Remontowa Shipbuilding
W dzisiejszym świecie Remontowa Shipbuilding stał się tematem bardzo interesującym i istotnym dla społeczeństwa. Więcej informacji na temat Remontowa Shipbuilding pozwala nam lepiej zrozumieć jego wpływ na nasze życie i otaczający nas świat. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Remontowa Shipbuilding, od jego historii i ewolucji, po praktyczne zastosowania w życiu codziennym. Dodatkowo przeanalizujemy, jak Remontowa Shipbuilding wpłynął na różne dziedziny i sektory oraz jaka będzie jego rola w przyszłości. Nie ma znaczenia, czy jesteś ekspertem w tej dziedzinie, czy po prostu chcesz dowiedzieć się więcej na ten temat, w tym artykule znajdziesz kompletny i aktualny przegląd Remontowa Shipbuilding.
| |
| Typ stoczni |
stocznia produkcyjna |
|---|---|
| Data powstania |
czerwiec 1945 |
| Państwo | |
| Miasto | |
| Dawne nazwy |
Stocznia nr 3, Stocznia Północna |
| Pochylnie |
3, w tym 2 pochylnie boczne |
| Strona internetowa | |
Remontowa Shipbuilding SA, dawniej Stocznia Północna – stocznia w Gdańsku, której podstawą działalności jest budowa małych i średnich statków. Wchodzi w skład grupy kapitałowej o nazwie Remontowa Holding.
Do 2015 roku stocznia zbudowała około 1028 jednostek pływających[1]. Na 2024, ilość wyprodukowanych jednostek pływających wynosi 1044, w tym 608 o przeznaczeniu militarnym[2].
Dane finansowe stoczni:
| Rok | Przychód | Wynik netto |
|---|---|---|
| 2012[3] | 516,5 mln zł | 28,6 mln zł |
| 2020[4] | 868 579 106,77 zł | 5 662 825,00 zł |
| 2021[4] | 499 990 767,89 zł | 52 867 887,82 zł |
| 2022[5] | 318 596 525,69 zł | 7 818 922,76 zł |
| 2023[5] | 384 985 103,53 zł | 11 074 381,28 zł |
Historia
- Stocznia Północna powstała w czerwcu 1945 jako Stocznia nr 3 na terenach przedwojennej Gdańskiej Fabryki Wagonów DWF Danziger Waggonfabrik, a jej działalność ograniczała się do budowy i naprawy wagonów, tramwajów i małych statków. Po utworzeniu stolarni, stocznia zajęła się produkcją mebli okrętowych, a także na rynek cywilny[1].
- Zarządzeniem Ministra Żeglugi z 20 lutego 1950 przekształcono Zjednoczone Stocznie Polskie w Centralny Zarząd Przemysłu Okrętowego (CZPO)[6], a oddziały ZSP – w cztery przedsiębiorstwa państwowe: Stocznia Gdańska[7], Stocznia Północna[8], Stocznia Gdyńska[9] i Stocznia Szczecińska[10]. Wówczas nadano nazwę Stocznia Północna im. Bohaterów Westerplatte.
- Od 1948 stocznia zaczęła specjalizować się w budowie kutrów rybackich (jako pierwsza seria MIR 20A) i produkcji stolarki okrętowej[1].
- W 1951 zakończono produkcję wagonów, przekazując oprzyrządowanie do Chorzowa[1].
- W 1955 rozpoczęła współpracę, trwającą do wczesnych lat 90 XX w., z marynarkami wojennymi Polski, ZSRR, Bułgarii, Jugosławii i NRD. W tym okresie budowano głównie okręty wojenne i jednostki specjalistyczne, przede wszystkim okręty desantowe, jednostki szkolne i kutry torpedowe. Jednocześnie produkowano specjalistyczne statki rybackie.
- Lata 90 XX w. przyniosły radykalną zmianę profilu, polegającą na przestawieniu się na produkcję kontenerowców dla Niemiec i Nigerii. W 1993 przekształcono Stocznię Północną z przedsiębiorstwa państwowego w spółkę akcyjną. W drugiej dekadzie lat 90 XX w. rozszerzono ofertę o budowę niewielkich promów osobowo-samochodowych i holowników.
- W 2003 głównym akcjonariuszem stała się Gdańska Stocznia „Remontowa” (później Remontowa Holding SA), na skutek czego stocznia weszła w skład Grupy Remontowa[11].
- W 2011 Stocznia Północna SA zmieniła firmę na Remontowa Shipbuilding SA[12].
- W 2018 stocznia realizowała zamówienia dla Marynarki Wojennej oraz armatorów prywatnych w zakresie budowy specjalistycznych statków górnictwa morskiego i zatrudniała ok. 850 osób[13].
Możliwości techniczne
- Dwie boczne pochylnie zrzutowe:
- Cp 1A – maks. masa wodowanego statku 1500 t, dł. 88 m, szer. 13,5 m
- Cp 1B – maks. masa wodowanego statku 3150 t, dł. 125 m, szer. 18,6 m
- Nabrzeże o dł. 400 m z trzema żurawiami (dwoma Stotter & Pitt o udźwigu 26 t/17 m i jednym o udźwigu 25 t)
- Stanowisko do wodowania małych jednostek (do 300 t i dł. 30 m)
- Hale produkcyjne:
- Hala obróbki wstępnej
- Hala prefabrykacji sekcji
- Hala montażu bloków kadłuba
- Hala prefabrykacji sekcji
- Dwa stanowiska do prac malarskich (dł. 50 m)
- Tor (o dł. 200 m z dwoma dźwigami 80 t/21,5 m) do stykowania bloków kadłubów
- Przesuwnica do transportu bloków (o masie 450 t, dł. 27 m) na stanowisko stykowania
Najważniejsze zbudowane konstrukcje
- 91 średnich okrętów desantowych projektów 770, 771, 773 i 776 dla Marynarki Wojennej i na eksport, głównie do ZSRR (typy te oznaczone zostały na Zachodzie – w kodzie NATO od nazwy stoczni jako typ 'Polnocny')
- seria okrętów desantowych projektu 775 dla ZSRR (w kodzie NATO typ 'Ropucha')
- 5 okrętów transportowo-minowych projektu 767 typu Lublin dla MW
- korweta ORP "Kaszub" dla MW
- 9 kutrów torpedowych projektu 664 i 663 o aluminiowej konstrukcji kadłuba
- 201 kutrów trałowych i sanitarnych projektu 361[14]
- 28 trawlerów przetwórni typu B422 (Zvieroboy) z napędem spalinowo-elektrycznym, 23 z nich przystosowane do polowania na foki
- 10 seinerów typu B406 (Rodina)
- 5 trawlerów 3500 DWT (typ B400)
- 14 jednostek pożarniczych (typ B98)
- Uniwersalny kontenerowiec (typ B184) Europe Feeder – największy zbudowany w stoczni statek, którego zmodyfikowany projekt posłużył jako podstawa do zbudowania jednostek B172 i B184-II
- Promy samochodowo-pasażerskie (typy B590 i B593)
- Holownik B830
- seria pływających stacji demagnetyzacyjnych projektu 130 dla ZSRR
- okręt dowodzenia sił obrony przeciwminowej (pierwotnie okręt logistyczny) ORP "Kontradmirał Xawery Czernicki"[15]
- 3 okręty szkolne projektu 888 dla MW (OORP "Wodnik", "Gryf") i NRD
- 3 okręty ratownicze proj. 570 (typu Piast) dla MW (OORP "Piast" i "Lech") i NRD ("Otto von Guericke")
- 16 okrętów hydrograficznych proj. 860 (w kodzie NATO 'Samara') dla ZSRR
- 32 okręty hydrograficzne proj. 861 (w kodzie NATO 'Moma') dla ZSRR, Jugosławii, Bułgarii i Marynarki Wojennej (ORP "Kopernik")
- 18 okrętów hydrograficznych proj. 862 (w kodzie NATO 'Yug') dla ZSRR
- 2 okręty rozpoznawcze proj. 863 dla MW (OORP "Hydrograf" i "Nawigator")
- 7 okrętów rozpoznawczych proj. 864 (w kodzie NATO 'Vishnya') dla ZSRR
- 15 okrętów hydrograficznych proj. 870 (w kodzie NATO 'Kamenka') dla ZSRR i NRD
- 18 okrętów hydrograficznych proj. 871 (w kodzie NATO 'Biya') dla ZSRR
- 24 okręty hydrograficzne proj. 872 (w kodzie NATO 'Finik') dla ZSRR i NRD
- 2 okręty hydrograficzne proj. 874 (w kodzie NATO 'Modified Finik') dla Marynarki Wojennej (OORP "Heweliusz" i "Arctowski")
- seria 3 niszczycieli min projektu 258 dla Marynarki Wojennej (OORP "Kormoran" w służbie, "Albatros" w budowie i "Mewa" w budowie)[16]
- seria 6 holowników projektu B860 dla MW[17]
- żaglowiec szkolny projektu B103 dla Marynarki Wojennej Algierii[18]
- 2 statki wielozadaniowe typu B618 dla polskich Urzędów Morskich w Gdyni i Szczecinie (SV „Zodiak” II, SV „Planeta” I)[19]
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b c d Janowski 2015 ↓, s. 8.
- ↑ Jarosław Ciślak, Stocznia Remontowa Shipbuilding w Gdańsku największym producentem okrętów wojennych w Polsce , defence24.pl, 5 września 2024 .
- ↑ Witold Gadomski, Życie po życiu polskich stoczni , www.obserwatorfinansowy.pl, 25 lutego 2014 (pol.).
- ↑ a b Roczne sprawozdanie finansowe, KRS 0000038656 , E-KRS, 15 kwietnia 2022 (pol.).
- ↑ a b Roczne sprawozdanie finansowe, KRS 0000038656 , E-KRS, 8 kwietnia 2024 (pol.).
- ↑ M.P. z 1950 r. nr 24, poz. 255.
- ↑ M.P. z 1950 r. nr 24, poz. 256.
- ↑ M.P. z 1950 r. nr 24, poz. 257.
- ↑ M.P. z 1950 r. nr 24, poz. 258.
- ↑ M.P. z 1950 r. nr 24, poz. 259.
- ↑ Janowski 2015 ↓, s. 14.
- ↑ Marcin Pszczółkowski, Stocznia Remontowa Shipbuilding - trzeba znaleźć swoją niszę na rynku (plik pdf), Polski Przemysł, październik 2012]
- ↑ Paweł Wojciechowski "Sto firm na stulecie niepodległości". Liderem gdańska Stocznia Remontowa Shipbuilding
- ↑ Janowski 2015 ↓, s. 9.
- ↑ ORP Kontradmirał X. Czernicki , Wojsko-Polskie.pl (pol.).
- ↑ 258/2-3 - Remontowa Shipbuilding, „Remontowa Shipbuilding” (pol.).
- ↑ B860/4-6 , Remontowa Shipbuilding (pol.).
- ↑ B103/1 , Remontowa Shipbuilding (pol.).
- ↑ B618/1-2 , Remontowa Shipbuilding (pol.).
Bibliografia
- Piotr Janowski. 70 lat Remontowa Shipbuilding. „Morze, Statki i Okręty”. Nr 5-6/2015. XIX (157), maj-czerwiec 2015. Warszawa: Magnum X.
| Stocznie produkcyjne |
| ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Stocznie remontowe |
| ||||
| Stocznie rzeczne |
|
