W dzisiejszym świecie Maria Teresa Dudzik stał się tematem niezwykle ważnym i interesującym. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, znaczenie w miejscu pracy czy wpływ na kulturę popularną, Maria Teresa Dudzik zdołał przyciągnąć uwagę szerokiego spektrum ludzi. Od ekspertów w tej dziedzinie po ogół społeczeństwa, Maria Teresa Dudzik stał się tematem ciągłej dyskusji i debaty. W tym artykule zbadamy różne aspekty i perspektywy związane z Maria Teresa Dudzik, aby zapewnić pełną i szczegółową analizę jego dzisiejszego znaczenia.
Józefa (Józefina) Dudzik ang. Mary Theresa Josephine Dudzik | |
Czcigodna Służebnica Boża zakonnica | |
Kraj działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Miejsce pochówku |
Dom generalny Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek w Lemont |
Przełożona generalna Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Błogosławionej Kunegundy | |
Okres sprawowania |
1894–1898 i 1909–1910 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Inkardynacja | |
Śluby zakonne |
3 czerwca 1900 |
Maria Teresa Dudzik (ang. Mary Theresa Josephine Dudzik; właśc. Józefa (Józefina) Dudzik; ur. 30 sierpnia 1860 w Płociczu koło Kamienia Krajeńskiego, zm. 20 września 1918 w Chicago) – polska zakonnica, założycielka i pierwsza przełożona generalna Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Błogosławionej Kunegundy oraz Czcigodna Służebnica Boża.
Przyszła na świat 30 sierpnia 1860[1] w wielodzietnej rodzinie chłopskiej jako Józefa (Józefina[2][3]) Dudzik. Była trzecim dzieckiem Jana i Agnieszki z domu Polaszczyk[4][5]. W latach 1867–1875 uczęszczała do szkoły elementarnej w rodzinnej wsi[1]. Później kształciła się w szkole dla dziewcząt, prowadzonej w Kamieniu Krajeńskim przez elżbietanki, gdzie nauczano gospodarstwa domowego i robót ręcznych, w tym krawiectwa i hafciarstwa[1][3][6]. W młodym wieku wstąpiła do świeckiego III zakonu św. Franciszka z Asyżu oraz szkolnego bractwa różańcowego[1]. Po ukończeniu nauki pracowała jako krawcowa[1], otrzymując w 1878 dyplom krawiecki[7].
W roku 1881[1][3], mając 21 lat, wyemigrowała wraz z najmłodszą siostrą, bratem i rodzicami do Stanów Zjednoczonych, dołączając do najstarszej siostry, mieszkającej w Chicago od 1873[6][8]. Utrzymywała się, prowadząc pracownię krawiecką. Włączyła się w życie religijne i działalność charytatywną swojej nowej, chicagowskiej parafii św. Stanisława Kostki[1]. Zwróciła też uwagę na sytuację tamtejszych bezdomnych i chorych[9]. W 1886 została przełożoną domu dla ubogich starszych kobiet. Rok później przyłączyło się do niej siedem dalszych tercjarek[1].
Za radą proboszcza Wincentego Barzyńskiego CR (1838-1899)[9] oraz przy współpracy Marii Anny (Róży) Wysińskiej (1850–1917), 8 grudnia 1894 w Chicago założyła Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek Błogosławionej Kunegundy (ang. Congregation of Franciscan Sisters of the Blessed Cunegonda), zwanych franciszkankami z Chicago[4][10]. Została przełożoną nowej wspólnoty, pełniąc tę funkcję w latach 1894–1898 i po raz kolejny w latach 1909–1910[11], następnie sprawowała urząd mistrzyni nowicjatu[12]. Zainicjowała powstanie domu starców, sierocińców oraz domu dla kobiet pracujących[9]. Zmarła 20 września 1918[1][2] na chorobę nowotworową[3].
Pozostawiła w rękopisie "Kronikę Sióstr Franciszkanek, pod Opieką Św. Kunegundy w Chicago, Illinois", obejmującą lata 1893–1910[8]. Kronika, zawierająca opis wydarzeń związanych z powstaniem i rozwojem zgromadzenia oraz osobiste refleksje Marii Teresy Dudzik, została spisana w latach 1910–1918 na polecenie jej kierownika duchowego ks. Andrzeja Spetza CR. Rękopis został opracowany i wydany przez ks. Henryka Malaka[13].
Tablica rodowodowa[14] | ||
Dziadkowie | ? ? |
Wawrzyniec Polaszczyk (~1785–?) Marianna Brzuszczyk (~1790–?) |
Rodzice | Jan (Johann) Dudzik (20.08.1822–12.05.1889) Agnieszka Polaszczyk (1826–?) | |
Czcigodna Służebnica Boża Maria Teresa Dudzik OSF (30.08.1860–20.09.1918) |
11 września 1963[15] otwarto proces informacyjny w celu beatyfikacji Marii Teresy Dudzik[9]. 13 października 1972 jej ciało ekshumowano z cmentarza św. Wojciecha w Niles i przeniesiono do domu generalnego Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek w Lemont, umieszczając w specjalnym sarkofagu w kaplicy Najświętszego Serca Jezusowego[9].
1 czerwca 1979 Stolica Apostolska wydała tzw. Nihil obstat dotyczący zgody na postępowanie beatyfikacyjne, po czym 8 września tegoż roku nastąpiło otwarcie procesu beafikacyjnego, a na postulatora wybrano początkowo ks. Henryka Malaka[9], a następnie dr. Andreę Ambrosiego[16]. Odtąd przysługiwał jej tytuł Służebnicy Bożej[15]. Zamknięcie procesu informacyjnego nastąpiło w 1981, po czym w 1989 Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych wydała dekret o ważności tego procesu, a postulator złożył tzw. Positio, wymagane w dalszej procedurze beatyfikacyjnej[16]. Następnie, 26 marca 1994 w Watykanie został wydany przez papieża Jana Pawła II dekret o heroiczności cnót matki Marii Teresy Dudzik. Odtąd przysługuje jej tytuł Czcigodnej Służebnicy Bożej[17][18].
Odcinek ulicy North Karlov w Chicago nazwano Honorową Aleją Matki Marii Teresy Dudzik[19].