczelinowa dwuwargowa to inaczej spółgłoska frykatywna bilabialna.
Spółgłoska półotwarta dwuwargowa
W niektórych językach występuje spółgłoska półotwarta dwuwargowa, w czasie artykulacji której szczelina między wargami jest większa. Nie ma dla niej odrębnego symbolu w IPA. Gdy niezbędne jest odróżnienie jej od spółgłoski szczelinowej, stosuje się zapis ze znakiem diakrytycznym wskazującym na szerszą szczelinę: .
↑Eugenio Martínez-Celdrán, Ana María Fernández-Planas, Josefina Carrera-Sabaté. Castilian Spanish. „Journal of the International Phonetic Association”. 33, s. 257, 2003. DOI: 10.1017/S0025100303001373. (ang.).
↑Jörg Peters. The dialect of Hasselt. „Journal of the International Phonetic Association”. 36, s. 117, 2006. DOI: 10.1017/S0025100306002428. (ang.).
↑Jo Verhoeven. The Belgian Limburg dialect of Hamont. „Journal of the International Phonetic Association”. 37 (2), s. 219, 2007. DOI: 10.1017/S0025100307002940. (ang.).
