Odoryk de Pordenone

W tym artykule szczegółowo zbadamy znaczenie Odoryk de Pordenone w różnych kontekstach i okolicznościach. Od wpływu na społeczeństwo po wpływ na kulturę popularną, Odoryk de Pordenone pozostawił znaczący ślad w różnych aspektach życia codziennego. Poprzez szczegółową analizę zbadamy wiele aspektów Odoryk de Pordenone i jego znaczenie w dzisiejszym świecie. Ponadto zbadamy, jak Odoryk de Pordenone ewoluował w czasie i jakie przyszłe prognozy można przewidzieć w odniesieniu do tego zjawiska. Od jego powstania do dziedzictwa, ten artykuł przedstawi kompleksowy obraz Odoryk de Pordenone i jego znaczenia we współczesnym krajobrazie.

Błogosławiony
Odoryk de Pordenone
Odorico Mattiussi (Mattiuzzi)
arcybiskup
wyznawca
Ilustracja
Fresk z kościoła franciszkanów w Fiesole (Włochy) przedstawiający bł. Odoryka z Pordenone (autor Borsi di Firenze)
Data i miejsce urodzenia

ok. 1265
Villanova

Data i miejsce śmierci

14 stycznia 1331
Udine

Czczony przez

Kościół katolicki

Beatyfikacja

1755
przez Benedykta XIV

Wspomnienie

14 stycznia

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Odoryk de Pordenone OFM (ur. ok. 1280–1285[1] w Villanova pod Pordenone, zm. 14 stycznia 1331 w Udine) – włoski franciszkanin i misjonarz pochodzenia czeskiego (jego ojciec Matouš był rycerzem wojska króla Przemysła Ottokara II), autor relacji z podróży na Daleki Wschód.

W 1296 r. wyruszył z misją na Bliski Wschód, następnie powrócił do Włoch, by w 1318 r. wyruszyć – tym razem na Daleki Wschód. Przez Azję Mniejszą, Indie, Cejlon, Sumatrę, Jawę oraz Indochiny dotarł do Chin. W Pekinie współpracował z innym franciszkaninem arcybiskupem Janem z Montecorvino. Po jego śmierci w 1328 r. Odoryka wybrano arcybiskupem Pekinu. Jako arcybiskup odwiedził Tybet. W Turkiestanie otrzymał od chana pozwolenie na osiedlenie się braci mniejszych w jego państwie. Po przebyciu blisko 50 000 km misjonarz zdecydował się na powrót do Europy, by zachęcić papieża do wysłania nowych misjonarzy do Chin.

Po powrocie sprawozdanie Odoryka z podróży spisał w Padwie Wilhelm z Solagna. Relacja ta jest znana pod tytułami Itinerarium, Liber de mirabilibus mundi oraz Descriptio terratum. Została przetłumaczona na kilka języków; zawierała wiele fantastycznych opisów (m.in. o skorupach żółwich większych niż katedralne kopuły).

Odoryka z Pordenone beatyfikował papież Benedykt XIV w 1755 r. Zakony franciszkańskie obchodzą liturgiczne wspomnienie tego błogosławionego w dniu 14 stycznia.

Przypisy

  1. ↑ Bohdan Małysz, Odoryk z Pordenone i jego relacja z podróży na Daleki Wschód, Itinera Clericorum. Kulturotwórcze i religijne aspekty podróży duchownych, red. D. Quirini-Popławska, Ł. Burkiewicz, Kraków 2014, s. 107-109.

Bibliografia

  • VI Centenario del Beato Odorico da Pordenone, miesięcznik wydawany z okazji 600-lecia śmierci błogosławionego przez włoskich franciszkanów z Udine (styczeń 1930-grudzień 1931).
  • Teofilo Domenichelli, La vita e i viaggi del beato Odorico da Pordenone, Prato, Ranieri Guasti, 1881.
  • Fros H., Sowa F., Księga imion i świętych, t. 4, szpalta 427-428.
  • Bohdan Małysz, Odoryk z Pordenone i jego relacja z podróży na Daleki Wschód, Itinera Clericorum. Kulturotwórcze i religijne aspekty podróży duchownych, red. D. Quirini-Popławska, Ł. Burkiewicz, Kraków 2014, s. 99-136.
  • Anselm M. Romb, Mission to Cathay. The Biography of Blessed Odoric of Pordenone, New Jersey, St. Anthony Guild Press, 1956.
  • Luigi Tinti, Vita e missioni nell'Indo-China del Beato Odorico da Pordenone, Roma, Desclée & Editori Pontifici, 1901
Franciszkanizm
Początki
Święci i błogosławieni
rodziny franciszkańskiej
Wybitni uczeni
franciszkańscy
Papieże
Działalność, instytucje,
siedziby
Zakon franciszkański
Św. Franciszek
Św. Franciszek