Abakawir

W dzisiejszym świecie Abakawir to temat, który zyskał ogromne znaczenie i wzbudził zainteresowanie dużej liczby osób. Niezależnie od tego, czy ze względu na wpływ na społeczeństwo, znaczenie historyczne czy wpływ na kulturę popularną, Abakawir jest tematem, który nie pozostawia nikogo obojętnym. Na przestrzeni dziejów Abakawir odgrywał kluczową rolę w ewolucji ludzkości, a jego znaczenie pozostaje oczywiste we współczesnym świecie. W tym artykule dokładnie zbadamy wszystkie aspekty Abakawir i zbadamy jego znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie.

Abakawir
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C14H18N6O

Masa molowa

286,33 g/mol

Identyfikacja
Numer CAS

136470-78-5 (wolna zasada)
188062-50-2 (hemisiarczan)

PubChem

441300

DrugBank

DB01048

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC

J05AF06

Stosowanie w ciąży

kategoria B3(AU), C(US)

Abakawirorganiczny związek chemiczny, lek, będący nukleozydowym inhibitorem odwrotnej transkryptazy, stosowany w połączeniu z innymi lekami w leczeniu zakażenia HIV-1.

Mechanizm działania

Abakawir jest analogiem guanozyny. Po ufosforylowaniu w komórce do czynnego metabolitu – trifosforanu 5'-karbowiru – hamuje odwrotną transkryptazę wirusów HIV. Jest on stosunkowo silnym inhibitorem tego enzymu włączając szczepy wirusa HIV-1 ze zmniejszoną wrażliwością na zydowudynę, lamiwudynę, zalcytabinę, didanozynę czy newirapinę, następstwem czego jest zakończenie łańcucha i przerwanie cyklu replikacji wirusa. Dobrze przenika do płynu mózgowo-rdzeniowego. Badania in vitro wykazały synergizm abakawiru z zydowudyną, newirapiną i amprenawirem w blokowaniu namnażania się wirusa. W badaniach klinicznych działanie przeciwwirusowe abakawiru utrzymywało się minimum 48 tygodni. W szczepach opornych charakterystyczne są mutacje K65R i Y11F. W przypadku zaistnienia oporności na kilka leków z grupy nukleozydowych inhibitorów odwrotnej transkryptazy i włączenia do terapii akabawiru oporność ta nie występowała[2].

Farmakokinetyka

Abakawir jest substancją dobrze rozpuszczalną w wodzie i lipofilową, dzięki czemu ma dobrą biodostępność (83% po podaniu doustnym) oraz przenika do ośrodkowego układu nerwowego W krążeniu osiąga maksymalne stężenie po 1 h, a jego okres półtrwania wynosi 0,8–1,5 h. Z białkami osocza wiąże się w 50%. Jest on metabolizowany przez dehydrogenazę alkoholową i transferazę glukuronianową do nieczynnych metabolitów. Jest wydalany z moczem, w tym kilka procent w postaci niezmienionej.

Wskazania

Abakawir jest stosowany w zakażeniu HIV i pełnoobjawowym AIDS jako składnik terapii wielolekowej. Podobnie jak inne leki stosowane w zakażeniu HIV, nie powinien być stosowany w monoterapii.

Przeciwwskazania

Środki ostrożności

  1. Przed rozpoczęciem leczenia powinno się przeprowadzić badanie obecności alleli HLA-B*5701 u każdego pacjenta, niezależnie od pochodzenia rasowego. Abakowiru nie należy stosować u chorych, o których wiadomo, że są nosicielami alleli HLA-B*5701, chyba że nie są dostępne inne możliwości terapeutyczne.
  2. Pacjenci u których podczas leczenia zostanie rozpoznana reakcja nadwrażliwości muszą natychmiast odstawić preparat i nie wolno im już go podawać w przyszłości.
  3. Pacjent musi być świadomy możliwości wystąpienia reakcji nadwrażliwości, której skutkiem może być stan zagrożenia życia lub zgon.
  4. Należy przypomnieć pacjentowi o konieczności wyjęcia Karty Ostrzeżeń z opakowania i noszenia jej zawsze przy sobie.
  5. U pacjentów z przewlekłym wirusowym zapaleniem wątroby typu B lub C, poddawanych skojarzonemu leczeniu przeciwretrowrusowemu występuje zwiększone ryzyko występowania ciężkich, o możliwym śmiertelnym przebiegu, działań niepożądanych.
  6. Preparat w postaci roztworu doustnego zawiera sorbitol – nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadkimi, dziedzicznymi zaburzeniami nietolerancji fruktozy. Sorbitol może mieć nieznaczny efekt przeczyszczający.
  7. Nie zaleca się stosowania preparatu u kobiet w ciąży. Można stosować jedynie w wypadku, gdy korzyść dla matki jest większa niż potencjalne zagrożenie płodu.

Interakcje

Istnieje małe ryzyko interakcji z przeciwretrowirusowymi inhibitorami proteazy (np. Indynawir, Amprenawir, Atazanawir czy Typranawir) i innymi lekami metabolizowanymi z udziałem głównych enzymów P450. Wiadomo, że etanol hamuje jego metabolizm i w wyniku tego zwiększa jego stężenie.

Działania niepożądane

W badaniach klinicznych u około 5% pacjentów przyjmujących abakawir ujawniła się reakcja nadwrażliwości która w kilku przypadkach była zagrażająca życiu i zakończyła się zgonem mimo środków ostrożności. Charakteryzuje się ona występowaniem gorączki i (lub) wysypki (zwykle plamkowo-grudkowa lub pokrzywkowa).

Ponadto mogą wystąpić:

Podczas stosowania były stwierdzane przypadki kwasicy mleczanowej.

Dawkowanie

tabletki Ziagenu

Preparat powinien być przepisywany przez lekarzy doświadczonych w leczeniu zakażeń HIV. Dorośli i młodzież powyżej 12 lat: zalecana dawka wynosi 600 mg na dobę. Może być przyjęta w całości lub 2 razy dziennie po 300 mg. Dzieci o masie ciała co najmniej 30 kg: tak jak u dorosłych. Dzieci od 3 miesięcy do 12 lat: zalecana dawka wynosi 8 mg/kg masy ciała dwa razy na dobę, maksymalnie do 600 mg. Nie jest konieczna modyfikacja dawki preparatu u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek, jednak lek nie jest zalecany u chorych w końcowym stadium ich niewydolności. Preparat można stosować na czczo lub w trakcie posiłków.

Preparaty

Dostępne w Polsce[3]:

Przypisy

  1. a b Abacavir, DrugBank , University of Alberta, DB01048 (ang.).
  2. Jan Kazimierz Podlewski, Alicja Chwalibogowska-Podlewska, Robert Adamowicz, Leki współczesnej terapii, wyd. 18, Warszawa: Split Trading, 2007, s. 3, ISBN 83-85632-95-6.
  3. Obwieszczenie Prezesa Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych z dnia 31 marca 2011 r. w sprawie ogłoszenia Urzędowego Wykazu Produktów Leczniczych Dopuszczonych do Obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej .

Bibliografia

  • Jan Kazimierz Podlewski, Alicja Chwalibogowska-Podlewska, Robert Adamowicz, Leki współczesnej terapii, wyd. 18, Warszawa: Split Trading, 2007, ISBN 83-85632-95-6.
  • Pharmindex. Kompendium leków, Warszawa: UBM Medica Polska, 2011, s. 1280, ISBN 978-83-62078-02-8.