Prystynamycyna
W artykule, który prezentujemy poniżej, zagłębimy się w fascynujący świat Prystynamycyna. Zbadamy jego pochodzenie, ewolucję w czasie i jego dzisiejsze znaczenie. Od wielu aspektów po wpływ na społeczeństwo – zagłębimy się w każdy aspekt, aby przedstawić kompletną i wzbogacającą wizję. Niezależnie od tego, czy Prystynamycyna jest postacią historyczną, zjawiskiem społecznym czy aktualnym tematem, ten artykuł dostarczy Ci informacji potrzebnych do zrozumienia jego znaczenia i wpływu na otaczający nas świat. Przygotuj się więc na zagłębienie się w ten ekscytujący temat i odkryj wszystko, co warto wiedzieć o Prystynamycyna.
| |||
 Prystynamycyna IIA | |||
| Ogólne informacje | |||
| Opis |
mieszanina prystynamycyny IA i prystynamycyny IIA | ||
|---|---|---|---|
| Klasyfikacja medyczna | |||
| ATC | |||
| Farmakokinetyka | |||
| Działanie | |||
Prystynamycyna, pristynamycyna – naturalny antybiotyk z grupy streptogramin, będący mieszaniną dwóch związków chemicznych: prystynamycyny IA (antybiotyku z grupy streptogramin B) i prystynamycyny IIA (antybiotyku z grupy streptogramin A). Jest wytwarzany przez bakterie Streptomyces pristinaespiralis[1].
Półsyntetyczne pochodne prystynamycyny stosowane są w medycynie do zwalczania zakażeń wieloopornymi szczepami gronkowca złocistego[1].
Mechanizm działania
Streptograminy hamują syntezę białek bakteryjnych poprzez łączenie się z podjednostką rybosomalną 50S w pobliżu wejścia do tunelu, przez który wychodzi z rybosomu łańcuch peptydowy[2]. Miejsce wiązania streptogramin B częściowo pokrywa się z miejscem wiązania makrolidów i linkozamidów[2], przez co podczas powstawania oporności bakterii na któryś z tych antybiotyków, powstaje oporność krzyżowa również na pozostałe dwie grupy antybiotyków (oporność typu MLSB)[potrzebny przypis].
Przypisy
- ↑ a b Yvonne Mast i inni, Characterization of the ‘pristinamycin supercluster’ of Streptomyces pristinaespiralis: Pristinamycin gene region of S. pristinaespiralis, „Microbial Biotechnology”, 4 (2), 2011, s. 192–206, DOI: 10.1111/j.1751-7915.2010.00213.x, PMID: 21342465, PMCID: PMC3818860 (ang.).
- ↑ a b Ernst Mutschler, Farmakologia i toksykologia, wyd. 2, MedPharm Polska, 2010, s. 868, ISBN 978-83-60466-81-0.
