W tym artykule zbadamy wpływ i znaczenie Kaznodzieja Domu Papieskiego we współczesnym społeczeństwie. Kaznodzieja Domu Papieskiego to temat, który wzbudził zainteresowanie ekspertów, naukowców i profesjonalistów z różnych dziedzin, ze względu na jego wpływ na różne aspekty życia codziennego. W kolejnych kilku linijkach przeanalizujemy implikacje Kaznodzieja Domu Papieskiego w sferze społecznej, ekonomicznej, kulturalnej i politycznej, badając, jak zjawisko to ukształtowało nasze postrzeganie, zachowania i relacje międzyludzkie. Podobnie zagłębimy się w różne perspektywy i debaty, które pojawiły się wokół Kaznodzieja Domu Papieskiego, w celu rzucenia światła na jego liczne aspekty i rzeczywistości.
Kaznodzieja Domu Papieskiego, także Kaznodzieja Apostolski – członek dworu papieskiego, którego obowiązkiem jest wygłoszenie cotygodniowego kazania w okresie adwentu i wielkiego postu dla papieża, kardynałów, biskupów i prałatów oraz wyższych przełożonych zakonów.
Zwyczaj powierzania obowiązku kaznodziei adwentowego i wielkopostnego kolejnym czterem prokuratorom generalnym zakonów żebraczych (franciszkanom, dominikanom, karmelitom i augustianom) sięga epoki średniowiecza. Sam urząd Kaznodziei Apostolskiego powstał za pontyfikatu papieża Pawła IV (1555-1559). W ciągu wieków papieże powierzali ten urząd różnym zgromadzeniom zakonnym. W brewe Inclytum Fratrum Minorum z 1743 Benedykt XIV związał na stałe ten obowiązek z Zakonem Braci Mniejszych Kapucynów[1].
Od 1980 do 2024 kaznodzieją papieskim był kapucyn o. Raniero Cantalamessa OFMCap. (od 28 listopada 2020 kardynał), wybrany przez św. Jana Pawła II. Kazania adwentowe i wielkopostne wygłaszane są w piątki tych okresów w kaplicy Redemptoris Mater Pałacu Apostolskiego na Watykanie. Na tym urzędzie potwierdzili go kolejni papieże: Benedykt XVI w 2005 i Franciszek w 2013[2].
Od 9 listopada 2024 kaznodzieją papieskim jest kapucyn o. Roberto Pasolini[3].