W tym artykule szczegółowo omówimy OP-44, temat, który w ostatnich latach staje się coraz ważniejszy. OP-44 to temat, który wzbudza zainteresowanie i debatę w różnych obszarach społeczeństwa, od polityki po kulturę popularną. W całym artykule zbadamy wiele aspektów OP-44, analizując jego wpływ na codzienne życie ludzi i jego znaczenie w obrazie globalnym. Ponadto zagłębimy się w jego historię, ewolucję i możliwy przyszły rozwój, aby zaoferować kompletną i zaktualizowaną wizję OP-44. Celem tego artykułu, od jego początków po przyszłe implikacje, jest rzucenie światła na temat, który w dalszym ciągu przyciąga uwagę osób o różnych profilach i zainteresowaniach.
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | |
Rozformowanie | |
Dowódcy | |
Pierwszy | |
Działania zbrojne | |
II wojna światowa (Akcja „Burza”) | |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
Okręg Lublin AK i Okręg Lublin NOW |
Oddział partyzancki NOW-AK „Ojca Jana” (krypt. OP-44) – scalony z Armią Krajową oddział partyzancki Narodowej Organizacji Wojskowej, sformowany na południu Lubelszczyzny w 1942 r.
Był to jeden z największych, najlepiej wyekwipowanych i zorganizowanych oddziałów NOW. Przy oddziale istniała podchorążówka i szkoła oficerska. W sumie, przez dwa lata istnienia, przez jego szeregi przeszło ok. 3000 żołnierzy[1].
27 grudnia 1943, po zbiegającym się ze świętami Bożego Narodzenia ślubie por. Franciszek Przysiężniak ps. „Ojciec Jan” i łączniczki Janiny Oleszkiewicz ps. „Jaga”, na skutek zdrady kpr. „Wysockiego”, oddział został otoczony we wsi Graba[2][3]. Po walce z oddziału odeszła część partyzantów (min. pchor. Józef Zadzierski ps. „Wołyniak” i Michał Krupa ps. „Pułkownik”), która w okolicach Leżajska zorganizowała oddział dyspozycyjny Komendy Okręgu Rzeszów NOW[4].
W czasie akcji „Burza” oddział wziął udział m.in. w bitwie na Porytowym Wzgórzu (pod nieobecność „Ojca Jana”), głównym epizodzie największej bitwy partyzanckiej na ziemiach polskich[5][6].