W dzisiejszym świecie Gubernia inflancka nadal jest tematem dużego zainteresowania i debaty zarówno wśród ekspertów, jak i hobbystów. Wraz z postępem technologii i globalizacją Gubernia inflancka pozostaje aktualny w naszym nowoczesnym społeczeństwie i nadal wywołuje szereg mieszanych emocji i opinii. W tym artykule zbadamy różne aspekty Gubernia inflancka i jego wpływ na nasze codzienne życie, badając wszystko, od jego początków po jego obecny wpływ na świat. Dodatkowo przeanalizujemy różne punkty widzenia i kontrowersje wokół Gubernia inflancka, aby zapewnić pełny i zrównoważony pogląd na ten ważny temat.
gubernia | |||
(1713) 1721–1917 | |||
![]() | |||
| |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Siedziba | |||
Powierzchnia |
47 030,87 km² | ||
Populacja (1897) • liczba ludności |
| ||
• gęstość |
27,7 os./km² | ||
Szczegółowy podział administracyjny | |||
![]() | |||
Liczba ujezdy |
9 | ||
Położenie na mapie Rosji ![]() | |||
56,947500°N 24,106944°E/56,947500 24,106944 |
Gubernia inflancka (liwońska) (ros. Лифляндская губерния, łot. Vidzemes guberņa, est. Liivimaa kubermang, niem. Livländisches Gouvernement) – jednostka administracyjna Imperium Rosyjskiego (gubernia), położona w północnej części obecnej Łotwy (Liwonii) i południowej Estonii. Powierzchnia guberni wynosiła 47 030,87 km², stolicą guberni była Ryga.
Początkowo gubernia nosiła nazwę ryskiej, od miasta stołecznego Rygi (ros. Рижская губерния, łot. Rīgas guberņa). W praktyce powstała 28 lipca 1713 z przekształcenia szwedzkiej Liwonii, zdobytej w wojnie północnej. De iure Rosja uzyskała teren traktatem z Nystad w 1721. Nazwę guberni inflanckiej wprowadzono w 1796. Po rewolucji lutowej północną, zdominowaną przez Estończyków część guberni przekazano guberni estońskiej, tworząc Autonomiczną Gubernię Estońską.
Do końcowych lat XIX wieku, mimo nastania oficjalnego panowania rosyjskiego, gubernia nie była rządzona przez Rosję, ale przez bałtyckich Niemców reprezentowanych w Radzie Regionalnej (tzw. Landtag)[1].
Osobny artykuł:Na mocy traktatu brzeskiego z 3 marca 1918 Rosja wycofała się z tych terenów, oddając je w gestię Rzeszy Niemieckiej.
W 1897 ludność guberni wynosiła 1 310 670 osób, gubernia w początkach XX w. była podzielona na 9 ujezdów.
Ujezd | Łotysze | Estończycy | Niemcy | Rosjanie | Żydzi | Polacy | Litwini |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Gubernia ogółem | 43,4% | 39,9% | 7,6% | 5,2% | 1,8% | 1,2% | … |
Walkijski | 87,9% | 7,2% | 2,1% | 1,3% | 1,1% | … | … |
Wendeński | 94,4% | … | 3,5% | 1,0% | … | … | … |
Werroski | 3,5% | 92,7% | 2,0% | 1,4% | … | … | … |
Wolmarski | 93,3% | 3,2% | 2,0% | … | … | … | … |
Parnawski | … | 94,0% | 3,7% | 1,1% | … | … | … |
Ryski | 58,2% | 1,1% | 18,2% | 11,9% | 4,7% | 3,5% | 1,6% |
Feliński | … | 97,1% | 1,8% | … | … | … | … |
Ozylski | … | 95,5% | 2,6% | … | … | … | … |
Dorpacki | … | 86,8% | 4,4% | 7,2% | … | … | … |