100 m | |
---|---|
200 m | |
400 m | |
800 m | |
1500 m |
W dzisiejszym świecie Pływanie na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1972 – 4 × 200 m stylem dowolnym mężczyzn staje się coraz bardziej istotnym i obecnym tematem w społeczeństwie. Wraz z postępem technologii i globalizacją Pływanie na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1972 – 4 × 200 m stylem dowolnym mężczyzn stał się podstawowym elementem codziennego życia ludzi, wpływając na różne aspekty, takie jak gospodarka, polityka, kultura i sposób, w jaki odnosimy się do innych. W tym artykule szczegółowo zbadamy znaczenie Pływanie na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1972 – 4 × 200 m stylem dowolnym mężczyzn, jego implikacje i ewolucję w czasie. Ponadto przeanalizujemy jego wpływ w różnych obszarach, aby lepiej zrozumieć jego dzisiejsze znaczenie.
Letnie Igrzyska Olimpijskie 1972 | |||
| |||
Miejsce | |||
---|---|---|---|
Termin |
31 sierpnia 1972 (eliminacje i finał) | ||
Liczba ekip |
15 | ||
Obiekt rozgrywek | |||
![]() |
|||
![]() |
|||
![]() |
Sztafeta 4 × 200 m stylem dowolnym mężczyzn – jedna z konkurencji pływackich rozgrywanych podczas XX Igrzysk Olimpijskich w Monachium. Eliminacje i finał odbyły się 31 sierpnia 1972 roku.
Złoty medal zdobyli reprezentanci Stanów Zjednoczonych. Sztafeta w składzie: John Kinsella (1:54,49), Fred Tyler (1:54,32), Steve Genter (1:52,72) i Mark Spitz (1:54,24) pobiła rekord świata, uzyskawszy czas 7:35,78. Srebrny medal wywalczyli pływacy z RFN, którzy ustanowili nowy rekord Europy (7:41,69). Na najniższym stopniu podium znaleźli się zawodnicy z ZSRR (7:45,76).
Kilka godzin wcześniej, w eliminacjach rekord olimpijski poprawiały kolejno sztafety z Australii i Stanów Zjednoczonych.
Przed zawodami rekord świata i rekord olimpijski wyglądały następująco:
Rekord | Reprezentacja | Czas | Miejsce | Data | |
---|---|---|---|---|---|
Rekord świata | ![]() Jerry Heidenreich Tom McBreen Mark Spitz Fred Tyler |
7:43,3 | ![]() |
10 września 1971 | [1] |
Rekord olimpijski | ![]() Stephen Clark (2:00,0) Roy Saari (1:58,1) Gary Ilman (1:58,4) Don Schollander (1:55,6) |
7:52,1 | ![]() |
18 października 1964 | [2] |
W trakcie zawodów ustanowiono następujące rekordy:
Data | Etap konkurencji | Reprezentacja | Czas | Rekord |
---|---|---|---|---|
31 sierpnia | wyścig eliminacyjny 1 | ![]() Graham Windeatt (1:57,34) Bruce Featherstone (1:58,42) Graham White (1:58,08) Michael Wenden (1:55,18) |
7:49,03 | ![]() |
31 sierpnia | wyścig eliminacyjny 2 | ![]() Gary Conelly (1:54,11) Tom McBreen (1:57,34) Michael Burton (1:57,73) John Kinsella (1:57,23) |
7:46,42 | ![]() |
31 sierpnia | finał | ![]() John Kinsella (1:54,49) Fred Tyler (1:54,32) Steve Genter (1:52,72) Mark Spitz (1:54,24) |
7:35,78 | ![]() |
Miejsce | Reprezentacja | Zawodnicy | Czas | Uwagi |
---|---|---|---|---|
![]() |
![]() |
John Kinsella (1:54,49) Fred Tyler (1:54,32) Steve Genter (1:52,72) Mark Spitz (1:54,24) |
7:35,78 | ![]() |
![]() |
![]() |
Klaus Steinbach (1:54,62) Werner Lampe (1:53,49) Hans Vosseler (1:57,45) Hans Fassnacht (1:56,11) |
7:41,69 | ![]() |
![]() |
![]() |
Igor Griwiennikow (1:56,24) Wiktor Mazanow (1:57,28) Georgij Kulikow (1:56,92) Władimir Bure (1:55,30) |
7:45,76 | |
4. | ![]() |
Bengt Gingsjö (1:56,88) Hans Ljungberg (1:59,18) Anders Bellbring (1:57,45) Gunnar Larsson (1:53,84) |
7:47,37 | |
5. | ![]() |
Michael Wenden (1:56,41) Graham Windeatt (1:57,03) Robert Nay (1:57,68) Brad Cooper (1:57,54) |
7:48,66 | |
6. | ![]() |
Wilfried Hartung (1:56,76) Peter Bruch (1:58,88) Udo Poser (1:56,84) Lutz Unger (1:56,61) |
7:49,11 | |
7. | ![]() |
Bruce Robertson (1:57,55) Brian Phillips (2:00,46) Ian MacKenzie (1:57,52) Ralph Hutton (1:58,17) |
7:53,61 | |
8. | ![]() |
Brian Brinkley (1:56,75) John Mills (1:58,91) Michael Bailey (1:59,61) Colin Cunningham (2:00,30) |
7:55,59 |