Lorenzo Bosisio

W tym artykule zbadamy fascynujący świat Lorenzo Bosisio i wszystko, co może obejmować ta koncepcja. Od swoich początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, Lorenzo Bosisio był przedmiotem debaty, badań i refleksji na przestrzeni dziejów. Na stronach tego artykułu zagłębimy się w wiele aspektów Lorenzo Bosisio, analizując jego znaczenie w różnych kontekstach i jego wpływ na nasze życie. Krytycznym i refleksyjnym okiem przyjrzymy się roli, jaką odgrywa Lorenzo Bosisio w naszym nowoczesnym społeczeństwie i jego ewolucji w czasie. Przygotuj się na fascynującą podróż przez Lorenzo Bosisio i odkryj wszystko, co ma do zaoferowania ta koncepcja.

Lorenzo Bosisio
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

24 września 1944
Marmirolo

Wzrost

176 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Włochy
Igrzyska olimpijskie
brąz Meksyk 1968 kolarstwo
(druż. na dochodzenie)
Mistrzostwa świata w kolarstwie torowym
złoto Montevideo 1968 druż. na dochodzenie
srebro Leicester 1970 ind. na dochodzenie
brąz Montevideo 1968 ind. na dochodzenie (A)
Mistrzostwa świata w kolarstwie szosowym
brąz Heerlen 1967 druż. na czas

Lorenzo Bosisio (ur. 24 września 1944 w Marmirolo) – włoski kolarz torowy i szosowy, brązowy medalista olimpijski, trzykrotny medalista torowych oraz brązowy medalista szosowych mistrzostw świata.

Kariera

Pierwszy sukces w karierze Lorenzo Bosisio osiągnął w 1967 roku, kiedy wspólnie z Benito Pigato, Vittorio Marcellim i Flavio Martinim zdobył brązowy medal w drużynowej jeździe na czas podczas szosowych mistrzostw świata w Heerlen. Rok później Włoch wystartował na torowych mistrzostwach świata w Montevideo, razem z Cipriano Chemello, Giorgio Morbiato i Luigim Roncaglią zdobywając złoty medal w drużynowym wyścigu na dochodzenie, a indywidualnie był trzeci wśród amatorów. Parę miesięcy później wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Meksyku, gdzie razem z Morbiato, Chemello, Roncaglią i Gino Pancino zdobył brązowy medal w tej samej konkurencji. Ostatni medal wywalczył na mistrzostwach świata w Leicesterze w 1970 roku, gdzie zajął drugie miejsce w indywidualnym wyścigu na dochodzenie zawodowców, przegrywając jedynie z Brytyjczykiem Hugh Porterem. Startował także w wyścigach szosowych, ale bez większych sukcesów.

Bibliografia