Idarubicyna

Obecnie Idarubicyna zyskał duże znaczenie w różnych obszarach społeczeństwa. Jego wpływ był odczuwalny w gospodarce, polityce, kulturze i codziennym życiu ludzi. Zjawisko to wzbudziło duże zainteresowanie i wywołało kontrowersje w różnych sektorach, które starają się zrozumieć implikacje i konsekwencje, jakie Idarubicyna ma w dzisiejszym społeczeństwie. Dlatego tak istotne jest dogłębne zbadanie tego problemu, przeanalizowanie jego przyczyn, skutków i możliwych rozwiązań w celu sprostania wyzwaniom, jakie stwarza. W tym artykule wpływ Idarubicyna na różne aspekty współczesnego życia zostanie kompleksowo omówiony, aby zapewnić czytelnikowi pełną i szczegółową wizję tego, tak aktualnego dzisiaj, problemu.

Idarubicyna
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C26H27NO9

Masa molowa

497,49 g/mol

Identyfikacja
Numer CAS

58957-92-9
57852-57-0 (chlorowodorek)

PubChem

42890

DrugBank

DB01177

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC

L01DB06

Stosowanie w ciąży

kategoria D

Idarubicyna (łac. idarubicinum) – organiczny związek chemiczny, syntetyczny antybiotyk o działaniu antymitotycznym i cytostatycznym należący do grupy antracyklin.

Działanie

Lek wbudowuje się w DNA, wchodzi w interakcję z topoizomerazą II, powodując zatrzymanie syntezy kwasów nukleinowych. Działa najaktywniej w fazie S.

Farmakokinetyka

Dzięki silnej lipofilności lek ma zwiększone powinowactwo do komórek (zwiększony wychwyt). Przenika do płynu mózgowo-rdzeniowego. Czynnym metabolitem leku jest idarubicynol (mniej kardiotoksyczny i o dłuższym czasie półtrwania).

Wskazania

Zastosowanie: ostra białaczka nielimfoblastyczna, ostra białaczka limfoblastyczna, szpiczak mnogi, drugi rzut w zaawansowanym raku sutka.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na antracykliny, niewydolność nerek, niewydolność wątroby, ciężkie zakażenia, supresja szpiku po uprzedniej terapii, choroby serca.

Objawy niepożądane

Ciąża i karmienie piersią

Kategoria D – nie stosować. W trakcie leczenia przerwać karmienie.

Dawkowanie

Podawanie dożylne:

  • ostra białaczka nielimfoblastyczna
  1. 10–12 mg/m² na dzień przez 3 dni w skojarzeniu z cytarabiną,
  2. 8 mg/m² na dzień przez 5 dni (monoterapia).
  • ostra białaczka limfoblastyczna
  1. 10–12 mg/m² na dzień przez 3 dni (dorośli),
  2. 10 mg/m² na dzień przez 3 dni (dzieci).

Na ogół stosuje się redukcję dawki o 50%, jeśli stężenie bilirubiny i kreatyniny mieści się w przedziale 1,2–2 mg/100 ml.

Preparaty

Zavedos, proszek do sporządzania roztworów do wstrzykiwań, 5 mg lub 10 mg

Bibliografia