Edward Szczepanik

Wygląd przypnij ukryj Edward Szczepanik


Pełne imię i nazwisko	Edward Franciszek Szczepanik
Data i miejsce urodzenia	22 sierpnia 1915 Suwałki
Data i miejsce śmierci	11 października 2005 Worcestershire
Premier rządu Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie
Okres	od 8 kwietnia 1986 do 22 grudnia 1990
Poprzednik	Kazimierz Sabbat
Następca	Tadeusz Mazowiecki (w kraju)
Odznaczenia

Edward Franciszek Szczepanik (ur. 22 sierpnia 1915 w Suwałkach, zm. 11 października 2005 w Worcestershire) – polski ekonomista (doktor ekonomii), premier Rządu RP na uchodźstwie w latach 1986–1990.

Życiorys

Uczęszczał do Gimnazjum Męskiego (obecnie I Liceum Ogólnokształcące w Suwałkach), a następnie w Warszawie do Szkoły Głównej Handlowej, którą ukończył w 1936 roku uzyskując tytuł magistra na Wydziale Ekonomii Politycznej pod kierunkiem profesora Edwarda Lipińskiego.

W tym samym roku zgłosił się do odbycia jednorocznej ochotniczej służby wojskowej. Ukończył kurs w Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim i odbył praktykę w 29 Pułk Artylerii Lekkiej w Grodnie.

Po odbyciu służby wojskowej, uzyskał stypendium naukowe London School of Economics (LSE) na studia pod kierunkiem profesorów Lionela Robbinsa, Friedrich von Hayeka i Paula Rosenstein-Rodana. Po powrocie ze stypendium został asystentem na Wydziale Ekonomii Politycznej SGH.

Po agresji III Rzeszy i ZSRR na Polskę był internowany na Litwie, po okupacji Litwy przez Armię Czerwoną i aneksji państwa litewskiego przez ZSRR aresztowany przez NKWD. W okresie od 1940 do 1942 był więźniem sowieckich obozów w Kozielsku i na Półwyspie Kolskim.

Po uwolnieniu w konsekwencji wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej i układu Sikorski–Majski, znalazł się w szeregach Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR. Jako oficer służył w 5 pal, a później, w stopniu porucznika, w Dowództwie Artylerii 2 Korpusu Polskiego na stanowisku oficera informacyjnego. Wziął udział w bitwie o Monte Cassino, Anconę i Bolonię, był jednym z pierwszych żołnierzy Korpusu wkraczających do Bolonii. Służył także jako oficer łącznikowy w Drużynie Szkoleniowej Artylerii Królewskiej dowodzonej przez pułkownika R.R. Hoare.

Po 1945 przebywał na uchodźstwie. Po przerwie spowodowanej wojną, kontynuował edukację uzyskując tytuł magistra nauk ekonomicznych na London School of Economics w 1953, a następnie stopień naukowy doktora w 1956 roku. Był członkiem Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie i jego prezesem w latach 1981–2003.

1 listopada 1990 minister spraw wojskowych przeniósł go z rezerwy do pospolitego ruszenia, a 10 listopada 1990 Prezydent RP na uchodźstwie mianował na stopień majora w korpusie oficerów artylerii.

Zmarł 11 października 2005 w Worcestershire. Po jego śmierci ciało zostało skremowane, a prochy rozdzielono na dwie urny. Jedna została złożona na cmentarzu w jego rodzinnym mieście Suwałkach, natomiast druga została złożona do grobu na Lewes Cemetary.

W 2023 r. dzięki inicjatywie premiera Mateusza Morawieckiego, działaniom Fundacji "Pomoc Polakom na Wschodzie" im. Jana Olszewskiego oraz wsparciu KPRM, grób premiera Szczepanika został odnowiony.

Życie prywatne

Edward Szczepanik 29 czerwca 1946 w Rzymie poślubił Hannę Marię Janikowską (ur. 21 lipca 1926 w Warszawie, zm. 23 grudnia 1995 w Brighton), córkę Stanisława Janikowskiego. Mieli czworo dzieci Barbarę, Tadeusza, Zofię i Tomasza (ur. 1953), wszyscy urodzeni w Londynie.

Kariera zawodowa

Kariera Szczepanika jako ekonomisty objęła wiele placówek oświatowych, wliczając w to stanowiska:

wykładowca pomocniczy – w warszawskiej Szkole Głównej Handlowej (1938–1939)
profesor pomocniczy – w Polish University College w Londynie (1947–1953)
starszy wykładowca – na Uniwersytecie w Hongkongu (1953–1961)
doradca – w grupie doradczej Uniwersytetu Harvarda w Karachi, Pakistan (1961–1963)
starszy pracownik badawczy – na Uniwersytecie Sussexu w Anglii (1978–1981)
profesor ekonomii – na Polskim Uniwersytecie na Obczyźnie w Londynie (1981–2005).

Poza tym E.F. Szczepanik udzielał konsultacji dla następujących organizacji:

wysokiego komisarza Narodów Zjednoczonych do spraw uchodźców, Hongkong (1954)
Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Azji i Dalekiego Wschodu, Bangkok, Tajlandia (1956)
Międzynarodowej Organizacji Kawy (International Coffee Organisation), Londyn (1975)
pierwszy doradca ONZ do spraw Hongkongu (1954–1955)
Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa (1963–1977).

Polityka polska

Dokument Rządu RP na Uchodźstwie podpisany przez Szczepanika jako p.o. premiera

Szczepanik był założycielem i prezesem polskiego Instytut Badań Zagadnień Krajowych w Londynie od 1951 do 1953 i od 1983 do 1986 roku. W okresie od 1963 do 1977 pełnił również funkcję polskiego przedstawiciela do Stolicy Apostolskiej w Rzymie – jednej z dwóch funkcji sprawowanych dla rządu RP na uchodźstwie. Do 22 czerwca 1978 był delegatem rządu RP przy Stolicy Apostolskiej. Był także członkiem Zarządu Rady Porozumiewawczej Badań nad Polonią i Prezesem Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie (PTNO) w Londynie. W 1981 został Ministrem Spraw Wewnętrznych i wicepremierem Polskiego Rządu na uchodźstwie. W dniu 7 kwietnia 1986 został desygnowany na stanowisko Premiera Rządu na Uchodźstwie. Po śmierci Kazimierza Sabbata, jego następca Ryszard Kaczorowski jako Prezydent Polski na uchodźstwie poprosił E. F. Szczepanika o kontynuację sprawowania funkcji szefa rządu. Przestał sprawować ten urząd w 1990 roku wskutek przekazania insygniów władzy przez Ryszarda Kaczorowskiego Lechowi Wałęsie jako „Prezydentowi Rzeczypospolitej wybranemu przez polski naród w wolnych wyborach powszechnych”. Gabinet Szczepanika popierał działania Ryszarda Kaczorowskiego w kwestii przekazania insygniów władzy do kraju. W latach 1990–1991 kierował Komisją Likwidacyjną Rządu RP.

Ordery i odznaczenia

Grób Edwarda Szczepanika na cmentarzu w Suwałkach

Grób Edwarda Szczepanika na Lewes Cemetery

Wielka Wstęga Orderu Odrodzenia Polski – 11 listopada 1989
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski – 1 stycznia 1986
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski – 1985
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 11 listopada 1979
Krzyż Walecznych po raz pierwszy – 10 czerwca 1945 przez dowódcę 2 Korpusu
Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami po raz drugi – 1946
Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami po raz pierwszy
Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino nr 34964
Krzyż Pamiątkowy 5 Kresowej Dywizji Piechoty – 15 sierpnia 1978
włoski Krzyż Zasługi Wojennej – 14 marca 1946

Wyróżnienia

W 1992 uzyskał tytuł honorowego obywatela swojego rodzinnego miasta Suwałk. W 1995 Szkoła Główna Handlowa w Warszawie przyznała mu tytuł doktora honoris causa . W 1996 Szczepanik otrzymał od Starosty Powiatu Suwałki Medal za Zasługi dla Powiatu Suwalskiego, a od Ministra Kultury, Medal za Zasługi dla Kultury Polskiej.

Publikacje

1938 Zagadnienia neutralnego pieniądza. (Warszawa, 1938) SGH
1953: Zarys polityki dobrobytu gospodarczego. (Londyn, 1953)
1954: A study in the economic problems of central & eastern Europe (Seria wykładów o problemach ekonomicznych Europy Wschodniej i Centralnej). Lectures. (Londyn, 1954)
1955: co-author (we współpracy z) MA, Ronald A., The National Income of Hong Kong, 1947-1950 (Dochód Narodowy Hongkongu). (Hong Kong University Press: Hongkong, 1955)
1956: The Cost of Living in Hong Kong (Koszty utrzymania w Hongkongu). (Hong Kong University Press: Hongkong, 1956)
1958: The Economic Growth of Hong Kong (with special reference to the post-war industrialisation). (Wzrost ekonomiczny Hongkongu) (University of London / Oxford University Press: Londyn, 1958) c.f. / Britannica
1960: Edytor, The Economic Role of Middlemen and Co-operatives in Indo-Pacific Fisheries. ( Funkcja gospodarcza pośredników i spółdzielczości w rybołówstwie basenu Oceanu Spokojnego i Indyjskiego ) (Food and Agriculture Organization of the United Nations, Rzym, 1960)
1962: Editor, Economic and social problems of the Far East: Symposium: Golden jubilee congress: Papers and discussions. (Zagadnienia ekonomiczne i socjalne Dalekiego Wschodu: Sympozjum: Kongres Złotego Jubileuszu: Wykłady i Dyskusje) (Hong Kong University Press, 1962)
1965: National accounting as a tool of economic planning. (Rachunkowość jako narzędzie planowania gospodarczego). (Wykłady). (Mouton & Co.: Haga, 1965)
1976: Agricultural policies at different levels of development. (Polityka rolna na różnych etapach rozwoju) (Rzym, 1976)
1979: Kształtowanie się poglądów polskiego ruchu oporu na politykę gospodarczą. (London, 1979) SGH
1985: we współpracy z Duchêne, François, New limits on European agriculture: politics and the Common Agricultural Policy. (Nowe ograniczenia dla rolnictwa europejskiego: polityka a wspólna polityka rolna) (Totowa: Rowman & Allanheld / Croom Helm, London, 1985.) ISBN 0-8476-7375-8 (U.S.) / ISBN 0-7099-0858-X (UK) c.f. Duchêne
1985: Edytor, Napaść sowiecka i okupacja polskich ziem wschodnich, wrzesień 1939 : praca zbiorowa pod auspicjami. (Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie, Polska Fundacja Kulturalna, Londyn, 1985) ISBN 0-85065-165-4 / (Warsaw: Międzyzakładowa Struktura „Solidarności” V, 1985)Grób Edwarda Szczepanika na Lewes Cemetery po odnowieniu (2023)
1986: Edytor, Kongres Kultury Polskiej Ojczyzna w sercach: pokłosie kongresowe: prace Kongresu Kultury Polskiej: tom 1 (Polskie Towarzystwo Naukowe na Obczyźnie, Londyn, 1986) ISBN 1-870027-06-X.
2003: Edytor, The Polish Cultural And Scientific Heritage at the Dawn of the Third Millennium (Polskie Dziedzictwo Kulturalne i Naukowe na Progu Trzeciego Tysiąclecia) (Polish Society of Arts and Sciences Abroad/ Polskie Towarzystwo Naukowe na Obczyźnie, 240 King Street, London, W6 ORF, 2003)

Przypisy

↑ Opracowanie stanu zachowania grobów rządowych w Wielkiej Brytanii , Fundacja "Pomoc Polakom na Wschodzie" im. Jana Olszewskiego (pol.).
↑ Zaloguj się do Facebooka | Facebook , facebook.com (pol.).
↑ Zwolnienie delegata Rządu R. P.. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 21, nr 4 z 17 lipca 1978.
↑ Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 96, nr 6 z 15 grudnia 1989.
↑ Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 10, nr 1 z 19 marca 1986.
↑ Doktorzy honoris causa. Szkoła Główna Handlowa w Warszawie.

Bibliografia

(Polski) Adam Sudoł (2009). Edward Franciszek Szczepanik: Ostatni premier rządu RP na uchodźstwie. Bydgoszcz: Wydawnictwo Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego. ISBN 978-83-7096-701-7.

Linki zewnętrzne

Premierzy Polski

od listopada 1918 (po odzyskaniu niepodległości jako republika)

II Rzeczpospolita
(1918–1939)

Prezydent Ministrów

Ignacy Daszyński (1918)
Jędrzej Moraczewski (1918–1919)
Ignacy Jan Paderewski (1919)
Leopold Skulski (1919–1920)
Władysław Grabski (1920)
Wincenty Witos (1920–1921)
Antoni Ponikowski (1921–1922)
Artur Śliwiński (1922)
Julian Nowak (1922)

Władysław Sikorski (1922–1923)
Wincenty Witos (1923)
Władysław Grabski (1923–1925)
Aleksander Skrzyński (1925–1926)
Wincenty Witos (1926)
Kazimierz Bartel (1926)
Józef Piłsudski (1926–1928)
Kazimierz Bartel (1928–1929)
Kazimierz Świtalski (1929)
Walery Sławek (1930)
Józef Piłsudski (1930)
Walery Sławek (1930–1931)
Aleksander Prystor (1931–1933)
Janusz Jędrzejewicz (1933–1934)
Leon Kozłowski (1934–1935)
Walery Sławek (1935)
Marian Zyndram-Kościałkowski (1935–1936)
Felicjan Sławoj Składkowski (1936–1939)

Rząd RP na uchodźstwie
(1939–1990)

Władysław Sikorski (1939–1943)
Stanisław Mikołajczyk (1943–1944)
Tomasz Arciszewski (1944–1947)
Tadeusz Komorowski (1947–1949)
Tadeusz Tomaszewski (1949–1950)
Roman Odzierzyński (1950–1953)
Jerzy Hryniewski (1954)
Stanisław Mackiewicz (1954–1955)
Hugon Hanke (1955)
Antoni Pająk (1955–1965)
Aleksander Zawisza (1965–1970)
Zygmunt Muchniewski (1970–1972)
Alfred Urbański (1972–1976)
Kazimierz Sabbat (1976–1986)
Edward Szczepanik (1986–1990)

RP/Polska Rzeczpospolita Ludowa
(1944–1989)

Edward Osóbka-Morawski (1944–1947)
Józef Cyrankiewicz (1947–1952)
Bolesław Bierut (1952–1954)
Józef Cyrankiewicz (1954–1970)
Piotr Jaroszewicz (1970–1980)
Edward Babiuch (1980)
Józef Pińkowski (1980–1981)
Wojciech Jaruzelski (1981–1985)
Zbigniew Messner (1985–1988)
Mieczysław Rakowski (1988–1989)
Czesław Kiszczak (1989)
Tadeusz Mazowiecki (1989–1991)

III Rzeczpospolita
(od 1989)

Tadeusz Mazowiecki (1989–1991)
Jan Krzysztof Bielecki (1991)
Jan Olszewski (1991–1992)
Waldemar Pawlak (1992)
Hanna Suchocka (1992–1993)
Waldemar Pawlak (1993–1995)
Józef Oleksy (1995–1996)
Włodzimierz Cimoszewicz (1996–1997)
Jerzy Buzek (1997–2001)
Leszek Miller (2001–2004)
Marek Belka (2004–2005)
Kazimierz Marcinkiewicz (2005–2006)
Jarosław Kaczyński (2006–2007)
Donald Tusk (2007–2014)
Ewa Kopacz (2014–2015)
Beata Szydło (2015–2017)
Mateusz Morawiecki (2017–2023)
Donald Tusk (od 2023)

Trzeci rząd Kazimierza Sabbata (1979–1983)

W dniu zaprzysiężenia	Kazimierz Sabbat Stefan Brzeszczyński Stanisław Borczyk Bolesław Dziedzic Jerzy Zaleski Mieczysław Skowroński-Sas Zbigniew Scholtz Roman Czerniawski
Późniejsi członkowie rządu	Jan Zygmunt Berek Edward Szczepanik Walery Choroszewski Tadeusz Drzewicki

Czwarty rząd Kazimierza Sabbata (1984–1986)

W dniu zaprzysiężenia	Kazimierz Sabbat Bohdan Wroński Stanisław Borczyk Bohdan Wendorff Edward Szczepanik Zbigniew Scholtz Czesław Czapliński Roman Czerniawski Tadeusz Drzewicki Aleksander Snastin Jerzy Zaleski
Późniejsi członkowie rządu	Jerzy Przemysław Morawicz Ryszard Kaczorowski

Pierwszy rząd Edwarda Szczepanika (1986–1989)

W dniu zaprzysiężenia	Edward Szczepanik Czesław Czapliński Stanisław Borczyk Zbigniew Scholtz Ryszard Kaczorowski Jerzy Przemysław Morawicz Zygmunt Szkopiak Stanisław Wiszniewski Andrzej Czyżowski Tadeusz Drzewicki Aleksander Snastin Jerzy Zaleski
Późniejsi członkowie rządu	Bolesław Grzybowski

Drugi rząd Edwarda Szczepanika (1989–1990)

W dniu zaprzysiężenia	Edward Szczepanik Zygmunt Szkopiak Jerzy Przemysław Morawicz Jerzy Ostoja-Koźniewski Stanisław Wiszniewski Ryszard Zakrzewski Zbigniew Scholtz Leonidas Kliszewicz Walery Choroszewski Ferdynand Pasiecznik Tadeusz Drzewicki Jerzy Zaleski
Późniejsi członkowie rządu	Artur Rynkiewicz

Kontrola autorytatywna (osoba):

Encyklopedie internetowe:

PWN: 3982679