Jan Joachim Tarło

W dzisiejszym świecie Jan Joachim Tarło to temat, który przyciąga uwagę osób w każdym wieku i o każdym zainteresowaniu. Od naukowców i ekspertów w danej dziedzinie, po osoby po prostu poszukujące ogólnych informacji, Jan Joachim Tarło stał się kluczowym punktem odniesienia we współczesnej kulturze. Dzięki swojemu wpływowi na różne aspekty społeczeństwa Jan Joachim Tarło wywołał debaty, dyskusje i refleksje, które mają na celu zrozumienie jego znaczenia w obecnym kontekście. W tym artykule przyjrzymy się różnym aspektom Jan Joachim Tarło, od jego powstania po ewolucję, aby rzucić światło na jeden z najbardziej istotnych obecnie tematów.

Jan Joachim Tarło
Asystent Tronu Papieskiego
Herb duchownego
Kraj działania

I Rzeczpospolita

Data urodzenia

30 listopada 1658

Data i miejsce śmierci

13 sierpnia 1732
Wiedeń

Miejsce pochówku

Bazylika Świętego Krzyża w Warszawie

Biskup kijowski
Okres sprawowania

1718–1723

Biskup diecezjalny poznański
Okres sprawowania

1723–1732

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

1684

Nominacja biskupia

5 grudnia 1718

Sakra biskupia

23 kwietnia 1719

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

23 kwietnia 1719

Konsekrator

Michał Szembek

Współkonsekratorzy

Piotr Franciszek Tarło
Jan Feliks Szaniawski

Jan Joachim Tarło herbu Topór (ur. 30 listopada 1658 w woj. sandomierskim, zm. 13 sierpnia 1732 w Wiedniu) – biskup kijowski i poznański, jezuita, archidiakon krakowskiej kapituły katedralnej w latach 1705–1713[1]

W źródłach występuje także jako Jan XII Tarło[2].

Syn wojewody sandomierskiego Jana i Anny Czartoryskiej, brat biskupa Bartłomieja. W młodości związany z Towarzystwem Jezusowym. W 1718 został biskupem kijowskim, a w 1722[3] poznańskim. W starszym wieku udał się do Rzymu, gdzie Klemens XII ustanowił go asystentem Tronu Papieskiego.

Tak opisuje biskupa Kasper Niesiecki:[4] Był ten Jan pobożny, nikomu nie naprzykrzony, submissyi przedziwnej, w życiu swojem wstrzemięźliwy, na ubóstwo miłosierny, boso w kapie pod czas Jubileuszu w Krakowie kościoły obchodził ze zbudowaniem wszystkich.

Pochowany w kościele misjonarzy Św. Krzyża w Warszawie[5].

Przypisy

  1. Jan Szczepaniak, Spis prałatów i kanoników kapituły katedralnej oraz kapituł kolegiackich diecezji krakowskiej (XVIII wiek), Kraków 2008, s. 13.
  2. Na podstawie: Franciszek Rzepnicki, Żywoty biskupów w opracowaniu Wiesiołkowskiego
  3. Inne źródła podają rok 1723 oraz ingres w 1724
  4. Na podstawie: Kasper Niesiecki, Korona Polska przy złotej wolności starożytnymi wszystkich katedr, prowincji i rycerstwa ozdobiona w opracowaniu Wiesiołkowskiego
  5. Krzysztof R. Prokop, Z dziejów seminariów warszawskich w dawnej diecezji poznańskiej. Biskupi oraz inni przedstawiciele znamienitych rodów doby staropolskiej w gronie wychowanków seminarium externum i seminarium internum Misjonarzy św. Wincentego à Paulo przy kościele Świętego Krzyża w Warszawie (1675/1676-1864/1865), w: Ecclesia. Studia z Dziejów Wielkopolski, 2016, Tom 11, s. 154.

Bibliografia

Linki zewnętrzne