Federico Callori di Vignale
W dzisiejszym świecie Federico Callori di Vignale stał się tematem o wielkim znaczeniu i debacie. Od samego początku Federico Callori di Vignale wpływał na życie ludzi na różne sposoby, generując sprzeczne opinie i rozbieżne stanowiska. Jego wpływ przekroczył granice i zaznaczył się w historii ludzkości przed i po. Z biegiem czasu Federico Callori di Vignale stał się przedmiotem badań, analiz i refleksji, a jego znaczenie nie przestało rosnąć. W tym artykule zbadamy różne aspekty Federico Callori di Vignale, analizując jego wpływ na obecne społeczeństwo i jego prognozy w przyszłości.
| Kardynał diakon | |||
| |||
| |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
15 grudnia 1890 | ||
| Data i miejsce śmierci |
10 sierpnia 1971 | ||
| Majordom Pałacu Apostolskiego | |||
| Okres sprawowania |
1958–1965 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Prezbiterat |
16 grudnia 1917 | ||
| Nominacja biskupia |
15 lutego 1965 | ||
| Sakra biskupia |
21 lutego 1965 | ||
| Kreacja kardynalska |
22 lutego 1965 | ||
| Kościół tytularny |
S. Giovanni Bosco | ||
| Odznaczenia | |||
| |||
| Data konsekracji |
21 lutego 1965 |
|---|---|
| Konsekrator | |
| Współkonsekratorzy |
Federico Callori di Vignale (ur. 15 grudnia 1890 w Vignale Monferrato, zm. 10 sierpnia 1971 w Watykanie) – włoski duchowny katolicki, kardynał.
Życiorys
Pochodził z rodu szlacheckiego. Ukończył studia na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie, a także Papieską Akademię Kościelna. Święcenia kapłańskie otrzymał 16 grudnia 1917 roku. W latach 1917–1958 pracował duszpastersko w diecezji rzymskiej. Od roku 1935 kanonik patriarchalnej bazyliki watykańskiej. W tym samym roku otrzymał godność prałata domowego Jego Świątobliwości, a następnie infułata. W roku 1950 mianowany pro-prefektem Kamery Apostolskiej. W latach 1958–1965 majordom Pałacu Apostolskiego.
15 lutego 1965 otrzymał nominację na arcybiskupa tytularnego Maiuca. Konsekrowany sześć dni później w bazylice watykańskiej. Obrzędu dokonał kardynał Eugène Tisserant, dziekan Kolegium Kardynalskiego. Dzień po konsekracji otrzymał biret kardynalski i diakonię S. Giovanni Bosco. Umarł w roku 1971 i pochowany został w grobie rodzinnym w Vignale Monferrato.