Bitwa pod Mikuliszkami
W dzisiejszym świecie Bitwa pod Mikuliszkami zyskał duże znaczenie w różnych obszarach. Jego wpływ rozszerzył się na dziedziny tak różnorodne, jak technologia, polityka, kultura i społeczeństwo w ogóle. Zainteresowanie Bitwa pod Mikuliszkami doprowadziło do dalszych badań i badań nad jego wpływem, zarówno lokalnie, jak i globalnie. W tym artykule zbadamy rolę Bitwa pod Mikuliszkami we współczesnym świecie, analizując jego implikacje i znaczenie w różnych scenariuszach. Od wpływu na gospodarkę po wpływ na relacje międzyludzkie, Bitwa pod Mikuliszkami stał się dziś tematem dużego zainteresowania i debaty.
| II wojna światowa | |||
| Czas |
8 stycznia 1944 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Terytorium | |||
| Przyczyna |
zatargi pomiędzy Polakami i Litwinami | ||
| Wynik |
zwycięstwo Polaków | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Polski w 1939 r.  | |||
 54°21′52,0″N 25°40′39,0″E/54,364444 25,677500
| |||
Bitwa pod Mikuliszkami – walka stoczona w 8 stycznia 1944 pod Mikuliszkami pomiędzy oddziałami 3 Brygady Wileńskiej Armii Krajowej a oddziałami żandarmerii litewskiej. Bitwa zakończyła się zwycięstwem 3 Brygady Wileńskiej[1].
Przebieg bitwy
Siły 3 Brygady Wileńskiej kwaterujące we wsi Mikuliszki dowodzone przez Romualda Rajsa i Piotra Motylewicza zostały zaatakowane 8 stycznia 1944 przez żandarmerię litewską. Atak został odparty, w którym podczas walki zdobyto 25 kb, 1 lkm, i 4 pm. W walce zginęło 5 partyzantów, w tym zastępca dowódcy Wileńskiej Brygady Piotr Motylewicz „Szczepcio”. Według źródeł polskich, straty nieprzyjaciela wyniosły 32 zabitych[2], wśród nich dowódca żandarmerii Schnabel. 12 policjantów zostało wziętych do niewoli[1]. Po zakończeniu bitwy partyzanci rozstrzelali wziętych do niewoli litewskich policjantów. Według wiedzy zdobytej przez partyzantów byli oni sprawcami zbrodni dokonanej na polskiej ludności cywilnej w okolicach Święcian w 1942 r[1][3]. Za zwycięską bitwę Romuald Rajs został odznaczony Krzyżem Walecznych[4].
Przypisy
- ↑ a b c O cmentarzu zniszczonym przez dyktatora… Historia partyzanckich mogił w Mikuliszkach , Przystanek Historia (pol.).
- ↑ Jarosław Wołkonowski, Grzegorz Łukomski, Okręg Wileński Związku Walki Zbrojnej Armii Krajowej w latach 1939-1945, Biblioteka "Marsa", Warszawa: "Adiutor", 1996, s. 149, ISBN 978-83-86100-18-7 .
- ↑ https://kpbc.umk.pl/Content/233394/52_frog_gracjan_klaudiusz_001.pdf
- ↑ Karbowiak i Karbowiak 2025 ↓, s. 83.
Bibliografia
- Arkadiusz Karbowiak, Michał Karbowiak: Bohaterowie czy zbrodniarze? Rozmowy o polskim podziemiu. Rzeszów: 2025. ISBN 978-83-68153-42-2.
