Mariampol

W dzisiejszym artykule zagłębimy się w temat Mariampol, który w ostatnich latach wzbudził ogromne zainteresowanie. Mariampol to obszar badań, który przyciągnął uwagę naukowców, ekspertów i entuzjastów oraz wywołał debatę i badania w różnych dziedzinach. Od wpływu na społeczeństwo po konsekwencje dla życia codziennego, Mariampol okazał się istotnym i stale rozwijającym się tematem. W tym artykule zbadamy różne aspekty i perspektywy Mariampol, aby rzucić światło na ten fascynujący temat i zapewnić pełniejszy obraz jego znaczenia w dzisiejszym świecie.

Ten artykuł dotyczy miasta litewskiego. Zobacz też: inne miejscowości o tej nazwie.
Mariampol
Marijampolė
Ilustracja
Dom kultury w Mariampolu
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Litwa

Okręg

 mariampolski

Burmistrz

Povilas Isoda

Powierzchnia

21 km²

Populacja (2019)
• liczba ludności
• gęstość


35 093[1]
2250 os./km²

Kod pocztowy

68001

Położenie na mapie Litwy
Mapa konturowa Litwy, na dole znajduje się punkt z opisem „Mariampol”
Ziemia54°33′N 23°21′E/54,550000 23,350000
Multimedia w Wikimedia Commons
Informacje w Wikipodróżach
Strona internetowa

Mariampol, (lit. Marijampolė wymowaⓘ, w czasach LSRR Kapsukas) – miasto w południowej części Litwy, na Suwalszczyźnie nad rzeką Szeszupą, stolica okręgu mariampolskiego.

Historia

Należy do młodszych miast litewskich (powstało w XVIII wieku). Założycielem był zakon marianów, który w 1750 roku zbudował kościół i klasztor, a wokół nich osiedle miejskie. W 1792 r. Stanisław August Poniatowski nadał Mariampolowi prawa miejskie. Po 1795 roku został przyłączony do Prus, jako siedziba powiatu mariampolskiego w departamencie białostockim prowincji „Prusy Nowowschodnie” („Neuostpreußen”).

Bitwa pod Mariampolem

Po 1815 roku stanowił część Królestwa Polskiego (województwa augustowskiego, guberni augustowskiej, potem guberni suwalskiej). 22 kwietnia 1831 miała miejsce bitwa pod Mariampolem, gdzie połączone polskie partie powstańcze zostały rozbite przez wojska rosyjskie[2]. W przeciwieństwie do Suwałk zamieszkany w większości przez Litwinów, odegrał ogromną rolę w rozwoju narodowym Litwy, działali tu Kazys Grinius, Jonas Jablonskis, Vincas Kudirka, Antanas Venclova. Na tutejszym cmentarzu pochowano znaną pisarkę litewską Julię Żymantiene-Żemaite. Podczas II wojny światowej w mariampolskim klasztorze przebywał zesłany z Wilna biskup Romuald Jałbrzykowski.

Podczas okupacji hitlerowskiej, w lipcu 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 5000 osób. 1 września 1941 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowano na jego terenie. Sprawcami zbrodni byli żołnierze z Einsatzkommando 3, oraz litewskie służby bezpieczeństwa[3].

W czasach Litewskiej Republiki Radzieckiej Mariampol nosił nazwę Kapsukas na cześć litewskiego komunisty Vincasa Mickevičiusa-Kapsukasa.

Obecnie miasto liczy ponad 47 tys. mieszkańców, co sytuuje je wśród większych miast Litwy. Jest stolicą województwa oraz ośrodkiem przemysłowym: działają tu cukrownie, zakłady przemysłu maszynowego oraz fabryka tkanin wełnianych. Sytuacja narodowościowa przedstawia się następująco: 95% Litwini, 4% Rosjanie, 0,3% Polacy.

Przynależność państwowa

Od uzyskania praw miejskich Mariampol znajdował się pod panowaniem następujących państw:

Zabytki

  • Kościół i klasztor marianów – ufundowany w 1750 r. przez hr. Franciszkę Butler z domu Szczuka (ok. 1690? – 1767) - żonę hr. Marka Antoniego Butlera, starosty preńskiego i drohiczyńskiego[4]
    • Klasztorny kościół pw. św. Michała Archanioła, do 1998 katedra diecezji wiłkowyskiej, wzniesiony w latach 1818–1824, w miejsce drewnianego. Kilkakrotnie przebudowywany. Cenne wyposażenie wnętrza. W bocznej kaplice szczątki biskupa wileńskiego – błogosławionego Jerzego Matulewicza. Od 1992 r. świątynia ma status bazyliki mniejszej.
    • Klasztor – barokowy budynek wzniesiony w drugiej połowie XVIII w. Zamknięty przez władze carskie w 1863 r. W czasie II wojny światowej więziono tu w latach 1942–1944 arcybiskupa wileńskiego Romualda Jałbrzykowskiego.
  • Kościół św. Wincentego à Paulo
  • Kościół luterański
  • Synagoga – neogotycka z drugiej połowy XIX w.
  • Budynek gimnazjum – utworzone w 1867 r. na bazie szkoły przeniesionej w 1840 r. z Sejn. Odegrało ważną rolę w kształtowaniu się neolitewskiej świadomości narodowej. Uczyli się tu: Jonas Jablonskis – pedagog, błogosławiony o. Jerzy Matulewicz – biskup, Vincas Kudirka, Kazys Boruta, Antanas Venclova – pisarze, Salomėja Nėris – poetka.
  • Cerkiew prawosławna Trójcy Świętej – znajduje się w obrębie cmentarza miejskiego. Zbudowana w 1894. W latach 1959–2006 zamknięta dla użytku liturgicznego. Odrestaurowana w latach 1992–2008, służy miejscowej parafii.

Gospodarka

W mieście rozwinął się przemysł spożywczy, wełniarski oraz części samochodowych[5].

Transport

Dworzec kolejowy

W mieście znajduje się stacja kolejowa Marijampolė. Miasto jest dobrze połączone z siecią dróg europejskich dzięki przebiegającej w pobliżu trasie A5 o oznaczeniu międzynarodowym E67, która krzyżuje się z drogą europejską E28. Miasto posiada połączenia kolejowe z Kownem i Szostakowem. O wiele więcej jest połączeń autobusowych. Można stąd dojechać do Wilna, Kowna, Kłajpedy, Szawli, Poniewieża, Wyłkowyszek, Druskienik, Olity, Uciany, Wisztyńca i in. Główni przewoźnicy to Marijampoles AP, Kautra, TOKS, Vilkaviskio AP, Lazdiju AP, Jurbarko AP, Jalgina, Sakiu AP.

Osoby urodzone w Mariampolu

Miasta partnerskie

Miasta partnerskie Mariampola:[6]

Przypisy

  1. ↑ Polska na Litwie. Informator ekonomiczny
  2. ↑ Zbigniew Zacharewicz, Antoni Puszet, w: Polski Słownik Biograficzny, t. XXIX,s. 1986 s. 436.
  3. ↑ Geoffrey P. Megargee (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1090.
  4. ↑ Zygmunt Proczek, U mariańskich początków klasztoru mariampolskiego, Soter 2009, 31(59), s. 135-148
  5. ↑ Mariampol, Encyklopedia PWN , Wydawnictwo Naukowe PWN .
  6. ↑ Sister cities | Marijampolės savivaldybė www.marijampole.lt (ang.)

Linki zewnętrzne

Powiat mariampolski (1867–1920)
Przynależność wojewódzka
Gminy miejskie (→)
Gminy wiejskie (→)