Piotr Kurozwęcki
W dzisiejszym świecie Piotr Kurozwęcki stał się tematem o wielkim znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego grona osób. Niezależnie od tego, czy mówimy o codziennym życiu danej osoby, bieżącym temacie czy wydarzeniu historycznym, nie można zignorować znaczenia i wpływu, jaki Piotr Kurozwęcki ma na nasze życie. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne aspekty związane z Piotr Kurozwęcki, analizując jego wpływ na społeczeństwo, jego ewolucję w czasie i konsekwencje, jakie ma dla przyszłości. Od znaczenia na poziomie osobistym po wpływ na poziomie globalnym, Piotr Kurozwęcki jest tematem zasługującym na naszą uwagę i refleksję.
 Poraj | |
| Data i miejsce śmierci | |
|---|---|
| Ojciec | |
| Matka |
Ewa z Goszyc |
| Rodzeństwo | |
Piotr Kurozwęcki zwany „Piorun” (zm. 1499 w Wiedniu[1]) – polski szlachcic herbu Poraj.
Piotr Kurozwęcki Lubelczyk zwany Piorun był synem Krzesława Kurozwęckiego i Ewy Czarnej z Gorzyc herbu Sulima oraz bratem Mikołaja, Dobiesława i Stanisława.
Karierę zawdzięczał poparciu króla Kazimierza Jagiellończyka w sporze z biskupem Jakubem z Sienna o obsadę biskupstwa krakowskiego. W latach 1475–1477 był marszałkiem nadwornym[2]. W 1479 został podskarbim koronnym. W 1494 został kasztelanem sandomierskim, był również starostą oświęcimskim w latach 1491–1494 i krakowskim w latach 1491–1495. Był wysyłany w misje zagraniczne. Był świadkiem wydania przywileju piotrkowskiego w 1496 roku[3].
Urząd podskarbiego wykorzystywał w celu własnego wzbogacania się (dążył np. do skupienia w swoim ręku podzielonej ojcowizny), dokonywał malwersacji i psuł monetę za dużą skalę, przez co musiał zbiec z kraju do Wiednia i za co spotkała go również konfiskata majątku (1499)[1]. Wkrótce potem zmarł.
Nie wiadomo czy się ożenił i miał jakieś potomstwo. Majątek jego, skonfiskowany przez króla, został po kilku latach zwrócony jego braciom.
Przypisy
- ↑ a b Hirschberg 1888 ↓, s. 11.
- ↑ Wiśniewski 1929 ↓, s. 126.
- ↑ Brandtkie 1831 ↓, s. 359.
Bibliografia
- Jan Wincenty Brandtkie: Ius Polonicum: codicibus veteribus manuscriptum et editionibus quibusque collatis. Warszawa: 1831.
- Aleksander Hirschberg: Hieronim Łaski. Lwów: 1888.
- Jan Wiśniewski: Historyczny opis kościołów, miast, zabytków i pamiątek w stopnickiem. Marjówka: 1929. ISBN 83-7224-249-6.
