Aurelio Sabattani
W dzisiejszym świecie Aurelio Sabattani to temat, który przyciąga uwagę ludzi na całym świecie. Od wpływu na społeczeństwo po konsekwencje dla życia codziennego, Aurelio Sabattani to temat, którego nie możemy zignorować. Zagłębiając się w ten artykuł, przyjrzymy się różnym aspektom Aurelio Sabattani i jego wpływowi na różne aspekty życia. Od jego początków po ewolucję w czasie – zagłębimy się w szczegółową analizę, która pozwoli nam lepiej zrozumieć znaczenie Aurelio Sabattani w dzisiejszym świecie. Dołącz do nas w tej podróży, aby odkryć wszystko, co musisz wiedzieć o Aurelio Sabattani.
| Kardynał prezbiter | |||
| |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
18 października 1912 | ||
| Data i miejsce śmierci |
19 kwietnia 2003 | ||
| Przewodniczący Fabryki Świętego Piotra | |||
| Okres sprawowania |
1983–1991 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Prezbiterat |
26 lipca 1935 | ||
| Nominacja biskupia |
24 czerwca 1965 | ||
| Sakra biskupia |
25 lipca 1965 | ||
| Kreacja kardynalska |
2 lutego 1983 | ||
| Kościół tytularny | |||
| Data konsekracji |
25 lipca 1965 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||
| |||||||
Aurelio Sabattani (ur. 18 października 1912 w Casal Fiumanese, zm. 19 kwietnia 2003 w Watykanie), włoski duchowny katolicki, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej, kardynał.
Życiorys
Po studiach w seminariach w Imoli i Bolonii przyjął święcenia kapłańskie 26 lipca 1935; krótko pracował w watykańskim Sekretariacie Stanu (1935), musiał następnie ze względu na sprawy osobiste wrócić do rodzinnej diecezji Imola, gdzie był duszpasterzem, kanclerzem diecezji, wykładowcą miejscowego seminarium; otrzymał godność kanonika kapituły katedralnej. Uzupełniał jednocześnie studia w Rzymie; w Papieskim Instytucie Św. Apolinarego obronił doktorat obojga praw (1939), uzyskał także dyplom z prawa w trybunale Roty Rzymskiej. Przez pewien czas pracował w diecezji Bolonia jako sędzia i oficjał (przewodniczący) trybunału biskupiego. W styczniu 1955 został mianowany audytorem w Rocie Rzymskiej w Rzymie, pełnił również funkcję radcy duchowego Katolickiego Stowarzyszenia Lekarzy.
24 czerwca 1965 został mianowany tytularnym arcybiskupem Iustiniana Prima, wraz z godnością prałata Loreto i delegata papieskiego przy świątyni w Loreto; 25 lipca 1965 w Rzymie odebrał sakrę biskupią z rąk kardynała Cicognaniego (sekretarza stanu). W lipcu 1971 objął stanowisko sekretarza Trybunału Sygnatury Apostolskiej; ze względu na nowe obowiązki we wrześniu t.r. zrezygnował z godności związanych z Loreto. Był ponadto wikariuszem kardynała-archiprezbitera patriarchalnej bazyliki watykańskiej. W maju 1982 został proprefektem Trybunału Sygnatury Apostolskiej i proprezydentem Watykańskiego Trybunału Apelacyjnego.
Wraz z nominacją kardynalską – Jan Paweł II mianował go 2 lutego 1983 kardynałem diakonem Sant Apollinare alle Terme Neroniane-Alessandrine – został pełnoprawnym prefektem Trybunału Sygnatury Apostolskiej i Fabryki Świętego Piotra także otrzymał godność archiprezbitera patriarchalnej bazyliki watykańskiej. Uczestniczył w kolejnych sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie (od 1983). Z funkcji prefekta Trybunału zrezygnował w lipcu 1988. W lipcu 1991 złożył rezygnację zarówno z godności wikariusza Watykanu, jak i archiprezbitera bazyliki watykańskiej, ze względu na podeszły wiek. Od listopada 1990 przysługiwał mu tytuł kardynała protodiakona, najstarszego rangą kardynała diakona; w kwietniu 1993 został promowany do rangi kardynała prezbitera, zachowując dotychczasowy kościół tytularny na zasadzie pro illa vice.
Bibliografia
- sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy. www2.fiu.edu. .