W dzisiejszym świecie Kanał przez Mierzeję Wiślaną stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego grona osób. Znaczenie Kanał przez Mierzeję Wiślaną w naszym społeczeństwie wzrosło w ostatnich latach, a jego wpływ można odczuć w wielu aspektach życia codziennego. Zarówno w sferze osobistej, jak i zawodowej, Kanał przez Mierzeję Wiślaną okazał się czynnikiem decydującym w podejmowaniu decyzji oraz konfiguracji naszych przekonań i wartości. W tym artykule przyjrzymy się bliżej roli, jaką odgrywa Kanał przez Mierzeję Wiślaną w naszym społeczeństwie i jej ewolucji w czasie. Ponadto przeanalizujemy jego wpływ w różnych sektorach i jego znaczenie we współczesnym świecie.
![]() Mapa morska portu Nowy Świat | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Droga wodna | |
Lata budowy |
2019–2022 |
Długość |
1536 metrów |
Głębokość • minimalna |
|
Szerokość • minimalna |
|
Początek | |
Akwen | |
Miejsce | |
współrzędne | |
Koniec | |
Akwen | |
Miejsce | |
współrzędne | |
Śluzy |
1 |
Pochylnie |
0 |
Jazy |
0 |
Położenie na mapie gminy Sztutowo ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu nowodworskiego ![]() |
Kanał przez Mierzeję Wiślaną – kanał łączący drogą morską Zalew Wiślany z Zatoką Gdańską w obrębie terytorium Polski, mający na celu skrócenie, pogłębienie i uproszczenie morskiego szlaku na Bałtyk. Otwarcie kanału nastąpiło 17 września 2022[1][2][3].
7 kwietnia 2016 roku zaprezentowano wizualizację planowanego kanału[4]. Potwierdzono jednocześnie wybór lokalizacji – Nowy Świat pomiędzy Przebrnem a Skowronkami[5][6].
Kanał jest częścią inwestycji budowy drogi wodnej łączącej Zalew Wiślany z Zatoką Gdańską wraz z torem wodnym prowadzącym do Elbląga, o długości 22,88 km. Składają się na nią odcinki[7]:
Całe założenie początkowo zostało podzielone na 3 etapy realizacyjne, w skład których wchodzą m.in.[7]:
Etap I:
Etap II:
Etap III:
Od morskiej strony wejścia do kanału zaprojektowano port osłonowy, składający się z falochronów wschodniego (głównego) i zachodniego (ostrogi), obudowy brzegu w formie wygaszacza fal oraz nabrzeży postojowych zlokalizowanych przy zachodniej stronie wejścia do kanału żeglugowego[8][9].
Port osłonowy łączy się bezpośrednio z wejściem do właściwego kanału żeglugowego przez Mierzeję Wiślaną. Całkowita długość kanału wynosi 1536 metrów. Można wyodrębnić trzy części (od strony morza)[7]:
Kanał umożliwi dostęp do Elbląga statkom morskim o długości 100 metrów (lub 180 m – zestaw barek), szerokości 20 metrów[10] i zanurzeniu 4,5 metra[8][11]. Największa szerokość kanału na jego początku i końcu wynosi 120 m[8]. Na tych fragmentach po obu stronach założono możliwość postoju statków oczekujących na wejście do śluzy lub po wyjściu z niej[7]. W planie kanał przybiera figurę w kształcie lejka, z jego ujściem do śluzy, poprzez odcinki nabrzeży tworzących prowadnicę, które kierują płynący statek w stronę wejścia do śluzy[8].
Najważniejszą konstrukcją w obrębie kanału żeglugowego jest śluza. Na odcinku śluzy występuje największe zwężenie kanału. Ma ona szerokość 25 m[8]. Jest to zatem element decydujący o wielkości jednostek pływających mogących korzystać z kanału[7]. Zadaniem śluzy jest ograniczenie mieszania się wód słodkich z Zalewu Wiślanego z wodami słonymi z Zatoki Gdańskiej[12] oraz kompensacja mogącej się tworzyć po obu stronach śluzy różnicy poziomu zwierciadła wody, dochodzącej do ok. 1,5 m[8]. Głębokość śluzy to 6,5 m pod lustrem wody i 2,5 m nad lustrem wody[13].
Śluzę zaprojektowano jako szczelną konstrukcję żelbetową o przekroju w kształcie litery „U”[7]. Przyjęto ścianę szczelinową o grubości 80 cm i zmiennej długości kotwioną w gruncie za pomocą mikropali, połączoną z również kotwionym mikropalami żelbetowym dnem[14].
Jako bramy śluzy zastosowano system wrót przesuwnych (tocznych) wsuwanych do niszy prostopadłej do osi śluzy. Wrota są zdublowane, przez co zapewniona jest ciągłość pracy śluzy w czasie prac konserwacyjnych. Bramy zaprojektowano jako konstrukcje stalowe, wypornościowe, z wydzieloną szczelną komorą balastową w środkowej części[14].
Nad kanałem w szlaku drogi wojewódzkiej nr 501 przerzucono dwa stalowe mosty ruchome – obrotowe[15], których zadaniem jest zapewnienie pojazdom samochodowym, rowerom i pieszym nieprzerwanego połączenia między obydwoma brzegami kanału[16]. Mosty o identycznej konstrukcji mają rozpiętości teoretyczne przęseł wynoszące 19,5 i 40 m, gdzie przęsła dłuższe znajdują się bezpośrednio nad kanałem[14]. Konstrukcję przęseł zaprojektowano jako ciągłą, stalową z płytą ortotropową. Dwa blachownicowe dźwigary główne o zmiennej wysokości tworzą układ kratowy[7]. Jako pierwszy do użytku oddano most południowy (25 czerwca 2021)[17], który 25 października 2021 otrzymał imię Jerzego Wilka[18].
Budowie kanału towarzyszy powstanie wyspy refulacyjnej o pow. 181 ha[19], na planie elipsy o długości osi głównych 1932 m i 1192 m. Wyspa ma mieć wysokość 2–3 m n.p.m. Na wyspę trafi materiał wybrany z Zalewu Wiślanego[20].
W zorganizowanym przez ministerstwo gospodarki morskiej i żeglugi śródlądowej konkursie na nazwę wygrała nazwa „Wyspa Estyjska”, pochodząca od staropruskiej nazwy Zalewu Wiślanego. Aby nazwa stała się oficjalna, musi zostać zaakceptowana i ogłoszona przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji[21].
Statystyki przepływania statków przez kanał:
Rok | Ilość statków | |
---|---|---|
Łącznie | Komercyjnych z ładunkiem | |
2022[22] | 467 | 27 |
2023[23] | 1589 | 61 |
2024[22] | 1909 | 35 |
Za datę pierwszego pomysłu przekopania Mierzei Wiślanej podaje się rok 1577, kiedy to król Stefan Batory w związku z buntem Gdańska wyszedł z pomysłem przebicia Mierzei Wiślanej. W tym celu wysłał kasztelana wiślickiego Mikołaja Firleja wraz z sekretarzem królewskim Piotrem Kłoczowskim. Po obejrzeniu terenu wyznaczyli wieś Skowronki jako miejsce nadające się na przekop i budowę portu. Po zawarciu porozumienia z Gdańskiem, pomysł zarzucono[24].
Osobny artykuł:Również król Prus Fryderyk II Wielki rozważał budowę kanału, gdy po I rozbiorze Polski w 1772 roku Elbląg przyłączono do Prus, lecz Gdańsk pozostał przy Polsce. Król chciał, aby Elbląg stał się poważnym konkurentem miasta nad Motławą. Po jego śmierci w 1786 roku i po II rozbiorze w 1793 roku Gdańsk również przyłączono do Prus, a tym samym budowa kanału stała się bezcelowa[25].
Z propozycją budowy kanału wystąpił w 1945 roku Eugeniusz Kwiatkowski, przedwojenny wicepremier, bezpośrednio po II wojnie światowej Delegat Rządu dla spraw Wybrzeża[26]. W latach 70. i 80. XX wieku inż. Henryk Pietrowicz opracował projekt przekopu wraz z budową grobli przedzielającej zalew na dwa akweny[27].
Decyzja o realizacji tego projektu została ogłoszona przez premiera Jarosława Kaczyńskiego 10 listopada 2006 w Elblągu, tuż przed wyborami samorządowymi, jako efekt rozmów z tamtejszymi aktywistami.
Planowany, przed wykonaniem odpowiednich ekspertyz i ocen oddziaływania na środowisko, koszt budowy kanału o długości 1100 metrów i szerokości 40 m w dnie i 80 m na powierzchni, to około 80 mln euro. Pogłębienie toru wodnego i dostosowanie go do statków o wymaganym przez port elbląski tonażu, a także budowa specjalnych śluz i mostów, podniesie koszt inwestycji do około 230 mln euro. Projekt wchodzi w kolizję z unijnym programem ochrony przyrody Natura 2000.
Opinie o wymogu konsultacji transgranicznych skutków inwestycji w związku ze zobowiązaniami wynikającymi z wiążącej Polskę Konwencji z Espoo z 1991 r.[28] (Convention on Environmental Impact Assessment in a Transboundary Context) nie mają uzasadnienia, bowiem Federacja Rosyjska jako jedyne państwo w regionie nie ratyfikowała konwencji. Federacja Rosyjska dzięki temu mogła nie wchodzić w konsultacje o skutkach transgranicznych inwestycji Nord Stream (chociaż były prowadzone w ograniczonym zakresie w stosunku do Polski ze względów politycznych), albo obecnie nie prowadzić żadnych konsultacji w sprawie planowanej Bałtyckiej Elektrowni Atomowej. Tymczasem Polska ze swej strony występuje o konsultacje w sprawie przekopu[29].
Koncepcję budowy kanału żeglugowego przez Mierzeję Wiślaną opracował profesor Tadeusz Jednorał[30].
Przejścia z Zalewu Wiślanego na Bałtyk prowadziły jedynie przez rzekę Szkarpawę i przez rosyjską Cieśninę Piławską. Na początku maja 2006 Rosjanie wstrzymali możliwość wpływania polskich statków turystycznych i pasażerskich do rosyjskich portów oraz rosyjskich statków do polskich portów nad Zalewem Wiślanym. Przez Cieśninę Piławską pływać mogą jedynie jednostki tranzytowe polskie i rosyjskie, przez Szkarpawę wszystkie. Ponieważ przed restrykcjami rosyjskimi port w Elblągu w ponad 90% obsługiwał transport turystyczny i towarowy między Polską a obwodem królewieckim, ruch w nim praktycznie zamarł. Dopiero w 2009 roku została zawarta umowa polsko-rosyjska regulująca możliwość przepływu statków przez granicę (zob. szerzej o problemach z żeglugą transgraniczną na Zalewie Wiślanym w artykule Cieśnina Piławska).
Budowa kanału miała być początkowo rozpoczęta w 2009 i zakończona w 2012 roku, jednakże w listopadzie 2009, w związku z zawarciem umowy z Rosją, Ministerstwo Infrastruktury ogłosiło, że budowa kanału rozpocznie się w 2017 roku[29]. Przez następne lata kolejne rządy nie podjęły działań na rzecz budowy kanału. Informacje o chęci powrotu do tego projektu pojawiły się latem 2014[31].
W 2015 roku została opracowana Prognoza oddziaływania na środowisko programu wieloletniego Budowa drogi wodnej łączącej Zalew Wiślany z Zatoką Gdańską. W planach pojawiły się 4 warianty lokalizacji kanału: Skowronki, Nowy Świat, Przebrno i Piaski. Ostatecznie wybrano wariant II Nowy Świat[32].
22 lutego 2016 minister gospodarki morskiej Marek Gróbarczyk zapowiedział rozpoczęcie inwestycji pod koniec 2018, a zakończenie jej w roku 2022[33]. Podczas posiedzenia w dniu 24 maja 2016 rząd podjął uchwałę w sprawie budowy kanału żeglugowego pod nazwą „Budowa drogi wodnej łączącej Zalew Wiślany z Zatoką Gdańską”. Koszt tej inwestycji, która ma zostać wykonana w latach 2017–2022, oszacowano na 880 mln zł. Budowa zostanie sfinansowana z budżetu państwa[34]. Jego realizację ma nadzorować minister gospodarki morskiej i żeglugi śródlądowej. Organem odpowiedzialnym za nadzór nad inwestycją będzie Urząd Morski w Gdyni, konsorcjum firm Mosty Gdańsk i Projmors Biuro Projektów Budownictwa Morskiego zrealizuje projekt budowy, natomiast wykonawca inwestycji zostanie wyłoniony w przetargu w 2018 roku. Uchwała weszła w życie z dniem podjęcia[35]. 24 lutego 2017 Sejm uchwalił, a 3 kwietnia prezydent podpisał specustawę w sprawie przekopu Mierzei Wiślanej[36].
19 października 2017 minister gospodarki morskiej poinformował, że kanał powstanie w miejscu dawnej osady Nowy Świat, pomiędzy Skowronkami a Przebrnem[37]. Projektowana trasa kanału prowadzi przez niezabudowany teren zalesiony. Miejscowość Nowy Świat (niem. Neue Welt) po II wojnie światowej pozostała opuszczona, a jej zabudowania zostały rozebrane[38].
31 grudnia 2018 Ministerstwo Gospodarki Morskiej i Śródlądowej poinformowało o ogłoszeniu przetargu na budowę kanału, pomimo braku wydanego pozwolenia na budowę. Termin składania ofert był do 15 kwietnia 2019. Zakończenie prac i oddanie kanału do użytkowania planowane jest w roku 2022[39]. 15 lutego 2019 wojewoda pomorski wydał pozwolenie na budowę przekopu przez Mierzeję Wiślaną[40] i rozpoczęto wycinkę drzew na terenie przekopu, którą zakończono 20 lutego[41].
22 maja 2019 Urząd Morski w Gdyni otworzył przetargowe 7 podmiotów zainteresowanych budową kanału:
Urząd Morski w Gdyni poinformował, że pierwotnie na realizację pierwszego etapu zamówienia zamierzał przeznaczyć 718 mln zł, przy szacowanym przez rząd koszcie całej inwestycji wynoszącym ok. 880 mln zł[42], wyliczonym w 2016 roku.
W lipcu 2019 Urząd Morski ogłosił, że pierwszy etap przekopu Mierzei Wiślanej prawdopodobnie wykona konsorcjum spółek NDI i Besix, które w postępowaniu przetargowym zaoferowało cenę 992 mln zł i otrzymało najwięcej punktów[43]. Wybór zwycięzcy przetargu na budowę pierwszego etapu przekopu Mierzei Wiślanej Krajowa Izba Odwoławcza uznała następnie za zgodny z prawem, co oznaczało możliwość podpisania umowy z wyłonionym wykonawcą; nastąpiło to 4 października 2019[44]. We wrześniu 2019 przystąpiono do przenoszenia trzcinowisk. W odpowiedzi na doniesienia medialne, że w budżecie państwa nie przewidziano środków (ok. 160 mln zł) na pogłębienie toru wodnego na terenie elbląskiego portu (zdaniem rządu, zadanie to sfinansowane być powinno przez port w Elblągu[45]), Ministerstwo Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej poinformowało, że środki zostały zabezpieczone na potrzeby budowy kanału żeglugowego i pogłębienie toru wodnego na Zalewie i rzece Elbląg[46]. Prace te nie będą jednak obejmować pogłębienia ostatniego niespełna kilometra toru wodnego do obrotnicy, niezbędnej w celu korzystania z portu w Elblągu statków o zakładanym zanurzeniu do 4,5 m oraz ładowności do 5 tysięcy ton[47][48][49], pomimo że właściciel ostatniego odcinka drogi wodnej i portu w Elblągu – Miasto Elbląg – nie posiada kompetencji do realizacji tego zadania[50][51]. Inwestor złożył jednak Miastu Elbląg ofertę na inwestycję na obszarze, które jest własnością Miasta Elbląg, na zasadzie udziału w inwestycji albo wykupienia tych terenów przez Skarb Państwa, jeśli Miasto nie planuje samodzielnie zrealizować inwestycji[potrzebny przypis].
18 października 2019 Urząd Morski w Gdyni przekazał wykonawcy teren budowy. Teren budowy wykonawca ogrodził, przy czym zachowana została ciągłość komunikacji drogowej[52]. Równolegle podjęto prace o szacowanej wartości 10 mln zł przy oczyszczaniu dna z niewybuchów i wraków w rejonie torów wodnych, przyszłej sztucznej wyspy i portu osłonowego, które powstaną podczas budowy drogi wodnej przez Mierzeję Wiślaną. Urząd Morski w Gdyni poniesie też inne koszty, m.in. pełnienia funkcji inżyniera kontraktu i sprawowania nadzoru środowiskowego[53].
W lutym 2020 koszty inwestycji szacowano już nie ok. 880 mln zł, lecz 1,984 mld zł, co tłumaczono wyższymi cenami materiałów i prac budowlanych oraz rozszerzeniem zakresu inwestycji (m.in. o przebudowę mostu na rzece Elbląg w miejscowości Nowakowo na obrotowy i budowę przeprawy obrotowej w Przebrnie zamiast planowanego wcześniej mostu podnoszonego)[54][55]. W odpowiedzi na interpelacje poselskie rząd oświadczył, że kanał nie musi być opłacalny, bowiem został uznany za inwestycję obronną, ważną dla Wojska Polskiego i kluczową dla utrzymania bezpieczeństwa i ochrony granic[56]. W rzeczywistości jednak kanał z uwagi na niewielką głębokość toru wodnego jest niedostępny dla okrętów Marynarki Wojennej[57].
W kwietniu 2020 Urząd Morski w Gdyni ogłosił przetarg na drugi etap realizacji inwestycji, przewidujący przebudowę toru wodnego na rzece Elbląg (10,4 km) oraz mostu w Nowakowie na obrotowy. Czas na składanie ofert upłynął 20 czerwca 2020[58]. 29 grudnia 2020 ogłoszono, że wykonawcą tego etapu został Budimex, który podjął się realizacji zadania w ciągu 2 lat za kwotę 574 mln zł[59]. Stosowną umowę podpisano 20 kwietnia 2021[60].
Latem 2020 od strony Zatoki Gdańskiej przystąpiono do wznoszenia falochronów zachodniego o długości 340 m i wschodniego o długości 1 km. Zakończenie budowy muru pierwszej konstrukcji przewidywano na wrzesień, wtedy też planowano przeprowadzenie robót czerpalnych pozwalających na przyjęcie statków ze Skandynawii z kamieniem hydrotechnicznym, wykorzystywanym do budowy narzutów na falochronach[61]. Pierwsza dostawa ze szwedzkiego portu Flikvik nastąpiła 21 stycznia 2021 (Statek „Amanda” z 1653 ton kamienia)[62]. Ogółem do realizacji zadania zamówiono 390 tys. ton kamienia[63].
We wrześniu 2020 Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska określił w swojej decyzji, uchylającej częściowo decyzję Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Olsztynie z 2018, że budowa toru wodnego przez Zalew Wiślany i kanał przez Mierzeję Wiślaną „potencjalnie mogą znacząco oddziaływać na środowisko”. W związku z tym że przychylna przekopowi decyzja została uchylona tylko częściowo, budowa może być kontynuowana[64].
26 września 2020 w ławie fundamentowej podpory planowanego mostu północnego na kanale wmurowano kamień węgielny i akt erekcyjny[65]. W końcu listopada zakończono wznoszenie budynku bosmanatu Nowy Świat[66]. Za przejęcie gruntów pod budowę kanału, w 2020 Skarb Państwa wypłacił gminie Sztutowo rekompensatę w wysokości ponad 200 tys. zł[67].
W II połowie 2021 pracę podjęły pogłębiarki, wykonujące podejścia do śluz. Prace rozpoczęto od strony północnej, a następnie przeniesiono je na stronę południową[68]. W czerwcu 2022 zakończono napełnianie wodą śluzy, a także większość prac w porcie osłonowym i w rejonie sztucznej wyspy. Umożliwiło to przeprowadzenie testów urządzeń i pokonanie kanału przez pierwszą jednostkę pływającą[69].
W toku prac na mierzei odkryto dwa złoża bursztynu: 900 kg i 500 kg, przy czym tylko jedno miało nadawać się do wydobycia. Podawana w mediach ilość 6,9 tony była szacowaną ilością bursztynu na całej Mierzei Wiślanej[70]. Ostatecznie wydobycia na większą skalę nie podjęto w ogóle[71] (do stycznia 2021 r. uzyskano jedynie 17 kg[72]).
17 września 2022 roku dokonano oficjalnego otwarcia kanału i jednoczesnego zakończenia etapu I realizacji, w tym: kanału żeglugowego wraz ze śluzą, portu osłonowego, układu drogowego w rejonie kanału wraz z mostami obrotowymi, obiektów kubaturowych (w tym budynku kapitanatu) oraz konstrukcji wyspy Estyjskiej.
W kwietniu 2023 odbyły się ćwiczenia wojskowe "Zalew-23". W manewrach uczestniczyło 2,5 tys żołnierzy gdzie po raz pierwszy ćwiczono użycie kanału do transportu jednostek wojskowych na Zalew Wiślany[73][74]. Kilka tygodni przed tym, ORP Albatros wykorzystał kanał jako pierwszy okręt wojskowy do przepłynięcia na zalew[75].
We wrześniu 2023 zakończono etap III przekopu, a w styczniu 2024 informowano, że trwa procedura odbioru etapu II[76]. Dodatkowo wciąż potrzebne jest zbudowanie obrotnicy oraz umocnienie nabrzeża[77] w porcie w Elblągu, należącym do miasta Elbląg. Do tej pracy, w maju 2024 utworzono dodatkowe Etapy IV i V po ogłoszeniu dodatkowego finansowania przekopu do portu Elbląg[78][79]. Na grudzień 2024, nadal trwają prace przy pogłębianiu toru wodnego w ramach etapu II[80].
Aby umożliwić wpływanie statków o długości 100 metrów i głębokości 4,5 metra do portu w Elblągu, po porozumieniu się samorządu Elbląga z rządem, rozpisano dwa dodatkowe etapy[78][79], które obejmują fragmenty rzeki Elbląg nieobjęte wcześniejszymi etapami[99]:
31 grudnia 2024 ogłoszono przetarg na na opracowanie dokumentacji projektowej do budowy toru wodnego na rzece Elbląg na odcinku od punktu P1 do punktu Port (zlokalizowanego na wysokości mostu Unii Europejskiej)[99]. W lutym przetarg został anulowany przez błędy formalne i został rozpisany nowy przetarg, jednak jedna z firm oferujących zaskarżyła decyzję o anulowaniu do Krajowej Izby Odwoławczej, a ta orzekła o kontynuowaniu pierwszego przetargu[102]. W marcu 2025 Urząd Morski w Gdyni podpisał umowę na projekt przekopu kanału. Zgodnie z założeniami, statki miałyby wpływać do portu pod koniec 2026 roku[103][104].
Kontrola NIK wykazała liczne nieprawidłowości w zakresie planowania, realizacji i nadzoru oraz brak uzasadnienia ekonomicznego dla inwestycji[105].
W sprawie przekopu, w czerwcu 2024 prokuratura wszczęła śledztwo w wyniku zawiadomień NIK o możliwości popełnienia przestępstwa przekroczenia uprawnień bądź niedopełnienia obowiązków przez dyrektora Urzędu Morskiego w Gdyni i ówczesnego ministra ds. gospodarki morskiej[106]. W listopadzie 2024 roku śledztwo w sprawie zostało przedłużone do 17 kwietnia 2025[107]. W lutym 2025 prokurator referent został odsunięty od sprawy[108][109][110], a sam prokurator złożył skargę od tej decyzji przez naruszenie niezależności[111]. Gdańska prokuratura rejonowa wniosła zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa przez prokuratora w związku ze złamaniem tajemnicy śledztwa[112].