W tym artykule poruszymy kwestię Luciano Borgognoni, która w ostatnim czasie zyskała duże znaczenie. Luciano Borgognoni stał się tematem zainteresowania szerokiego spektrum ludzi, ponieważ jego wpływ rozciąga się na różne obszary codziennego życia. Od poziomu osobistego po profesjonalny, Luciano Borgognoni stał się punktem dyskusji i refleksji w różnych sferach. W tym artykule przeanalizowane zostaną różne aspekty związane z Luciano Borgognoni, w celu przedstawienia kompleksowej i wzbogacającej wizji tego aktualnego problemu.
![]() | ||||||||||
Data i miejsce urodzenia |
12 października 1951 | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
2 sierpnia 2014 | |||||||||
Wzrost |
171 cm | |||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||
|
Luciano Borgognoni (ur. 12 października 1951 w Gallarate, zm. 2 sierpnia 2014 tamże[1]) – włoski kolarz torowy i szosowy, złoty medalista torowych mistrzostw świata.
Największy sukces w karierze Luciano Borgognoni osiągnął w 1971 roku, kiedy wspólnie z Pietro Algerim, Giacomo Bazzanem i Giorgio Morbiato zdobył złoty medal w drużynowym wyścigu na dochodzenie podczas torowych mistrzostw świata w Varese. Rok później wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Monachium, jednak Włosi zajęli tam zaledwie dziewiątą pozycję. W tym samym roku zdobył złoty medal w szosowym wyścigu ze startu wspólnego na wojskowych mistrzostwach świata. W wyścigach szosowych jego największe osiągnięcia to pierwsze miejsce w Giro del Friuli w 1974 roku, GP Cemab w 1975 roku i w wyścigu Mediolan-Vignola w 1977 roku. W 1977 roku zajął trzecie miejsce w klasyfikacji punktowej Giro d'Italia.